Voor mijn bezoek aan de Cookeilanden vloog ik met Jetstar vanuit Sydney via Auckland naar Rarotonga. Jetstar is een lowcost dochtermaatschappij van Qantas en is in de loop der jaren uitgegroeid tot een grote speler op de Australische markt. In deze review lees je meer over mijn ervaringen met Jetstar.

Dit artikel is onderdeel van een reeks over een lange reis door Australië, Nieuw-Zeeland en de Cookeilanden. Een aantal weken geleden zijn de eerste twee artikelen verschenen met reviews over de vluchten van Brussel naar Sydney met Thai Airways. De review van de vlucht van Brussel naar Bangkok vind je hier en de tweede review naar Sydney vind je hier. Eerder deze maand verscheen er ook een artikel met tips voor een verblijf in Sydney en een review van de vlucht naar Tassie met Virgin Australia. Ook het artikel met bestemmingstips voor Tasmanië verscheen eerder deze week op Insideflyer.nl

Jetstar vs Air New Zealand

Jetstar is van oorsprong een Australische maatschappij, maar is tegenwoordig ook een significante speler in Nieuw-Zeeland en Azië, waaronder Japan, Thailand en Indonesië. De maatschappij biedt in vergelijking met haar moederbedrijf Qantas spotgoedkope tickets aan naar bestemmingen in Azië, Australië, Nieuw-Zeeland en verschillende eilanden in de Pacific. Zo betaal je voor een enkeltje van Sydney naar Auckland met Qantas al snel 140 tot 170 euro, terwijl je met Jetstar vanaf 65 euro vliegt. Daar komen natuurlijk nog wel de kosten voor een koffer en maaltijd bij op. En dan gaat het snel! Bij Jetstar ben je in veel gevallen 50 tot 70 euro kwijt voor een koffer.

Tijdens mijn zoektocht naar een vliegticket van Sydney naar Rarotonga kon ik voor 130 euro met Jetstar vliegen of voor 265 met Air New Zealand, een flink verschil! En aangezien ik toch alleen met handbagage zou reizen kwam het goedkope ticket van Jetstar mij mooi uit. Ik het ticket en zou dan eerst naar Auckland vliegen om een paar uur later over te stappen op een vlucht naar Rarotonga.

De terugweg kon ik ook met Jetstar vliegen, maar een vertrektijd van 02:00 in de nacht en een aankomsttijd van 04:40 in Auckland was me een beetje teveel van het goede. Dan maar dubbel betalen voor een ticket met Air New Zealand. Het ticket koste me uiteindelijk 270 euro, exclusief bagage en een maaltijd. Ook dat zit tegenwoordig niet meer standaard inbegrepen bij Air New Zealand. Maar de vertrektijd van 08:00 was een stuk gunstiger.

Check-in

Het online inchecken ging gemakkelijk via de website van Jetstar. Ik kreeg nog geen boarding pass, omdat er nog aanvullende gegevens nodig waren. Wel kreeg ik tweemaal een stoel aan het gangpad toegewezen, waar ik erg blij mee was! Bij Jetstar moet je namelijk betalen voor het selecteren van een stoel, iets wat ik overigens maar zelden doe. Alleen als ik een middenstoel krijg toegewezen vind ik het nog wel eens de moeite waard om te betalen voor een stoel aan het raam of gangpad. De prijzen vielen bij Jetstar overigens mee met een standaard stoel voor 4 euro en een stoel met extra beenruimte voor 15 euro.

Op de luchthaven van Sydney was het die ochtend relatief rustig, zo ook bij de balies van Jetstar. Op mijn bevestiging stond duidelijk dat ik slechts een stuk handbagage van maximaal 7 kilo mee mocht nemen aan boord. Bij het wegen bleek mijn handbagage 10 kilo te wegen, maar daar deed de medewerker gelukkig niet moeilijk over.

Overigens is 7 kilo handbagage standaard bij vrijwel alle airlines in Australië en Nieuw-Zeeland. Dit is een stuk minder in vergelijking met Europese Airlines, waar je meestal 10 of zelfs 15 kilo mee aan boord kunt nemen.

Na het wegen van mijn handbagage vroeg de medewerkster of ik een visum had. Visum? Voor Nieuw-Zeeland en de Cookeilanden heb ik toch helemaal geen visum nodig? Gelukkig bleek het ook niet nodig, maar het was wel even schrikken! Na het invoeren van mijn uitgaande vluchtgegevens vanuit de Cookeilanden en Nieuw-Zeeland kreeg ik mijn boarding passes en kon ik richting de security.

Security en Sydney Airport

Het was ook relatief rustig bij de security. Ik moest ongeveer 10 minuten wachten. Ook bij de paspoortcontrole was ik snel aan de beurt. Als je een Nederlands paspoort hebt dan verloopt de paspoortcontrole tegenwoordig geheel digitaal in Australië. Geen paspoortstempels meer helaas!

De internationale terminal van Sydney Airport is erg overzichtelijk en relatief compact. Ik was al op tijd bij de gate en direct viel mij het gebrek aan stoelen op. Dan maar op mijn koffer zitten!

Na ongeveer 30 minuten wachten was het tijd om te boarden. Het boarden verliep georganiseerd in een strikte volgorde. Eerst gezinnen met kinderen, hulpbehoevenden en Priority Boarding. Dan de achterste rijen met stoelen, daarna het midden en tenslotte het voorste gedeelte. Net als bij Ryanair kun je bij Jetstar betalen voor Priority Boarding, maar dat vond ik niet de moeite waard.

