Eerder konden jullie reeds lezen hoe ik mijn trip naar Nepal had voorbereid. In dit artikel geef ik een aantal tips betreffende een bezoek aan de Nepalese hoofdstad. Wat zijn dingen waar je op moet letten? Welke plaatsen zijn zeker een bezoekje waard? Het komt allemaal aan bod.

Kathmandu na de aardbeving

Op 12 mei 2015 werd Nepal getroffen door een ontzettend zware aardbeving. De infrastructuur qua gebouwen, wegen en riolering werd zwaar beschadigd. Na bijna 3 jaar zijn ze nog steeds volop bezig met de heraanleg of reparatie hiervan. De grote ringweg rondom de hoofdstad werd door Chinese investeerders gefinancierd en aangelegd.

De kleinere lokale wegen tonen nog veel gebreken. Zeker in de binnenstad van Thamel liggen sommige straten er erbarmelijk bij. Vol met gaten en modder, als het er regent dan sta je enkeldiep in een bruine smurrie. De riolering is er wel, maar de grote afvoerkanalen worden momenteel verbeterd. Overal liggen grote buizen klaar om in de grond geplaatst te worden, maar er zit niet veel schot in de zaak.

Als je door de stad loopt zie je in verschillende gebouwen nog scheuren zitten. Of hopen stenen die op de grond liggen. Sommigen zijn zelfs volledig gestut met palen om verdere instorting te voorkomen. In het zogenaamde droogseizoen is er redelijk wat luchtvervuiling in de stad. Niet enkel door het grote aantal voertuigen wat er rond rijdt, maar ook door de hoeveelheid stof in de lucht. Ik raad absoluut aan om een mondmasker te dragen als je veel op pad gaat.

Bevolking

Zoals in veel Aziatische landen zijn de mensen ontzettend gastvrij en vriendelijk. Maar wat ik vooral apprecieerde was hun eerlijkheid en openheid. Ze spreken met hun hart op hun tong en zijn absoluut niet bang om hun mening te delen. Het land kende een tumultueuze geschiedenis. De koninklijke familie werd in 2001 uitgemoord door één van hun eigen familieleden. Boek zeker een stadswandeling met een lokale gids, hij zal je precies weten te vertellen hoe het allemaal verliep.

Elke dag, waar je ook kwam, klonk het: “Namaste!” en meteen een grote glimlach erbij. Tijdens deze trip heb ik grotendeels met lokale mensen opgetrokken. Tijdens m’n Everest Base Camp Trek met mijn gids Raju en mijn drager Suman. Bij terugkeer in Kathmandu heb ik vooral in het tweede hotel goede contacten gelegd. Later meer daarover.

Het viel me vooral op dat de jonge generatie ontzettend gedreven is. Dan heb ik het over mensen in de leeftijdscategorie van mid 20 tot en met begin 30. Sommigen van hen hadden het geluk om een universitaire studie te volgen. Anderen zijn de sociale ladder opgeklommen door hard werk. Beiden weten perfect wat ze in de toekomst willen. Zowel voor zichzelf, hun familie als voor het hele land. Ik heb hele interessante gesprekken gevoerd, zo mooi om de passie in die mensen hun ogen te zien. Iets wat bij de meesten van de jonge generatie in het Westen ontbreekt.

Geld wisselen

Als je net aankomt op het vliegveld zijn er mogelijkheden om geld te wisselen. Maar het kan er ontzettend druk zijn. Je hebt enkel Dollars nodig bij aankomst om je visa te betalen. Ik wachtte met Euros om te wisselen tot ik in de stad was aangekomen. Aangezien het om een relatief groot bedrag ging (500 Euro), vroeg ik aan mijn gids om hulp. Meestal word je als buitenlander nog wel eens genaaid bij het omwisselen van geld.

Raju aarzelde geen moment en nam me mee naar een kennis. Die had een klein wisselkantoortje een paar straten verwijderd van mijn hotel. Ik had op voorhand via de app van XE gekeken hoeveel Nepalese rupees ik ongeveer zou krijgen. Mijn verbazing was groot dat ik er meer ontving. Voor kleine bedragen kan je gewoon zelf bij eender welk wisselkantoor binnen stappen. Ik heb later tijdens mijn trip nog eens 20 Euro en 20 Dollar omgewisseld en kreeg daar in totaal 5000 Rupees voor.

