Mijn Vlucht Met Qatar Airways First Class

Zaterdag 23 april was het eindelijk zo ver, mijn mooiste reis van het jaar begon eindelijk! Na lang plannen, ongeduldig wachten en aftellen stapte ik in Antwerpen Centraal de trein op richting Brussel-Zuid. Tijdens deze treinrit dwaalden mijn gedachten af naar m’n pa die ik begin dit jaar verloren heb… Ik schoot meteen vol emoties bij het denken aan de vele herinneringen van reizen die we samen maakten.

Hij zou trots op me zijn geweest als ie leest dat het me gelukt is om voor de eerste keer in m’n leven in first class te vliegen en dit op de A380 van Qatar Airways van Parijs naar Doha. Wat volgt is het relaas van hoe ik deze trip heb beleefd en de review van het eigenlijke first class produkt.

Inchecken bij Qatar Airways op Paris Charles de Gaulle

Na een vlotte rit met de TGV tot op het vliegveld van Paris Charles de Gaulle, stapte ik uit op Terminal 3 en dan moet je met een shuttle trein verder naar Terminal 1. Dit kom je te weten door naar de grote borden met vluchtinformatie te kijken, deze hangen op als je vanaf het perron naar boven toe gaat.

Meer dan een dikke 10 minuten duurt deze transfer niet en eenmaal op de terminal aangekomen volg je de bordjes “Départs”. De check in van Qatar Airways (QR) was niet te missen want er stond een gigantische rij met mensen bij de economy class counters aan te schuiven. Ik kon niet meteen de business en first class counters vinden dus ben naar iemand van QR gestapt met de vraag waar ik moest zijn.

Hij verwees me meteen door naar de ondertussen tot bijna 300 man lange file bij economy. “Pardon?” vroeg ik hem terwijl ik hem met een blik vol ongeloof aan keek en liet hem mijn e-ticket zien waarop te lezen was dat de eerste vlucht in first class zou geschieden. Oh dan moest ik verder naar achteren doorlopen en dan naar links.

Daar was ik meteen aan de beurt op het was een kwestie van een paar minuten totdat ik m’n boarding passen in handen had en daarbij een uitnodiging tot de “first class lounge”.

Lounge

Nu wist ik van een aantal collega frequent flyers van het InsideFlyer NL forum dat er helemaal geen first class lounge is op deze terminal! Daarbij komt ook nog eens het feit dat de lounge, waartoe je toegang krijgt, niet achter maar voor de security zit.

Op het gemak in de lounge zitten tot je kan boarden zit er dus niet in… De naam van de lounge, Salon Galaxy, liet tot de verbeelding spreken over iets groots maar de realiteit was wel anders. Het onthaal was vriendelijk, daar niet van maar de lounge op zich… Ja wat moet je daar over zeggen? Misschien dat iemand die nog nooit een lounge heeft gezien er blij mee is, maar als je instant noodles ziet staan dan denk je niet meteen aan een goeie presentatie voor een business of first class lounge.

Het meeste culinaire hoogstandje in deze weinig uitnodigende lounge was de belegde sandwiches die eigenlijk proefden alsof ze ook niet vers waren. “Jansen, je moet niet klagen, je bent gewoon verwend!”, dacht ik bij mezelf. Zelfkennis is het begin van alle wijsheid zegt men wel eens, maar het komt er gewoon op neer dat als je “veel” vliegt en al verschillende lounges van binnen hebt ervaren, dat je de maatstaven iets anders gaat leggen.

Voor ik het wist was het al tijd om de lounge te verlaten, waar ik niet rouwig om was en vervolgens liep ik richting security. Bij zo’n security checkpoint zie je meteen het verschil tussen mensen die frequent vliegen of de sporadische vakantievliegers want deze laatste zullen altijd vloeistoffen in de handbagage laten zitten, laptops er vergeten uit te halen of met hun broeksriem nog aan door de metaaldetector stappen…

Boarding

Aangezien er op het A380 toestel zoveel mensen (517 passagiers) kunnen, zat de pre-boarding ruimte stampvol maar gelukkig kon ik nog een vrije stoel vinden. Om je een idee te geven, ze gebruikten 2 verschillende gates om al de passagiers aan boord te krijgen.

