Als ik een reis aan het plannen ben, zorg ik er altijd voor dat ik naast een aantal leuke, interessante bestemmingen ook een aantal ‘bijzondere vluchten’ heb. Met name mijn award-ticket knutsel ik altijd met veel zorg in elkaar (bijvoorbeeld met de Airline Route Mapper, waar je hier (klik) meer informatie over vindt) om er op die manier zo veel mogelijk verschillende maatschappijen en -waar mogelijk- bijzondere toestellen in te verwerken. Onlangs had ik een flink aantal vluchten in Azië, waar ik het voor elkaar kreeg om op één van de vluchten (van Taipei naar Hongkong) een awardticket op één van de beroemde Hello Kitty-jets te bemachtigen. EVA Air, een Taiwanese luchtvaartmaatschappij met haar thuisbasis in Taipei, heeft een zestal van haar toestellen omgetoverd tot Hello Kitty-jets, waarover je op deze website (klik) meer informatie vindt.

Vlak voor vertrek besloot ik de website van EVA Air nog een keer te raadplegen en ik zag tot mijn grote verbazing dat mijn vlucht van Seoul naar Taipei óók uitgevoerd zou worden door een Hello Kitty-jet: ik zou dus maar liefst twee Hello Kitty-vluchten na elkaar hebben! Ontzettend leuk natuurlijk!

Seoul Incheon Airport

Na wat sightseeing in Seoul, nam ik vanaf Seoul station de trein naar het vliegveld, die je binnen 3 kwartier meteen naar de terminal brengt. Aangekomen op het vliegveld, dat opvallend rustig was, ging ik naar de check-in balie van EVA Air. Op weg naar deze balie kwam ik op een paar plekken live muziek of zang tegen – ze doen erg hun best op Incheon Airport om de ‘vliegveldervaring’ iets bijzonders te maken. Het is dan ook niet voor niets dat dit vliegveld telkens uitgeroepen wordt tot één van de beste vliegvelden ter wereld.

Bij de balie van EVA Airways stond een kleine rij bij de economy class, maar bij de business class stond geen rij – waardoor ik meteen kon doorlopen. EVA Airways maakt onderscheid in 3 soorten business class: ‘Business Class‘ (die alleen op stokoude Boeing 747’s en de narrowbody-toestellen is te vinden), ‘Premium Laurel Class‘ (de business class voor de middellange afstand met platte bedden die niet volledig vlak gaan) en ‘Royal Laurel Class‘ (de business class voor lange afstanden met volledig vlakke bedden). Ik zou op de vlucht van Seoul naar Taipei de Premium Laurel Class hebben en van Taipei naar Hongkong de Royal Laurel Class. Bij de check-in balie stond -geheel in Hello Kitty-stijl- aangegeven dat het de check-in voor de Premium Laurel Class was:

De check-in medewerkster vertelde mij dat er helaas geen Hello Kitty-boardingpasses beschikbaar waren, maar dat ik tijdens mijn overstap in Taipei kon proberen er tóch één te krijgen voor mijn vlucht naar Hongkong. Ik kreeg een uitnodiging voor de Asiana-lounge en ging door de veiligheids- en paspoortcontrole.

De Asiana Lounge is een ruime lounge die ingericht is in de stijl van een bibliotheek – compleet met boeken langs de wanden. Op het moment dat ik aankwam in de lounge, was het er ontzettend rustig. Het was opvallend dat het in het grootste gedeelte van de lounge erg donker was, waarschijnlijk zodat mensen alvast een dutje konden doen voor hun vlucht:

Ik nam even een drankje en besloot snel nog even onder de douche te springen voor mijn vlucht. Bij de receptie was het mogelijk om sleutels voor de douche te krijgen en ik werd door de loungemedewerkster begeleid naar mijn douchecabine:

Na een verfrissende douche, zag ik dat mijn vlucht al klaar was om te gaan boarden. Ik ging dus snel naar mijn gate, waar ik mooi nog even een foto kon maken van het toestel, de ‘Hello Kitty Loves Apples’ Airbus A330 die mij naar Taipei zou brengen:

EVA Air-vlucht BR159 van Seoul naar Taipei

Terwijl zich bij het economy class-boarden een flinke rij vormde, kon ik bij de business class snel aan boord. Daar werd ik hartelijk welkom geheten door een stewardess en ik werd het rechter gangpad in gestuurd op weg naar mijn stoel.

In de cabine lagen overal Hello Kitty-kussentjes en tijdens het boarden speelde (klaarblijkelijk, ik kende het zelf niet) een liedje van Hello Kitty.

In nam plaats in mijn stoel en kon gelijk ‘genieten’ van allerlei Hello Kitty-filmpjes op de tv-schermen:

Meteen kwam een stewardess vragen of ik wat wilde drinken. Ik kon kiezen tussen sinaasappelsap en water – kennelijk werd er op de grond geen champagne geserveerd. Ik ging voor een glaasje sinaasappelsap.