Lokale SIM kaart

Na wat rondkijken op internet was ik erachter gekomen dat Ncell zo’n beetje de beste provider was om een lokale SIM kaart te kopen. Waarom een lokale SIM? Omdat ik een telefoon van de zaak heb en daar geen roaming op zit voor het buitenland. Plus het feit dat als je naar huis wil bellen, het een flinke cent kan kosten. Als ik op reis ga, dan heb ik altijd mijn TP-Link mobiele hotspot bij me. Hier stop je een lokale SIM in en dan heb je overal WiFi bij de hand.

De kaartjes van Ncell zijn in de meeste winkeltjes in Thamel wel te verkrijgen. Maar wat ik niet wist is het feit dat je je paspoort en een pasfoto nodig hebt om er eentje aan te kopen! Dus op het moment dat ik een kaartje wilde kopen, kon ik eerst weer terug naar mijn hotel. Je dient een formulier in te vullen met al je contactgegevens, paspoortnummer, je eigen telefoonnummer en verblijfplaats in Nepal. De verkoper plakt vervolgens jouw pasfoto erop en vraagt je nadien welke SIM je wil hebben.

Ik ben gegaan voor het pakket met 15 GB aan data wat 30 dagen geldig was. Het kostte me 1350 Rupees (net iets meer dan 10 Euro). De SIM kaart werd voor me geactiveerd en daarna kon ik het meteen testen. Indien er zich problemen zouden hebben voorgedaan, kon de man me meteen helpen. Maar alles werkte prima. Het werkte zelfs zo goed, dat ik tot net boven de 4000 meter zelfs ontvangst had in het Himalaya gebergte.

Eten en drinken

Hier kan ik kort over zijn: lekker en goedkoop! In Thamel zitten talloze cafés en restaurants. Ik ben afgegaan op de informatie die ik op TripAdvisor kon vinden. Een andere optie is om door al de straatjes te lopen en rond te kijken. Zit er ergens veel lokale bevolking of veel toeristen, dan kan je ervan uitgaan dat ze goed eten serveren. Tijdens mijn eerste avond kwam ik terecht bij Spize. Ze serveren ontzettend lekkere momo’s met kip. Momo’s zijn een soort dumplings of dimsim of hoe je die dingen ook noemt. Ik betaalde die avond nog geen 3,5 Euro voor een warme maaltijd en een literfles water.

Over water gesproken, drink als Westerling nooit water van de kraan! Tenzij je er absoluut zeker van bent dat je maag er tegen kan. Indien je het ecologisch niet verantwoord vindt om telkens flessen te kopen en toch leidingwater wil drinken. Gebruik dan ofwel druppels of zuiveringstabletten op basis van chloor. Een andere optie is de Lifestraw waterfles. Een ontzettend handig ding wat werkt op basis van een koolstoffilter.

Bezienswaardigheden

Na mijn trektocht ben ik één dag op pad gegaan met een gids in Kathmandu. Het is echt wel een aanrader om dit samen met een gids en een chauffeur te doen. Zij weten perfect de weg en met de auto gaat het net allemaal wat makkelijker. Sommige van de sites liggen op redelijke afstand van elkaar af.

Alle locaties die we bezochten, zijn sinds 1979 uitgeroepen tot UNESCO werelderfgoed. De eerste twee tempels waren schitterend. Veel van de gebouwen worden momenteel gerestaureerd. Ze hebben namelijk flink wat schade opgelopen tijdens de aardbeving in 2015. Sommigen staan nog in de steigers en er wordt met man en macht aan gewerkt.

De naam van de eerste tempel die ik bezocht is Swayambhunath. Beter bekend als de Monkey Temple. We waren nog maar net binnen of ik werd aangeklampt door een stel Chinese toeristen. Zij wilden met mij op de foto. Waarom? Ik was blijkbaar de eerste blanke man die ze zagen!

Aan Durbar Square ligt de Hanuman Dhoka, beter bekend als het oude Royal Palace (oude koninklijke paleis). Dit doet momenteel dienst als museum. Het grotendeel van de gebouwen wordt momenteel gerenoveerd. Hier ben je wel een tijdje zoet want er zijn verschillende tentoonstellingen. Meer info en foto’s verschijnen binnenkort op m’n eigen blog of zijn ook te vinden op m’n Instagram.

