Soms komen dromen daadwerkelijk uit. Vliegen in een KLM Boeing 747-400 in business klasse op het upperdeck is daar een van. Ik had het geluk om dit onlangs te mogen meemaken op een vlucht van Amsterdam naar New York JFK. 

De Boeing 747 is een uitstervend soort aan het worden. De “Queen Of The Skies” mag dan een icoon in de luchtvaart zijn maar na bijna 50 jaar dreigt het doek nu echt te vallen. Een aantal grote maatschappijen hebben de 747 uitgefaseerd, zoals Air France en onlangs EVA en United. Delta Airlines heeft er een handvol over die voornamelijk op routes van Detroit naar Azië gebruikt worden, maar nu tijdelijk in het hoogseizoen van Detroit naar Amsterdam vliegen. Maar ook bij Delta heeft de 747 geen lang leven meer, de kist wordt nu vervangen door de Airbus A350-900. De reden laat zich makkelijk raden, de nieuwere toestellen verbruiken een stuk minder brandstof. Boeing heeft geprobeerd om in de vorm van de Boeing 747-8 een concurrerend toestel aan te bieden maar de vraag naar jumbojets is tegenwoordig een stuk afgenomen. KLM vliegt vooralsnog wel met 747-400’s maar het is geen geheim dat ook deze toestellen  uitgefaseerd worden. Dus voordat het te laat is, wilde ik dit toch eens meemaken.

KLM was in een gulle bui om mij een gratis upgrade aan te bieden op een komende reis vanwege een klacht. Dus ik plande een reis naar Montreal, via JFK, om dit te testen. Op de dag van vertrek was ik zo blij als een kind om in business in een Boeing 747-400 van Amsterdam naar New York te vliegen. Veel meer iconisch kun je het niet krijgen. Ik vloog die dag in de PH-BFW, een 16 jaar oude Boeing 747-400 en een van de jongere 747’s uit de KLM vloot.

Bij aankomst op Schiphol was het redelijk rustig. Ik vreesde het ergste maar er waren nergens lange rijen. Het inchecken verliep soepel, ik koos stoel 78A, een raamplek op het upperdeck. Tot mijn schrik had het boekingssysteem van KLM mij opeens automatisch stoel 2B toegewezen. In de KLM app was het niet meer mogelijk om stoelen te wisselen maar toen ik het op de Air France app probeerde, lukte het wel en kon ik mijn oude stoel weer kiezen. Een geluk dat ik het controleerde! Het boarden begon keurig op tijd en voordat ik het wist kon ik de trap op naar het upperdeck . Een magisch moment. Toen ik bij mijn stoel kwam, zat er al een Amerikaanse mevrouw op de plek naast mij. Zoals veel Amerikanen, begon ze meteen uit zichzelf te praten. Ze was op terugreis na een cruise bij Bordeaux in Frankrijk.

Tegenwoordig is de 2-2 opstelling van KLM op deze 747-400  (en ook de Boeing 772 en 77W) niet meer de modernste. Reverse herringbone is de nieuwe standaard die KLM dan ook aanbiedt op het meest moderne toestel in de vloot, de Boeing 787-9. Ik heb er geen last van gehad. De beenruimte is royaal en biedt genoeg ruimte om voorlangs te lopen.

Het is altijd prettig vertoeven in een KLM cabine. De vele  blauwtinten doen rustgevend en smaakvol aan. Dit is de nieuwe business klasse van KLM. Ik plofte neer in de stoel en zat eigenlijk meteen heel goed. De stoel is een stuk wijder dan bijvoorbeeld de Delta One stoel in een Boeing 767-400 of Airbus A330-300. Ook zijn de verstelmogelijkheden voldoende. Zoals de standaard tegenwoordig is in business klasse, kan je deze stoel omtoveren tot een volledig plat bed. Ook de lengte van het bed valt op, deze is een stuk langer dan het bed bij Delta. Een attent detail is een knopje bij de stoel, die de stoel direct terug in zitpositie brengt als men ligt.

De steward kwam meteen langs met een dienblad met glaasjes champagne en jus d’orange en bood me dit aan. Op het moment dat ik een glaasje champagne wilde pakken, raakte hij om een of andere reden in onbalans en er kletterden een paar glazen champagne en jus d’orange via de witte bermuda van mijn buurvrouw op het indigoblauwe tapijt. Oeps. Mijn buurvrouw was natuurlijk niet heel blij maar de reageerde sportief. Helaas zette dit incidentje de toon voor de hele vlucht. Er werd ook snel een amenity kit in mijn hand gedrukt, samen met de menukaart.