Vlucht naar Auckland

Aan boord werd iedere passagier verwelkomt door een stewardess. Het boarden verliep snel en efficient dankzij de stewardessen die actief hielpen met het plaatsen van bagage in de overhead bins. Maar dit bleek later voor niets. We kregen vanwege drukte op de luchthaven nog geen toestemming om te vertrekken. Later vertrokken we alsnog met een kleine 15 minuten vertraging. De captain hield ons netjes op de hoogte tijdens de vertraging. De vlucht naar Auckland zou 3 uur duren en werd uitgevoerd met een Airbus A320.

Eenmaal op kruishoogte begon de crew direct met de maaltijdservice. Ik vond de prijzen van het menu echter vrij hoog. Zo moest ik 6 dollar afrekenen voor een kopje thee. Ook het aanbod vond ik erg beperkt.

Overigens was het mogelijk om vooraf een warme maaltijd te bestellen via de website van Jetstar. Een maaltijd met drankje was 15 dollar (10 euro). Verder voelde de vlucht erg commercieel aan, net als bij Ryanair. Zo zat op iedere stoel een advertentie en kwam men meerdere malen langs met de verkoop van tax-free artikelen en lootjes.

Beenruimte

De hoeveelheid beenruimte vond ik eigenlijk best ok. Zeker in vergelijking met Ryanair of Wizzair. Mijn knieën zaten nog net niet tegen de stoel voor me aan, terwijl ik daar bij Wizzair en Ryanair wel last van heb.

Gelukkig waren de drie stoelen naast me aan de andere zijde nog vrij en kon ik daar plaatsnemen. Er waren helaas geen IFE schermen aan boord. Dit vond ik wel jammer. Een vlucht van 3 uur is net iets te lang om zonder IFE door te brengen. Overigens biedt Jetstar op langere internationale vluchten wel tablets aan met haar eigen entertainmentsysteem (tegen betaling).

De vlucht verliep verder zonder problemen. Ondanks de vertraging kwamen we precies op tijd aan in Auckland. Gedurende de vlucht en de daling naar Auckland viel me nog wel op dat de captain erg zijn best deed om de passagiers te informeren over het verloop van de vlucht en het lokale weer, en te bedanken voor het vliegen met Jetstar.

Het deboarden verliep overigens in de open lucht. Een bus bracht ons naar de terminal.

Aankomst Auckland

Ook de luchthaven van Auckland is compact en erg overzichtelijk. Alhoewel ik vanuit Australië kwam moest ik in Auckland opnieuw door de security. De security verliep echter snel en voordat ik het wist bevond ik mij in de internationale terminal. Ik moest zes uur wachten op mijn tweede vlucht naar Rarotonga. En dat viel tegen zeg! De luchthaven is klein en er zijn maar enkele winkels en restaurants. Eigenlijk kon ik alleen kiezen uit de Burger King of Sushi. Nu ben ik toevallig gek op Sushi, maar ik had voor een internationale luchthaven wel wat meer keus verwacht.

Ook kon ik slechts 45 minuten gratis gebruik maken van WiFi. Gelukkig wist ik me toch te vermaken met het sorteren en bewerken van foto’s.

Tweede vlucht naar Rarotonga

Een kleine 6 uur later was het dat eindelijk zover: op naar de Cookeilanden! Het boardingsproces verliep opnieuw snel en efficient. Gelukkig konden we de Airbus gewoon boarden via een sluis.

De crew was opnieuw vriendelijk en verwelkomde iedere passagier aan boord. Ongeveer de helft van de passagiers waren locals. De combinatie van altijd vrolijke Cookeilanders en vakantiegangers deed de sfeer veel goed. Het was erg gezellig aan boord. Er werd ondanks het late tijdstip luidruchtig gesproken, gezongen en gelachen. Deze keer waren de drie stoelen links van me niet vrij. Er zaten drie vrolijke Cookeilanders en ik moet zeggen dat ik nog nooit zoveel gelachen heb in een vliegtuig.

De vlucht vertrok op tijd (20:10) richting de Cookeilanden. De vlucht zou vier uur duren en zou om 02:10 middernacht aankomen op Rarotonga. Gedurende de vlucht kwam de captain regelmatig met updates over het verloop van de vlucht. Dit kon ik wel waarderen gezien het gebrek aan een IFE.

De hoeveelheid beenruimte was identiek aan de vorige vlucht (zelfde toestel) en redelijk goed voor een low cost airline. Echter, tijdens een vlucht van 4 uur ga je je er wel aan storen. Het is gewoon een stuk moeilijker om een goede slaaphouding te vinden als je je benen niet goed kwijt kunt.

Ik was echter erg moe vanwege het tijdsverschil met Europa en viel na de maaltijdservice alsnog in slaap. Pas vlak voor de landing werd ik weer waker toen de crew immigratieformulieren uitdeelde voor de Cookeilanden.

Aankomst Rarotonga

Een kleine 30 minuten na het invullen van mijn immigratieformulier stonden we aan de grond op Rarotonga. Bij het opengaan van de vliegtuigdeuren kwam direct de zwoele tropische lucht het toestel binnen. En in de terminal stond de o zo bekende Jake Numanga voor ons te zingen. Al ruim 30 jaar verwelkomd hij al zingend passagiers op het eiland.

Meer over mijn verblijf op de Cookeilanden zal later deze week gepubliceerd worden op Insideflyer.nl. Mocht je toch al meer willen weten lees dan eens dit artikel van Lionell. Hij verbleef al eens eerder op de Cookeilanden.

Inspiratie opgedaan? Heb je nog vragen of opmerkingen? Laat het ons dan weten door hieronder een reactie achter te laten of door een bericht te plaatsen op het forum.