Door het verkeer baande de chauffeur zich een weg naar de grootste stupa van Kathmandu, de Boudhanath, deze ligt in de buurt die ook wel Little Tibet wordt genoemd. De reden spreekt voor zich, de aanwezigheid van de stupa zorgt ervoor dat heel wat monniken uit Tibet hier komen en verblijven.

Het is een ontzettend mooi bouwwerk, waar veel mensen op afkomen. Dicht erbij in de buurt parkeren zit er niet in, dus samen met je gids zal je lopend een weg moeten banen door het verkeer.

Na een lekkere lunch in Little Tibet, reden we richting Pashupatinath temple. Deze ligt vlakbij het vliegveld. Deze tempel heeft een grote aantrekkingskracht. Hiervoor zijn twee redenen. Deze Hindu tempel wordt gezien als bedevaartsoord. Er komen families vanuit Nepal en vooral India hier naar toe. Op het terrein van de tempel mag je als toerist komen, maar enkel lokale mensen worden toegelaten in de tempel. Het is er verboden om foto’s te nemen.

De tweede reden voor de bekendheid van deze tempel zijn de openbare crematies. Hier mogen foto’s genomen worden, maar ik heb dit uit respect voor de aanwezige families niet gedaan. Er loopt een rivier door de tempel waar de families eerst hun dierbare overledenen reinigen volgens een heilig ritueel. Daarna worden de lichamen overgebracht naar de andere kant van de tempel, waar ze openbaar verbrand worden. Deze plek weekte ontzettend veel emoties bij me los. Het deed me terugdenken aan de crematie van m’n pa en het werd me teveel.

Hotels

In het reispakket wat ik destijds boekte waren een aantal hotelovernachtingen in Kathmandu inbegrepen. Net voor mijn trektocht heb ik overnacht in het Hotel Thamel Park. Na de tocht ben ik hier nogmaals geweest. Deze keer voor 2 nachten. De eerste nacht had ik een basic kamer in het hoofdgebouw. Tijdens de andere twee nachten kreeg ik een kamer toegewezen in het C gebouw. Deze kamer was groter en had iets meer luxe.

Hotel Thamel Park kost ongeveer 35 Dollar per nacht. Terwijl het DOM Himalaya hotel, wat ik zelf boekte via Booking.com, ongeveer 41 Euro per nacht kost. Voor mijn trip had ik eerst het Crowne Plaza hotel geboekt voor 2 nachten. Maar bij nader inzien heb ik dat geannuleerd. Het totale prijskaartje voor dat verblijf in een executive kamer met lounge toegang zou me anders meer dan 400 Dollar kosten. Dat vond ik teveel en heb me prima vermaakt in het andere hotel. Het CP ligt trouwens aan de rand van de stad. Ik vond het leuker om in de levendige buurt van Thamel te verblijven.

Overal waar je kijkt zijn er genoeg hotels te vinden in de Nepalese hoofdstad. Het ene ziet er van buitenaf beter uit dan het andere. Voor het boeken van hotels in een stad waar ik nog nooit ben geweest, ga ik af op de reviews die er te vinden zijn. Foto’s kunnen soms misleidend zijn, reviews ook, zeker op TripAdvisor. Maar op de meeste grote online platforms is genoeg feedback te vinden.

Het hangt af van hoeveel luxe je verkiest en of je al dan niet voor een all-inclusive formule kiest. Daar heb ik persoonlijk een afkeer van. Ik ga liever de stad in om leuke tentjes te zoeken. Een ontbijt sla ik nooit af en liefst heb ik ook een kamer met airconditioning, maar dat is afhankelijk van het seizoen.

Conclusie

Ben ik van plan om ooit terug te gaan naar Kathmandu? Absoluut! Maar slechts voor een paar dagen en nachten. De stad vormt een ideale uitvalsbasis voor tochten door de Himalaya. Kies ik dan weer voor een trip naar Everest Base Camp? Misschien, want het kan er net als op het Anna Purna Circuit bij momenten druk zijn. Upendra, de zaakvoerder van Himalayan Leisure Inc, vertelde me dat de beste periode voor een EBC trek in december was. Het is dan minder druk, schitterend weer maar de temperatuur schommelt dan wel rond de -20 graden! Daar zal ik eerst nog eens over nadenken.

Mijn gids Raju was vol lof over het Westen van Nepal. Vanuit Phokara kan je schitterende tochten maken. Een trek door het Manaslu Circuit spreekt me ook ontzettend aan. Met andere woorden: ik kom zeker terug naar Nepal!