Meteen kwam er een andere stewardess aanrennen om zich te excuseren dat ze een servetje vergeten waren. Het was mij persoonlijk niet eens opgevallen, maar ik kreeg meteen een servetje – uiteraard in Hello Kitty-stijl:

Terwijl het boarden verder ging, kreeg ik alvast een warm handdoekje uitgedeeld. Het bleef erg rustig in de business class-cabine, dus ik kon makkelijk nog even opstaan om een foto van mijn stoel te maken zonder dat ik het gangpad blokkeerde:

De stoel was ontzettend comfortabel en voelde erg ruim aan – ook al was het nog nieteens de langeafstands-business class van EVA Air. Onder het televisiescherm zaten twee lades met daarin bergruimte voor kleine spullen (als hoofdtelefoons, flesjes water, etcetera).

Vrij snel kwam de melding boarding completed en toen was het zeker dat we maar met een handjevol mensen in de business class-cabine zouden zitten. Meteen kwam iemand van de crew menukaarten uitdelen. Ze was erg vriendelijk, maar het was ook duidelijk dat ze praktisch geen Engels sprak. Maar met vriendelijk knikken, een beetje gebaren en lachen kon ik redelijk met haar communiceren.

Na de veiligheidsinstructie (uiteráárd in Hello Kitty-stijl) taxiede de Airbus A330 richting de startbaan en begonnen we onze vlucht naar Taipei.

Het lampje ‘stoelriemen vast’ ging uit en ik zette mijn stoel in een meer comfortabele positie om het menu eens door te kijken. Dat zag er als volgt uit:

Omdat ik in Seoul nog uitgebreid had gegeten en ik op het vliegveld ook nog wat snacks had gehad, vroeg ik of het mogelijk was om alleen iets van een salade te krijgen – omdat ik het zonde zou vinden als ze eten voor mij klaarmaakten wat ik niet op zou eten. De stewardess begreep mij niet helemaal door de taalbarrière, dus na wat overleggen met een collega was het pas duidelijk. Er werd hartelijk geglimlacht en er werd mij verzekerd dat dat geen probleem was. En inderdaad, binnen no-time werd er een salade gebracht – erg fijn dat dat mogelijk was!

Bij de salade nam ik een glaasje champagne. Ik vond het erg opvallend dat er alleen roséchampagne aan boord was – maar die vind ik misschien wel lekkerder dan gewone champagne, dus dat was geen enkel probleem voor mij! Na de salade nam ik nog een kopje (versgezette!) cappuccino en een glaasje whisky:

Vrij snel werd de landing naar Taipei ingezet en toen het toestel op de grond stond, begon het vrolijke Hello Kitty-muziekje weer te spelen. Ik bedankte de vriendelijke crew hartelijk en toen ik van boord ging, werden nog verontschuldigingen aangeboden dat ze niet zo goed Engels spraken. Ik maakte duidelijk dat ik dat totáál geen probleem vond en wenste ze nog een prettige avond. Kennelijk werd dat gewaardeerd, want ze wilden plotseling allemaal mijn hand schudden…

Taipei Taoyuan Airport

Ik ging van boord en zag dat ik nog ruim de tijd had voor mijn overstap naar Hongkong. Ik besloot door de immigratie te gaan om bij de Hello Kitty check-in desk toch nog een Hello Kitty-boarding pass te bemachtigen. Ik liep naar de immigratie toe waar -zoals ik al eerder had gezien in Taipei- een enorme rij stond. Ik wist dat die rij niet zo lang zou duren als het eruit zou zien en na ongeveer 20 minuten wachten was ik inderdaad aan de beurt. Een leuk detail is dat ze op het vliegveld van Taipei overal leesbrillen hebben staan om de douane- en immigratiedocumenten te kunnen lezen:

Nadat mijn paspoort gestempeld had en ik door de douane was, ging ik één verdieping omhoog naar de vertrekhal, waar ik snel de Hello Kitty-check in had gevonden:

Het viel me op dat alle self-service check-in-apparaten buiten werking waren en ik liep naar iemand toe om te vragen of ik ergens een Hello Kitty-boardingpass kon krijgen. De medewerkster van EVA Air vertelde dat er een ‘enorme chaos’ was omdat de meeste computersystemen kapot waren en iedereen maar bij één balie kon inchecken. Ze wees ergens vaag achter haar en op dat moment zag ik pas wat waarschijnlijk de grootste rij is die ik ooit op een vliegveld heb gezien:

De rij stond letterlijk door de hele vertrekhal en werd met de minuut langer en langer. Het was grappig om te zien dat er geen chaos ontstond van mensen die bang waren hun vlucht te missen, maar iedereen sloot zonder vragen te stellen netjes aan en ging staan wachten. Ik besloot maar niet op mijn Hello Kitty-boarding pass te gaan wachten en ging met de boarding pass die ik al uit Seoul had door de veiligheids- en paspoortcontrole.

