Al een paar jaar ben ik constant op zoek naar mileage runs: vluchten die ik puur neem om een flink aantal frequent flyer miles te sparen. Die frequent flyer miles wissel ik vervolgens in voor prachtige reizen die anders voor mij als student onbetaalbaar zouden zijn. Al best vaak ben ik voor een paar uur op en neer gevlogen naar het Midden-Oosten (‘dagje strand in Dubai’), maar meestal bleef het mileage runnen bij mij beperkt tot tripjes van 2 tot 3 dagen. Tot dit voorjaar mijn oog viel op een wel héél mooie mogelijkheid: een ticket van Madrid naar Parijs dat vrijwel overal ter wereld een overstap toeliet (let op: géén stopover – ik mocht niet langer dan 24 uur op een plek blijven). Na een paar uur puzzelen met data, tijden en vluchten had ik voor nog geen €400,= de volgende reis in elkaar gezet:

Woensdag: Amsterdam-Madrid-Londen-Singapore (nachtvlucht)

Donderdag: Singapore-Londen (nachtvlucht)

Vrijdag: Londen-Parijs, overnachting in Parijs

Zaterdag: Parijs-Londen-Singapore-Sydney (2 nachtvluchten)

Maandag: Sydney-Singapore-Londen (nachtvlucht)

Dinsdag: Londen-Madrid-Amsterdam

De reis zou uitkomen op 5 nachtvluchten en 1 hotelovernachting in 7 dagen. Wellicht een krankzinnig idee voor de meeste mensen, maar ik zou in totaal ongeveer 36.000 mijl vliegen en door mijn status bij de luchtvaartmaatschappij zou ik dubbele miles verdienen: 70.000 miles voor ongeveer €400,=! Ik heb geen seconde getwijfeld en heb meteen geboekt. Zoals later zou blijken, zou de reis iets anders uitpakken dan gepland – lees verder als je weten hoe!

Ik begon mijn mileage run met een positionerende vlucht met onze ‘eigen’ KLM om op het startpunt van mijn reis, Madrid, te komen. Ik had de eerste vlucht van de dag naar Madrid geboekt, zodat ik nog een aantal uur in Madrid zou hebben voor ik door zou vliegen naar Londen. Via het nachtnet van de NS reisde ik af naar Schiphol en op het moment dat ik op mijn stoel van de Boeing 737 van KLM ging zitten, viel ik als een blok in slaap. Ik werd pas weer wakker toen we bijna in Madrid geland waren.

Vanaf het vliegveld nam ik de metro naar de stad en ik had ruim 6 uur om de hoogtepunten te bekijken. Ik was nog nooit in Madrid geweest (op een stuk of 10 overstappen op het vliegveld na…), maar ik had het idee dat ik een redelijke indruk van de stad kon krijgen. Ik vond Madrid een prachtige stad en het staat -zeker na deze eerste, korte indruk- zeker op mijn lijstje om nog een keer wat langer naartoe te gaan!

Na een aantal uur rondgelopen te hebben in het (ontzettend warme en zonnige) Madrid, had ik een late lunch met tapas en Sangría en was het alweer tijd om terug te gaan naar het vliegveld. In tegenstelling tot KLM vliegt Iberia vanaf de grote, moderne terminal 4 van Madrid-Barajas Airport, dus daar ging ik naartoe om in te checken. De baliemedewerkster was verbaasd over mijn route: ‘U vliegt naar Singapore en dan meteen weer terug naar Parijs?’, ik mompelde iets over een zakenreis en mijn boardingpasses werden uitgeprint.

