Na mijn verblijf in twee schitterende hotels op Bali, het White Rose Resort & Spa en het InterContinental hotel, werd het tijd om mijn reis verder te zetten. Ik had nog 2 weken vakantie voor de boeg en mijn eerstvolgende bestemming was Aitutaki, wat deel uit maakt van de Cook Eilanden. Vanaf Bali zijn er geen rechtstreekse vluchten naar de Cook Eilanden en ik was ook niet van plan om rechtstreeks te vliegen, dat zou veel te vanzelfsprekend zijn geweest. Iedereen die mij ondertussen een beetje kent, weet dat ik er niet vies van ben om met een flinke omweg te vliegen. Zo ook deze keer en de eerste twee segmenten vloog ik met Thai Airways in economy class.

Thai Airways – Ticket

Het ticket van Thai Airways heb ik als een award ticket geboekt via United Airlines. Ik had nog een aantal United miles op mijn account staan waar ik van af wilde vooraleer ze zouden vervallen en kon dit ticket héél gemakkelijk via hun site boeken. Voor meer details over deze boeking verwijs ik je graag door naar een eerder geschreven artikel, waarin ik uit de doeken deed hoe ik al de tickets voor deze trip heb geboekt.

Nadien zou ik vanaf Perth verder vliegen richting Aitutaki met Qantas in business class, gevolgd door Air New Zealand in economy class en Air Rarotonga in economy class.

Stress op Denpasar!

Ik was helemaal ontspannen na een weekje Bali en keek er naar uit om mijn reis verder te zetten. Nadat ik was afgezet op het vliegveld van Denpasar moest ik nog wachten tot de check in van Thai Airways zou open gaan. Ik was er helemaal klaar voor, ik had al m’n papierwerk bij de hand en was de tweede persoon in de rij voor de business class check in.

Ondanks het feit dat ik in economy vloog, mocht ik gebruik maken van de business class check in omdat ik via een status match Platinum status had bekomen bij Copa Airlines. Deze elite status geeft je ook Star Alliance Gold status waardoor je recht hebt op premium check in, priority boarding en toegang tot de lounges.

Ik stond relaxed naar een muziekje te luisteren terwijl ik m’n beurt afwachtte en eenmaal aan de beurt, overhandigde ik al m’n papierwerk. De medewerker van Thai Airways scande m’n paspoort, keek nadien m’n e-ticket nog eens na en tokkelde nadien weer verder op de computer… Voor m’n gevoel duurde het allemaal té lang en op een gegeven moment hoorde ik hem een supervisor erbij roepen want er klopte ergens iets niet.

Ze praatten onderling verder in het Indonesisch, de supervisor riep er nog weer iemand anders bij en ik kreeg plots de vraag: “Mr Jansen, do you have a visa for Australia?” Huh wat? Dat heb ik toch helemaal niet nodig! Ik zweette al van de warmte, maar begon het nu nog warmer te krijgen… “Sir, if you don’t have a visa for Australia, we can’t let you board the aircraft”, na deze mededeling had ik het niet meer en ik zweette als een rund, ondertussen stond ik al ruim een half uur aan de check in balie.

Laat me misschien even het probleem verduidelijken, want ik vloog op een oneway award ticket van Denpasar naar Bangkok en vervolgens naar Perth. Vanaf Perth zou ik op een volgend enkele reis award ticket via Melbourne naar Auckland vliegen. Dit hield in dat ik in Perth m’n koffer moest ophalen en door immigratie moest met als gevolg dat ik daarvoor een visum bleek nodig te hebben!

Flapdrol die ik ben, ik had op voorhand nochtans nagevraagd of het nodig was, maar toen niet vermeld dat ik in Australië door immigratie zou gaan, enkel vermeld dat ik een transfer had. Een harde les voor de volgende keer!

Maar goed toen was het probleem dus nog niet opgelost, ik moest een zogenaamde ETA aanvragen (zelfde als ESTA voor de VS) via de officiële site van de Australische immigratiedienst. Ik heb dit meerdere malen geprobeerd, maar omdat ik een internet verbinding had in Azië kon ik geen landen buiten Azië kiezen op de site. Gebruik dan je VPN Jansen! Ja ook geprobeerd, maar helaas pindakaas, dit haalde ook niks uit…

Na een dik uur was ik helemaal de weg kwijt maar gelukkig bleef de supervisor van Thai Airways er koeltjes onder en hij kwam aanzetten met het telefoonnummer van de Australische immigratiedienst. Een telefoontje later en ik had de instructies om via een andere site een online visum aan te vragen, maar na betaling moest ik nog weer 30 minuten wachten voor ie goedgekeurd werd!