Nadat dat gedaan was, nam ik nog even een kijkje in de lounge van EVA Air. Deze lounge is ontzettend hip en modern en kwam op mij meer over als een nachtclub dan als een airline lounge:

De lounge was erg ruim en modern ingericht. Er was een uitgebreid buffet van allerlei Westerse en Aziatische opties. Ik zal bij deze review niet in detail gaan, maar ik beloof dat er nog een uitgebreide review van deze mooie lounge volgt. Ondanks dat ik niet heel veel honger had, kon ik het niet laten om even langs de ‘maak-je-eigen-hotdog’-stand te gaan voor een hotdog en een biertje:

EVA Air-vlucht BR857 van Taipei naar Hongkong

Na een hotdog en een biertje was het tijd om te gaan boarden voor mijn vlucht naar Hongkong. Helaas was het toestel zó opgesteld dat ik geen foto kon maken van de Boeing 777 die, zo heb ik later uitgezocht, uitgerust was met de ‘Hello Kitty Sanrio Family-tekening. Ik kon bij het business class-boarden meteen aan boord en ik werd door twee stewardessen bij de deur welkom geheten. De cabine was erg ruim en had mooi, moderne stoelen met veel privacy. Helaas had ik op het moment dat ik aan boord ging mijn camera kennelijk in de verkeerde stand staan, dus mijn foto’s zijn ernstig bewogen. Daarom een paar foto’s van exact dezelfde cabine op een vlucht die ik later die week had:

Ik nam plaats in mijn stoel, waar wederom een Hello Kitty-kussentje lag te wachten. Alles was nét even wat luxer afgewerkt in de Royal Laurel Class dan in de Premium Laurel Class – zo ook het kussentje:

Naast dat alles in dit toestel uiteraard weer in Hello Kitty-thema was (ik zal jullie niet nog een keer vermoeien met Hello Kitty-servetjes, -filmpjes, -muziekjes en wat er allemaal nog meer was…), was ook alles uitgevoerd in ‘Royal Laurel Class-thema’. Kennelijk is EVA Air erg trots op dit business class-product. En terecht! Overal stond wel het logo van deze business class geborduurd:

Na een drankje voor vertrek (gelukkig wél champagne deze keer!) en de Hello Kitty-veiligheidsinstructie zette de Boeing 777 koers naar het vlakbijgelegen Hongkong. De afstand Taipei-Hongkong is ongeveer 500 mijl en daarmee vergelijkbaar met Amsterdam-Milaan of Amsterdam-Praag. Het is naar mijn idee fantastisch dat er op dit soort korte vluchten in Azië een volledige (langeafstands-)business class wordt ingezet! Dat is een heel verschil met de meeste intra-Europa business classes (lees bijvoorbeeld hier -klik- een review), die in feite gewoon een economy-stoel met wat meer beenruimte zijn…

Terwijl de Boeing 777 opsteeg, nam ik even het menu door. Op het eten na, was de menukaart identiek aan die op de vlucht van Seoul naar Taipei. De keuzes voor het diner waren als volgt:

Ik ging voor de ‘Tender beef slices’ die meteen gebracht werden. Het was leuk om te zien dat zelfs de groenten in Hello Kitty-stijl gesneden waren:

Bij het eten had ik een ‘Evergreen Special’ besteld – de huiscocktail van EVA Air. Dat is het groene drankje op de foto hierboven. Ik vind het altijd erg leuk om een cocktail van een luchtvaartmaatschappij te proberen, maar deze vond ik helaas echt niet lekker. Ik weet niet wát er precies inzat, maar het was niet mijn smaak. Dat is in ieder geval goed om te weten voor mijn volgende vluchten! Terwijl ik mijn eten opat, naderde de vlucht Hongkong:

Nadat ik mijn eten op had, werd mijn tafeltje snel leeggemaakt. Gezien de korte vluchtduur, was er geen tijd meer voor koffie en thee, maar ik kreeg nog wel een glaasje champagne van de vriendelijke stewardess. Ook al was het niet echt een vlucht om te gaan slapen, wilde ik nog even mijn stoel in de platte stand zetten om deze uit te proberen:

Terwijl ik ging liggen, werd ik meteen weer verzocht te gaan zitten en de stoel overeind te doen voor de landing. Dat deed ik uiteraard en binnen no-time stonden we aan de grond in Hongkong, waar ik mijn koffer ophaalde en de trein naar het centrum nam.

Conclusie

De EVA Air Hello Kitty-vluchten zijn uniek in de luchtvaartwereld en een geweldige ervaring! Helaas waren mijn vluchten nèt iets te kort om de hele bijzondere beleving mee te maken, maar het was heel leuk om er een stukje van mee te krijgen. De crew was (ondanks de taalbarrière) op beide vluchten erg vriendelijk en het eten was erg lekker. De stoelen waren ontzettend comfortabel en vooral de Royal Laurel Class bood ook veel privacy. Nu ik een beetje van de business class van EVA Air heb opgevangen, wil ik graag een langere vlucht boeken om hem helemaal te kunnen ervaren. De review komt dan uiteraard op Ikvliegveel.com!