De rijen voor de veiligheids- en paspoortcontrole waren ontzettend lang, dus ik had geen tijd om de Iberia-lounge uit te proberen en ging meteen naar mijn vliegtuig. Iberia heeft binnen Europa een beetje het karakter van een lowcost-maatschappij: je moet betalen voor eten en drinken en je hebt heel weinig beenruimte. Ik besloot dan ook nog maar even mijn ogen dicht te doen (zo heel veel viel er niet te beleven aan die vlucht…) en vlak boven Londen werd ik weer wakker. Vanuit het vliegtuig werd ik getrakteerd op een prachtig uitzicht over het centrum van Londen:

In Londen was ik verbaasd over hoe vlot mijn overstap verliep. Ik heb meerdere keren mijn aansluiting gemist door te lange rijen en inefficiënte procedures, maar deze keer verliep alles vlekkeloos en voor ik het wist ging ik aan boord van de Boeing 747 van British Airways die mij naar Singapore zou brengen. De Queen of the Skies was zo goed als leeg, dus ik had de hele rij stoelen voor mezelf:

De Boeing 747 was erg oud en het entertainmentsysteem werkte niet zo heel goed meer. Daarentegen was de service ontzettend goed: de stewards en stewardessen waren ontzettend vriendelijk en kwamen af en toe een praatje maken. Het eten was erg lekker en ik kwam erachter dat er zelfs in economy class Glenlivet single malt-whisky geschonken werd, dat heb ik volgens mij nog nooit ergens in economy class gezien… Na het eten deed ik mijn ogen dicht en probeerde ik wat te gaan slapen. De stoelen zijn niet heel erg comfortabel, dus ik had geluk dat ik een hele rij voor mezelf had. Zo kon ik met een stapeltje kussens van de omliggende stoelen een heerlijk knus bedje maken en vloog ik toch erg comfortabel naar Singapore.

Na ongeveer 13 uur kwam ik aan in Singapore, waar ik meteen naar de paspoortcontrole snelde. Ik had op mijn immigratieformulier ingevuld dat ik in ‘transit’ was en mij werd bij de paspoortcontrole gevraagd waarnaartoe ik over zou stappen. Toen ik ‘Londen’ antwoordde, werd ik vreemd aangekeken, maar zonder vragen werd mijn paspoort gestempeld en binnen 20 minuten na het landen van mijn vliegtuig zat ik al in een taxi naar het centrum. De afgelopen jaren ben ik vrij veel in Singapore geweest (zowel voor langere verblijven als voor kortere stops zoals deze), dus ik besloot de 4 uur die ik in de stad had niet te gebruiken voor ‘hardcore sightseeing’, maar voor een leuk terrasje. Tijdens mijn vorige overstap had ik heerlijk aan het water gezeten aan Clarke Quay, maar ik ging nu voor een terras met een mooier uitzicht: KuDéTa op het dak van het Marina Bay Sands hotel:

Aangekomen bij het hotel nam ik de lift naar de 37e verdieping en begaf ik mij naar de ingang van KuDéTa. Terwijl ik in de rij stond, merkte ik dat (zelfs overdag!) de dresscode strikt werd toegepast: één voor één werden de toeristen met korte broeken of slippers weggestuurd en ik was blij dat ik gewoon een lange broek met nette schoenen aanhad. Na een paar minuten in de rij te hebben gestaan, kon ik naar binnen en ik kon gelukkig nog een tafel aan de rand bemachtigen. Daar had ik niet alleen een prachtig uitzicht over de stad, maar ook op misschien wel één van de beroemdste hotelzwembaden ter wereld:

Onder het genot van een paar drankjes zag ik de zon onder gaan achter de skyline van Singapore – een prachtig gezicht!

Na een paar drankjes was het alweer tijd om terug te gaan richting het vliegveld. Ik nam een taxi, ging door de paspoortcontrole en kon vrijwel meteen boarden voor mijn vlucht terug naar Londen. Ik keek even een filmpje, at het eten (niet zo lekker als op de heenweg) en maakte het mezelf weer comfortabel op de 3 stoelen die ik (weer!) voor mijzelf had. Ik had echt geluk met het feit dat ik zoveel stoelen voor mijzelf had, anders was deze extreme mileage run een stuk vermoeiender geworden… Na ongeveer 13,5 uur vliegen landde de Boeing 747 weer in Londen, waar ik een overstap van bijna 10 uur had. Ik nam de Heathrow Express naar het centrum en werkte het toeristische circuit van bezienswaardigheden af.