Ik had gelukkig een plekje aan de gate waar de business en first class passagiers konden boarden en na wat hectisch heen en weer geloop van het Qatar personeel werd er omgeroepen dat degenen met een first class ticket zich mochten melden aan de balie. Na een korte check van m’n boarding pass en paspoort kon ik meteen rechts afslaan en de slurf door gaan richting bovendek van de A380, spannend!

Op voorhand had ik me aan de hand van allerlei foto’s en reviews zitten verlekkeren om het interieur, maar je hebt toch een kriebelend gevoel in je buik bij zo’n eerste keer als je een stap aan boord zet. Ik werd héél vriendelijk ontvangen en meteen naar Jenni doorverwezen die me naar m’n stoel zou begeleiden…

Service

Werkelijk alles wordt er voor je gedaan, want ik was nog niet gaan zitten en er werd me gevraagd of ze m’n sweater kon weghangen en of m’n trolley in de opbergruimte mocht geplaatst worden. Eerst nog even m’n camera en koptelefoon eruit gehaald en daarna kon ik neerploffen op de grote uitnodigende stoel. Je voelt je als een koning te rijk!

Uiteindelijk bleken er 6 van de 8 stoelen bezet te zijn, inclusief mezelf en het is wel grappig want het eerste wat iedereen deed was foto’s maken van de cabine. Ik zat op stoel 2A, voor me zat een stel uit de UAE op 1A en 1E en rechtsvoor iemand op 1K. Op 2E en 2K zaten nog 2 andere mannen.

Na het nemen van de foto’s zat ik weer op m’n plek en daar kwam Jenni weer aan, deze keer met de menu’s voor het drinken en eten en ze vroeg me of ik voor het opstijgen al iets wou drinken. Alcohol zou pas geserveerd worden vlak na het opstijgen, dus ik opteerde braaf voor een glas water en kreeg daarbij een schaaltje met overlekkere zoutjes.

Het eerste menu wat ik opensloeg was dat van de drank… De meesten van jullie die regelmatig mijn verhalen lezen zullen weten dat ik daar zeker niet vies van ben. Als champagne stond er Krug (eindelijk zou ik hem eens kunnen proeven) en Billecart-Salmon Rosé op de kaart, ik had m’n keuze meteen gemaakt maar kort nadien kwam Jenni met een verontschuldigende blik en de mededeling dat er geen Krug aan boord was op deze vlucht…

Boehoe! Ach wat maakt het ook uit, bubbels zijn bubbels en ik koos voor de rosé champagne van Billecart-Salmon. Man wat is die lekker!! Daar ga ik zeker een paar flessen van aankopen voor speciale gelegenheden.

Het moment dat je glas halfleeg is of je draait toevallig even je hoofd richting gangpad, dan staat er gelijk iemand van de pursers bij je: “Would you like another glass of champagne Mister Jansen?”. Ja wie ben ik om daar nee op te antwoorden? Even later weer van hetzelfde, ik keek Jenni aan, ze glimlachte en paar seconden later hoorde ik achter me de volgende fles ontkurkt worden, een constante stroom van champagne, heerlijk!

Maaltijden

Ik had ondertussen wel trek gekregen en alsof het telepathie was stond Jenni ineens weer voor m’n neus en vroeg me of ik al een keuze had kunnen maken voor m’n dinner. Oh zeker weten, voor de eerste keer in m’n leven zou ik me wagen aan de kaviaar met melba toast en blini’s.

Als hoofdgerecht koos ik voor het lamsvlees met een risotto van parmezaan en gegrilde groeten erbij, nadien gevolgd door een kaasplankje en een warme chocolade taartje met frambozen coulis om af te sluiten.

Ook tijdens het eten bleef de Billecart-Salmon Rosé vloeien, zalig om zo verwend te worden. De smaak van de champagne ging prima samen met de kaviaar en al hetgeen wat erbij geserveerd werd: eiwit, eigeel, uitjes, room, melba toast en blini’s! Oh wat een lekkernij, het kleine potje was op in no time!

Het mooie was dat ze me rustig de tijd gaven om het voorgerecht op te eten, daarna kwamen ze heel beleefd vragen of ik klaar was voor m’n hoofdgerecht. Tuurlijk! Ik had door de overvloed aan champagne een flinke trek ontwikkeld, dus ik kon wel wat eten gebruiken. Ik kon het lamsvlees gewoon al ruiken voor het er was, natuurlijk verlekker ik alles omdat dit m’n allereerste keer in first class is en ik geen andere referentie heb.