KLM staat bekend om haar unieke bediening die ik bij andere maatschappijen nog niet tegengekomen ben en is een van de echt sterke punten is van KLM. Ze beheersen de kunst om passagiers zich thuis te laten voelen, persoonlijke warme aandacht te geven maar toch correct en professioneel te zijn. Ook is er vaak een hartelijke samenwerking tussen de crewleden. Ik ben dit eigenlijk als een vanzelfsprekendheid gaan zien omdat het een uniek selling point is van KLM. Helaas was bediening op deze vlucht niet zoals ik gewend was bij KLM. De steward en stewardess op het upperdeck hadden weinig chemie samen, om het zacht uit te drukken. Ik bespeurde een aantal keren irritaties. Ook hield de senior purser een discussie met de stewardess waarom ze geen sjaaltje om had. De rollende ogen van de stewardess verraadde weer irritaties. De steward bleef de hele vlucht enorm klunzen. Er kletterden maaltijd trays op de grond en er werd weer gemorst bij de buren voor me. Ook was de toon niet hartelijk, het was duidelijk een ‘moetje’ en naar mijn gevoel kon de steward niet wachten om in New York aan te komen.

Zo ongeveer een 45 minuten na take off, begon het serveren van het eten. Er werd geen verfrissend handdoekje uitgedeeld en er werd ook niet aangeboden om de jas op te hangen. Dat zijn toch minimale zaken in business klasse wat mij betreft. De menukaart zag er veelbelovend uit. KLM heeft al sinds een tijdje een samenwerking met de Librije, een 3 Michelin sterren restaurant in Zwolle. Het voorgerecht, een spinazie soepje met een kleine standaard salade was ok, maar zeker geen Michelin sterren beleving. Er werd een afbakbroodje bij geserveerd. Het hoofdgerecht, een Italiaans kalfsstoofpotje, was gewoon niet lekker. Veel en veel te zout en de pasta was veel te gaar. Het malse vlees kon de maaltijd niet meer redden.

Ook het serveren is verre van chic. De steward komt gewoon met het karretje langs en haalt de aluminium deksel van het bord wat de maaltijd heeft doen beschermen tijdens de opwarming in de magnetron aan boord. Eigenlijk is een gewone Albert Heijn magnetron maaltijd lekkerder. Dit heeft, naar mijn inziens, helemaal niets met de Librije of Michelin sterren te maken. Delta serveert een kwaliteit in hun Delta One klasse die werkelijk waar mijlen verwijderd is van deze vertoning van KLM. Het dessert was een plastic bakje met fruit en een klein bakje met chocolade mousse. Het was niet indrukwekkend. Tijdens de vlucht stond in de keuken een mandje met ongezonde snacks. Geen fruit helaas. Voor de landing kregen we de keuze uit een hamburger of een club sandwich. Ik was weer niet onder de indruk.

Je merkt aan verschillende zaken dat de 747 gewoon oud is. Onder andere aan het gebrek aan WiFi maar ook het relatief compacte aanbod van films en series. Ondanks dat het scherm lekker groot is, wordt het kijkplezier beperkt door de reflectie op het scherm en een werkelijk ellendige resolutie van het scherm. Ook ben ik persoonlijk nooit een fan geweest van het IFE systeem van KLM. Wat is het verschil tussen “recent” films en “latest” films? Ik heb dat nooit begrepen. Het systeem moet bediend worden met een ouderwetse afstandsbediening die onlogisch en haperend functioneert. Je moet de knoppen vaak meerdere malen indrukken om een reactie te ontvangen. Ik hield het al snel voor gezien en keek een aantal series op mijn eigen iPad.

De vlucht kwam gewoon keurig op tijd aan, alleen was er geen gate vrij en stonden we nog zo’n half uur op de tarmac voordat de gate vrijgegeven werd. Daar kan KLM natuurlijk niets aan doen maar vervelend is het wel, zeker als je, zoals ik, een krappe aansluiting hebt in JFK. Als men wilt overstappen op JFK dan is 2 uur echt het minimale dat je nodig hebt. Je staat heel veel te wachten. Natuurlijk om uit het vliegtuig te komen, maar ook om bij de douane de USA binnen te komen, bij de bagageband, bij het afgeven van je declaratie formulier, bij het herinchecken van je bagage voor je komende vlucht, voor de enorme security rij om de luchthaven weer binnen te komen en dan tenslotte weer een rij bij het instappen. Al met al ben je er 1,5 uur mee bezig dus een overstap van 2 uur is dan geen overbodige luxe.