Ik was ruim van te voren op het vliegveld van Denpasar, maar ik had uiteindelijk nog 15 minuten over toen ik aan de gate zat voor het boarding zou beginnen…

Economy Class Ervaring

Door een gebrek aan tijd heb ik geen gebruik kunnen maken van de lounge op het vliegveld van Denpasar, maar ik was al blij dat alle visum problemen van de baan waren. In de boarding area merkte ik al dat de vlucht niet helemaal vol zou zitten en ik hoopte stiekem dat ik alleen op een rij zou zitten.

Omdat ik m’n ticket via de website van United Airlines had geboekt, kreeg ik automatisch een stoel aangewezen en door al de heisa aan de check in was ik helemaal vergeten om te vragen naar een stoel bij de nooduitgang. Op mijn boarding pass stond dat ik stoel 32C had en ik was als één van de eerste passagiers aan boord door de priority boarding.

M’n stoel was aan het gangpad, dat was al een meevaller maar de beenruimte was helaas een pak minder…

Een paar minuten later kreeg ik ook nog 2 seat mates naast me zitten, het bleek een hyperactief jong stel uit Amerika te zijn. Lang leve de koptelefoon zodat ik het getater even kon negeren want daar had ik op dat moment geen behoefte aan. Toen ze eenmaal op hun plek zaten, waren ze besluiteloos over hetgeen ze wel of niet bij zich wilden hebben. Tot vier keer toe moest ik uit m’n stoel omdat ze weer iets in of uit de bagage wilden, zucht…

Als klap op de vuurpijl kreeg ik voor me één of andere malloot in de stoel die zonder pardon of omkijken ineens z’n stoel achteruit klapte. “Man wat voor een vlucht wordt dit, ik heb helemaal geen zin in al dit gedoe!”, dacht ik bij mezelf. Blijkbaar had één van de stewardessen het ook in de gaten want kort na het opstijgen kwam ze langs en vertelde ze me dat de eerste rij van economy class vrij was en dat ik daar mocht gaan zitten.

Hoera! Iets meer beenruimte en een rij helemaal voor mezelf, ik was blij!

Service

Ik had nog nooit eerder met Thai Airways gevlogen, maar het personeel aan boord was vriendelijk en behulpzaam. En met vriendelijk bedoel ik oprecht vriendelijk, niet van dat kunstmatige omdat het moet gedoe.

Als maaltijd besloot ik te gaan voor de kip met noedels, het was afkicken na de luxe die ik op eerdere vluchten had meegemaakt bij Qatar Airways. Ik moet eerlijk toegeven dat dit een lekkere maaltijd was, het bakje was in geen tijd leeg.

En het feit dat het eten zo snel op was lag niet aan het feit dat ik honger had, want ik had voordien in het InterContinental nog gegeten.

De vlucht was niet erg lang en onder het genot van een aantal witte wijntjes besloot ik te kijken wat er te zien was op de IFE. Eerst kreeg ik de vluchtinfo te zien, dus het aftellen kon beginnen voor ik in Bangkok zou aankomen. Omdat ik op BKK airport een transfer zou maken was het niet nodig om de immigratiedocumenten aan boord in te vullen. Ik had genoeg aan de boarding pass van m’n volgende vlucht naar Perth.

Via de afstandsbediening van de IFE kwam ik bij de films terecht en zag dat ze de nieuwe versie van Point Break in het aanbod hadden zitten.

One Night In Bangkok

Tijdens de rest van de vlucht heb ik nog muziek zitten luisteren en voor ik het wist waren we geland in Bangkok. De transfer in Bangkok ging héél vlot, je moet gewoon de bordjes volgen van internationale transfers naar je volgende vlucht. Je komt nog langs een security check waar je weer alles uit je handbagage kan halen en vervolgens kon ik richting de lounge.

Ik was om iets na 19u aangekomen op het vliegveld van Bangkok en de vlucht naar Perth vertrok pas om 23u59 dus ik had meer dan tijd genoeg voor een hapje en vooral een drankje… In de lounge kwam ik weer een oude bekende tegen, overal ter wereld waar ik de laatste maanden ben geweest loop ik hem tegen het lijf.

Ik was weer helemaal in m’n element, zet mij in een lounge en ik ben blij!

Conclusie

Al bij al een goede vlucht gehad met Thai Airways in economy class, behalve het stel naast me en de malloot voor me maar gelukkig waren beide situaties snel opgelost door een stewardess. De service aan boord was prima, niet super maar gewoon in orde. De stoelen waren comfortabel voor economy class en het eten was goed.

Ik wil zeker niet als snob overkomen, maar als ik economy class vlieg dan ga ik meestal op automatische piloot. Gewoon van punt A naar B vliegen en ik zal niet zo snel een probleem maken van iets. Eind vorig jaar vloog ik op 7 dagen tijd bijna 2 keer de wereld rond in economy class, dus mij hoor je niet klagen!

M’n ervaring met Thai Airways maakt me wel nieuwsgierig om een vlucht te maken met hen in business of first class… Misschien komt het er in de toekomst ooit van.