Na een korte zakentrip in het West-Afrikaanse Ivoorkust was het tijd om naar Europa terug te keren. Vanuit Abidjan kan je onder andere met de A380 van Air France naar Parijs vliegen, maar wij kozen voor de Belgische nationale luchtvaartmaatschappij, business klasse met Brussels Airlines.

De luchthaven van Abidjan is klein en niet zo chaotisch zoals vele andere Afrikaanse luchthavens. Vooraleer je kon aanschuiven aan de Brussels Airlines check-in rij, overigens met een duidelijk aangegeven onderscheid tussen economy en business of star alliance gold passagiers, wordt jouw paspoort al een eerste keer gecontroleerd door mensen van Brussels Airlines zelf. De maatschappij wil duidelijk vermijden dat er passagiers met vervalste paspoorten meereizen. De check-in verliep vlot en enkele minuten later konden we richting grenscontrole, met onze boarding pass en lounge uitnodiging in de hand. Ook bij de grenscontrole en veiligheidscheck was er een voorbehouden rij voor business klasse passagiers, hoewel dit nauwelijks nodig bleek, daar er nergens meer dan 5 personen stonden aan te schuiven. Na een kort verblijf in de lounge, waar je slechts 1 drankje krijgt maar wat dan wel vergezeld wordt van een leuk bordje fingerfood, was het tijd voor boarding.

Hoewel omgeroepen werd dat business en star alliance gold passagiers eerst konden boarden bleek daar in de praktijk maar weinig van te merken en schoof iedereen gewoon in dezelfde rij aan. We moesten ook de bus op, dus veel verschil maakte dat niet. Nadat onze boarding pass nog 2 keer gecontroleerd was en we redelijk lang op de bus zaten te wachten op passagiers, konden we eindelijk naar het toestel. De purser begroette iedereen persoonlijk aan de deur, heette ons welkom in business klasse en verwees ons naar onze stoel.

De volledige lange afstandsvloot van Brussels Airlines heeft sinds twee jaar de nieuwe businessklasse, met ruime comfortabele zetels die tot een volledig plat bed omgevormd kunnen worden.

De stoel beschikt over een touchpad, waar je de verschillende standen mee kan controleren. Ook kan je de hardheid van de matras mee aanpassen. Het systeem reageert goed, maar vanwege de positie op de armsteun kan het wel gebeuren dat je ongemerkt je arm erop legt en je zetel begint te bewegen.

Ook de rest van het interieur, tot de toiletten toe werd aangepakt. In de business klasse toiletten zijn er handlotions van Rituals voorzien voor de passagiers.

Het entertainmentsysteem beschikt over een groot 15,3inch aanraakscherm. Alleen vind ik het aanbod van films en muziek wat teleurstellend. En als veelvlieger valt het me ook op dat het aanbod lange tijd hetzelfde blijft.

Na enkele ogenblikken kwam een bemanningslid al met onze amenity kit, een deken en een flesje water. En natuurlijk werd ons ook een welkomstdrankje aangeboden. Naar goeie gewoonte nam ik een glaasje champagne, perfect gekoelde en weelderig bubbelende Laurent Perrier. Leuk is dat het zakje van de amenity kit kan herbruikt worden als tablethouder.

Nadat de deuren gesloten waren meldde de piloot op de intercom dat we nog eventjes dienden te wachten alvorens de motoren konden gestart worden, het sein voor onze bemanning om gewapend met de fles champagne terug in de cabine te verschijnen en iedereen nog eens bij te schenken.

Na eventjes te wachten kregen we toestemming om te vertrekken en enkele minuten later denderden we al over de startbaan.

Onze vlucht naar Brussel bestond uit twee delen, met een tussenlanding in de Burkinese hoofdstad Ouagadougou na ongeveer één uur vliegen. Tijdens dit eerste, korte, vluchtsegment werd er in businessklasse een snack geserveerd, bestaande uit twee broodjes belegd met kaas en kip. En natuurlijk kreeg je er nog een glaasje, of twee zelfs, champagne bij. De crew verzekerde ons dat er meer dan genoeg bubbels aan boord waren.

Na de tussenlanding in Burkina Faso kon de reis naar Brussel verdergezet worden. Er waren slechts een tiental passagiers in business klasse, en de crew leek vastberaden hen allen goed in de watten te leggen, al snel klonk er een vertrouwde plop vanuit de galley en verscheen er een bemanningslid met een nieuwe fles champagne. Omdat de vluchttijd nauwelijks 5:30 uur bedroeg, werd zo snel mogelijk na opstijgen gestart met het serveren van het avondmaal. Als voorgerecht kregen we een bordje met gebraden kipfilet, gamba’s en een verfrissend komkommerslaatje.

Voor het hoofdgerecht hadden we de keuze tussen het typisch Belgische gerecht stoofvlees, vis in een roomsaus en vegetarische pasta. Ik koos chauvinistisch voor het stoofvlees en het smaakte heerlijk! Als wijn bij het hoofdgerecht nam ik een uitstekende Franse Haut Médoc; Château d’Aurilhac 2006, een wijn waarvoor Brussels Airlines onlangs nog terecht in de prijzen was gevallen.

Terwijl iedereen aan het smullen was, maakte de crew vooraan in de cabine een display met likeuren, nog meer champagne en vers fruit.

Na het hoofdgerecht kwam de purser een glaasje porto aanbieden voor bij de kaasschotel en enige tijd later werd ons bij het dessert, een ananastaartje, koffie of thee aangeboden, die ik vergezeld liet gaan van een glaasje Martell VSOP cognac.

Ik ondernam nog een poging om een tweede film te bekijken, maar besloot al snel om toch nog een paar uur te slapen. Korte tijd voor landing werd ik wakker en onmiddellijk werd mij een koffie of sapje aangeboden door de purser. Perfect op tijd zette de piloot enkele minuten later onze airbus neer op de landingsbaan van Brussels Airport. Na een dergelijke droomvlucht kan je als passagier eigenlijk maar over één zaak klagen: waarom duurt de vlucht niet langer?

Brussels Airlines heeft op lange afstand een product dat tot de wereldtop behoort, zowal qua zit- en slaapcomfort, eten, drinken als de professionaliteit van haar crews. Spijtig dat, buiten vluchten naar New York en Washington, hun lange afstandsnetwerk beperkt blijft tot vluchten naar Afrika.