In Londen was het met 12 graden en regen even een flinke overgang vergeleken met het zonnige Madrid en het tropisch warme Singapore, dus ik trok me vrij snel terug in een restaurantje om daar op temperatuur te blijven. Na een heerlijke lunch was het tijd om weer terug te gaan richting Heathrow Airport. Vrij snel was het alweer tijd om te gaan boarden en ik vloog nog een klein uurtje naar mijn ‘eindbestemming’: Parijs-Orly airport. De service was verrassend goed: zelfs op zo’n korte vlucht biedt British Airways nog een ‘full bar service’ met een snack (chips of nootjes) aan:

Eenmaal aangekomen op Parijs-Orly begaf ik me naar de bushalte van de hotelshuttles. Ik had een overnachting bij het Novotel Orly geboekt en ik had op dat moment héél veel zin om in een écht bed te slapen (na 1 nacht doorgebracht te hebben op het nachtnet van de NS en 2 nachten in een oude Boeing 747 van British Airways). Na bijna een uur (!) wachten, kwam inderdaad de shuttle naar het Novotel, dat nog bijna een halfuur rijden van het vliegveld bleek te liggen. Bij het inchecken kreeg ik als Accor Platinum een upgrade naar een grotere kamer en daar aangekomen lag ook een welcomstcadeautje op mij te wachten. Opvallend was dat de minibar gratis was, dat had ik nog niet eerder meegemaakt bij een Novotel.

Ik sprong meteen onder de douche en sliep tot tussen de middag de volgende dag. Toen was het alweer tijd om richting het vliegveld te vertrekken. Het inchecken was daar weer een grappige gewaarwording: ‘U vliegt naar Sydney met alleen handbagage?!’ weer mompelde ik iets over een zakenreis en kreeg ik mijn stapel boardingpasses in mijn hand gedrukt. Ik had nog 1,5 uur tot het vertrek van mijn vlucht, dus ik besloot een kijkje te nemen op het mooie uitkijkplatform van het vliegveld. Op het vliegveld van Orly zie je allemaal vliegtuigen voorbij komen die je anders niet zo snel ziet: van Corsair- en Air Caraïbes-toestellen tot jumbojets van Royal Air Maroc!

Na een korte vlucht met British Airways, kwam ik weer aan op het vliegveld van Heathrow. Ik wachtte op mijn vlucht in de mooie, ruime Galleries lounge. Toen het tijd was om te gaan boarden, ging ik naar mijn gate. Daar sloot ik aan in de lange rij voor de Boeing 777 naar Sydney (dit leek alles behalve een lege vlucht te worden…) en toen mijn boarding pass gescand werd, werd mij medegedeeld dat ik ‘wegens een fout’ niet meekon met deze vlucht en dat ik op de volgende vlucht werd gezet. Waarschijnlijk was de vlucht overboekt en toen ik de British Airways-app in mijn telefoon checkte, zag ik dat ik inderdaad al omgeboekt was naar een vlucht met Malaysia Airlines die de volgende morgen zou vertrekken! Ik zag dat die vlucht uitgevoerd werd met een Airbus A380 en dat mijn terugvluchten ook al omgeboekt waren, dus ik besloot er verder niet moeilijk over te doen en ik nam een kamer in het Sofitel in Terminal 5 om nog even wat slaap in te halen – ondanks de nacht in Parijs was ik nog steeds helemaal kapot van de 3 gemiste nachten slaap…

Het Sofitel was een prachtig, luxe hotel en als Accor platinum-member kreeg ik toegang tot de lounge, waar ik ’s morgens ook gratis kon ontbijten. Na het ontbijt was het alweer tijd om naar het vliegveld te gaan. Ik had er even geen rekening mee gehouden dat Malaysia Airlines niet van terminal 5 zou vertrekken, dus na wat gedoe met bussen kwam ik uiteindelijk aan bij de juiste terminal, waar ik incheckte en waar de prachtige A380 net aankwam:

Na een lekker kopje koffie op het vliegveld, was het alweer tijd om te vliegen. Ik had wéér het geluk dat ik een hele rij voor mijzelf had en kon dus weer breeduit zitten. De A380 van Malaysia Airlines was een mooi, modern en ruim toestel. Het entertainmentsysteem was heel goed en de service was vriendelijker en hartelijker dan bij British Airways – ik had dus eigenlijk erg veel geluk dat ik omgeboekt was op deze vlucht!

