Jarenlang leverde een vlucht tussen Casablanca en Brussel met de Royal Air Maroc (RAM) weinig verrassingen op. Telkens weer kreeg je dezelfde keuze tussen kiproulade en een tajine aan boord. Maar kijk, tijdens mijn laatste vlucht werd ik aangenaam verrast door een nieuwe keuze. De tijden veranderen blijkbaar…

Check-in

Het was druk op de luchthaven Mohamed V. Voor de ingang stonden lange rijen passagiers aan te schuiven aan de veiligheidscontrole. Vooraleer je de luchthaven binnenkan wordt je bagage hier namelijk al een eerste maal gescand. Na een kwartiertje aanschuiven konden we dan toch de terminal in. Aangezien ik mijn boarding pass al had en met enkel handbagage reisde kon ik onmiddellijk doorlopen naar de grenscontrole. Business klasse passagiers en diplomaten kunnen gebruik maken van een speciale grenscontrolepost. Maar je checkt beter altijd eerst of de file aan de “gewone” grenscontrole niet korter is, want de speciale doorgang is meestal maar door één, niet al te gehaaste, agent bemand.

Boarding

Omdat ik me pas laat naar de gate begaf, was de file reeds weg en hoefde ik niet aan te schuiven. We werden met de bus tot het toestel gebracht, een oudere 737-800. Business klasse bestond uit 3 rijen van 4 comfortabele zetels. Ideaal voor shorthaul vluchten. Op elke zetel lag een kussen en dekentje klaar. Er is geen persoonlijk IFE aanwezig, enkel schermen tegen de cabinewand waarop we het verloop van de vlucht konden volgen.

Er bleek slechts één andere reiziger in businessklasse te zijn. De crew kwam vrij snel langs met kranten en een (niet alcoholisch) welkomstdrankje. Er ontbraken blijkbaar nog wat passagiers, waardoor het vrij lang duurde tegen dat de deur kon gesloten worden. De crew bekommerde zich ondertussen niet meer om ons en het was pas vlak voor take-off dat één van de stewardessen merkte dat onze lege glazen nog niet afgeruimd waren.

Verloop vlucht

Kort na take-off, terwijl ik aan het genieten was van het uitzicht op de Straat van Gibraltar, werd mij een aperitief aangeboden. Ik koos voor een glaasje champagne. Tijdens mijn eerdere vluchten leek het wel alsof er op elke vlucht een andere champagne geserveerd werd, maar sinds enkele maanden lijkt de keuze definitief gevallen te zijn op Monopole Heidsieck Blue Top. Niets spectaculairs, maar wanneer ze goed gekoeld zijn, zijn deze bubbels best te genieten.

Toen de maaltijd opgediend werd was ik aangenaam verrast. Al sinds jaar en dag kreeg ik bij de RAM hetzelfde voorgeschoteld, een voorgerecht met gamba’s en een keuze tussen kiproulade of een tajine. Vandaag bleek het menu echter eindelijk veranderd te zijn! Het voorgerecht waren een drietal arabische mezze, licht pikant, vergezeld van enkele schijfjes koude gegrilde kip.

En als hoofdgerecht kregen we de keuze tussen kip in een soort van provencaalse sause of steak. Ik koos voor de steak. Het vlees was ok, niets speciaals, maar er waren wel heel lekkere gegratineerde aardappelen bij. De steward vroeg of ik de rode wijn wou, maar ik besloot om bij de champagne te blijven. Op mijn eerdere RAM vluchten had ik reeds de rode wijn gekozen en, verrassend, vooral de Marokkaanse wijn was me zeer bevallen.

Na het hoofdgerecht kwam de kaasschotel. Allemaal zachte kazen die ter plekke afgesneden werden van de kaasbol. Afsluiten deed ik met het dessert, een smakelijk gebakje, vergezeld door koffie en cognac.

Bij een bezoekje aan het toilet bleek dat iemand zich duidelijk uitgeleefd had met het decoreren ervan. Alleraardigst, wel wat onhandig om je handen te wassen met het bakje in de wastafel.

Na een kleine twee en een half uur vliegen, zo ergens boven Parijs, zette de piloot de landing in naar Brussel.

Een nieuwe strategie

Al enige tijd probeert Royal Air Maroc zich in de markt te zetten als de ideale maatschappij voor reizen tussen Europa en West- en Centraal Afrika. Met concurrentie van zowel de gevestigde Europese maatschappijen als nieuwe spelers op de markt uit het Midden Oosten is dat geen gemakkelijke taak. RAM profileerde zich vooral met lage prijzen, maar schenkt de laatste tijd ook meer aandacht aan het comfort van hun reizigers. Het catering aanbod werd onder meer verbeterd en er wordt meer aandacht besteed aan zaken zoals dekentjes en kussens. Toch scheelt er in mijn opzicht nog iets aan de instelling van het cabinepersoneel. Echt klantgericht denken zoals je bij andere maatschappijen ziet doen ze niet. Ze voeren hun taken uit, op een professionele wijze, maar meer dan dat ook niet. Echt klagen kan je daarover niet doen, maar wanneer je als reiziger de keuze hebt tussen verschillende maatschappijen dan speelt de attitude van het personeel ook een rol in de uiteindelijke beslissing.