Lastig onderwerp. Snap de irritatie heel erg goed. Als ouder van twee kids, waarvan de oudste (van net drie) een FB Elite Status heeft en de jongste net is geboren, hebben we de nodige vliegkilometers gemaakt in verschillende klassen.
Nu is mijn oudste helemaal idolaat van vliegtuigen (hoe zou dat nou komen
, maar gaan mijn vrouw en ik altijd wel heel goed voorbereid op reis. Mijn persoonlijke ervaring is: hoe jonger ze zijn, hoe makkelijker het is (als ze nog lekker veel slapen). Maar hoe meer kans op wat ongemakken (zoals krampen of pijn in de oren). Daar hebben we ons altijd zo goed mogelijk op voorbereid (flesje erin tijdens landen/dalen, etc). Maar baby’s huilen soms om aan te geven dat er iets is (huilen, pijn). En dat kun je niet altijd voorkomen. Hebben ook wij ervaren.
Toen onze oudste ouder werd hebben we een Amsafe harnas gekocht, daarmee bouw je een normale vliegtuiggordel om tot vijfpuntsgordel. Daarnaast voldoende entertainment mee in de vorm van een tablet en zo zat meneer 9 uur lang naar SXM non-stop in zijn stoel. De stewardessen kwamen ons vragen naar ons geheim en bewonderde onze goede voorbereiding.
Zijn onze kinderen een voorbeeld voor anderen? Nee, zeker niet.
Maar ik vind dat je je als ouder dus wel heel goed voor moet bereiden en ook je kind moet corrigeren en de grens moet aangeven als hij of zij niet luisteren. De beloning is iets leuks (daar waar je naartoe gaat), dus zul je daarover afspraken over moeten maken met je kind als ze dat al een beetje kunnen begrijpen (belonen werkt beter dan straffen).
Door het vliegtuig kruipen, zou ik zelf als ouder niet accepteren. Toen onze oudste nog geen twee was, boekte ik al stoelen voor hem, want hij is een lange jongen. Hij verdient mijne inziens ook comfort en een stoel ipv als een origamipapiertje opgevouwen zitten en ik denk dat het daar misschien bij sommige kinderen en dus hun ouders fout gaat.
Misschien kom je binnen Schengen nog wel weg met heel goedkoop met je kind van A naar B op een korte vlucht. Intercontinentaal is dat toch echt een ander verhaal. En als jij als ouder gestresst wordt, wordt je kind dat doorgaans ook. Voor ons is vliegen leuk, voor onze kinderen een avontuur waar we altijd een positieve draai aan geven.
De situatie die jij omschrijft is buitengewoon moeilijk om te buigen en mijns inziens al volledig geëscaleerd. De vraag is wat je daar als ouder nog aan kunt doen. De andere vraag is wat je daar als ouder aan had kunnen doen om dat te voorkomen. Ik ken de dame in kwestie natuurlijk niet, maar ik zie helaas om mij heen wel vaker voorbeelden van ouders die hun kinderen niet (meer) corrigeren. Om nog maar niet te spreken over eventuele cultuurverschillen en/of het referentiekader waardoor een ouder in zo’n internationale setting iets bekijkt.
Klik om te vergroten...