Tijdens de vlucht liep de A380 wat vertraging op, waardoor ik in Kuala Lumpur nog maar 40 minuten voor mijn overstap had. Dat bleek gelukkig geen probleem en voor ik het wist zat ik alweer aan boord van mijn Airbus A330 die mij van Kuala Lumpur naar Sydney zou brengen. Ook op die vlucht viel ik weer als een blok in slaap en ik werd wakker boven Australië:

’s Ochtends vroeg landde ik in Sydney en ik nam meteen de trein naar het centrum. Daar had ik een aantal uur om de hoogtepunten te bekijken voor ik weer terug moest naar het vliegveld. Ondanks dat ik maar weinig tijd had, kon ik vrij veel zien! Sydney kwam op mij over als een ontzettend leuke stad en alle mensen die ik sprak waren ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Sydney is zeker een bestemming waar ik nog een keer naar terug wil en dan niet als overstap, maar als échte bestemming!

In de loop van de middag moest ik weer terug naar het vliegveld. Ik proostte nog even op mijn reis met een glaasje champagne in het operagebouw:

Vanaf het operagebouw nam ik de trein terug naar het vliegveld en binnen 30 minuten stond ik in de terminal om in te checken voor mijn vlucht naar Londen. Het vliegveld van Sydney ligt vlakbij het centrum, waardoor je een mooi uitzicht hebt op de vertrekkende vluchten met op de achtergrond de skyline van de stad:

Vrij snel was het tijd om aan boord te gaan van de Boeing 777 van British Airways die mij met een korte stop in Singapore naar Londen zou brengen. Dit toestel zat (helaas) helemaal vol, dus de vlucht was aanzienlijk minder comfortabel dan de voorgaande vluchten die ik had gehad… Gelukkig was dit toestel ontzettend modern met aanzienlijk prettigere stoelen dan in de Boeing 747 en het entertainmentsysteem was erg modern met haarscherp beeld. Terwijl het toestel koers zette richting Singapore, werd ik getrakteerd op een prachtige zonsondergang boven de Australische woestijn:

Na ongeveer 8 uur vliegen landde de Boeing 777 in Singapore. Daar moest iedereen uit het vliegtuig om vervolgens een halfuur later weer in te stappen om te beginnen aan het 13,5 uur durende stuk naar Londen. Daar aangekomen was ik zó moe van de vele nachtvluchten met weinig slaap dat ik vrijwel op de automatische piloot naar mijn gate voor mijn vlucht naar Amsterdam schuifelde. Normaal zie ik altijd bij de gate al in welk toestel ik vlieg, maar ik zag nu op het moment dat ik in de stoel ging zitten pas dat -tot mijn verbazing- de vlucht naar Amsterdam met een widebody 767 werd uitgevoerd. Alle eerdere Europese vluchten die ik met British Airways had gehad, waren met narrowbody-toestellen, dus ik was vrij verrast! Verrassing of niet, ik viel meteen weer in slaap en een uurtje later werd ik weer wakker op Nederlandse bodem.

Al met al was deze mileage run een erg vermoeiende, maar tegelijkertijd ongelofelijk gave ervaring! Het geeft best wel een kick om voor een middagje naar Madrid, Londen, Singapore en Sydney te gaan en tussendoor steeds in het vliegtuig te stappen. Ik denk dat ik uiteindelijk geluk had dat ik nog een extra hotelovernachting in Londen mee kon pakken, anders was de reis wel érg vermoeiend geweest… Maar uiteindelijk was ik een fantastische ervaring én 70.000 miles rijker – wat wil een vliegfanaat nog meer?! Zou ik het nog een keer doen? Ja, zonder twijfel!