Op de terugweg vlieg ik met Etihad in hun First Class Apartment, dus ik ben benieuwd hoe dat zich gaat verhouden ten opzichte van de service die ik op de heenreis met Qatar Airways heb beleefd.

Maar goed terug naar het hoofdgerecht, verdorie wat lekker! Ik zou m’n bord hebben durven aflikken, niet gedaan natuurlijk haha, maar jeetje dit mogen ze me elke dag voorschotelen. Na weer een rondje champagne kwam het kaasplankje eraan en werd me gevraagd of ik niet een glaasje port erbij wilde hebben.

Hiervoor heb ik gepast, want schoenmaker blijf bij je leest, als je eenmaal genoeg champagne op hebt, dan blijf je dat lekker verder drinken en begin je niet te mixen met iets anders want dat zou vragen om problemen. Problemen waardoor ik de first class WC op een niet al te aangename manier van dichtbij zou bezoeken en dit wilde ik kost wat kost voorkomen.

Ook het kaasplankje was van dezelfde kwaliteit als de voorgaande gangen van het menu en ik had het nog maar net achter de kiezen en doorgespoeld met een laatste slok bubbels, toen Mohammed naast me stond: “Mister Jansen, another glass of champagne?” terwijl ie wees naar m’n arme lege glas. De grijns op m’n gezicht verraadde m’n antwoord…

Na een kleine 10 minuten kwam Jenni weer langs om te vragen of alles in orde was en of ik nog plaats had voor m’n dessert, absoluut! Nou is het waarschijnlijk not done om een vergelijking te maken tussen eten en sex, maar mijn hemel… Ik zal hier niet schrijven wat ik over m’n dessert stuurde naar collega reisblogger Michael van TravelZork of misschien dat sommigen het ergens op m’n Facebook hebben gespot.

In Flight Entertainment

Over de in flight entertainment ga ik kort zijn, die was prima in orde, ik had er bewust voor gekozen om er niet uitgebreid mee te spelen. Het enigste wat ik gedaan heb is het scherm selecteren met de verschillende camera’s tijdens het opstijgen. Puur omdat dit een onbeschrijfbaar gevoel geeft, want als je uit het raamt kijkt is het al onwerkelijk dat zo’n groot vliegtuig als de A380 opstijgt, maar als je daarbij dan nog eens een blik krijgt vanop het neuswiel, dan is het helemaal onwerkelijk.

Je merkt dat het vliegtuig snelheid begint te maken, maar het heeft echt wel de volledige lengte van de baan nodig om van de grond te komen. Op een gegeven moment krijg je zo’n gevoel van: “Ja, nu mag het wel want het einde van de baan komt in zicht!”. Het toestel is trouwens ontzettend stil tijdens deze hele procedure.

Als entertainment tijdens het eerste gedeelte van de vlucht had ik een film gezien die ik al een tijdje wilde zien, maar het was er nog niet van gekomen. Dit was namelijk The Revenant met Leonardo Di Caprio, schitterende film en het mooie was dat ik hem elke keer kon pauzeren als er iemand van de crew langs kwam om iets te vragen.

Misschien het enigste minpuntje was dat ie tegen het einde van de film een beetje begon te haperen, zodat ik het gevoel had alsof ik bepaalde stukken al had gezien… Of lag dat aan de champagne?

Badkamer

Op een vliegtuig ter grootte van de A380 is er aan boord genoeg ruimte en dus was er voor de first class passagiers een mooie badkamer voorzien. Niet zo’n klein kamertje waar je als iemand van bijna 2 meter lengte gebukt en gebogen alle moeite moet doen om te kunnen plassen. Nee een echte badkamer met meer dan voldoende ruimte, ik kon er zonder problemen rechtop staan en kon er zelfs languit op de grond gaan liggen.

Een hele mooie ruimte, die heel functioneel was ingericht. Ook de zogenaamde mood verlichting sluit aan op alles wat bij de first class cabine van Qatar Airways past.

Bar

Het leek volgens de crew alsof ik nog niet genoeg champagne op had tijdens al de maaltijden of dat ik er nog nuchter uit zag, want Mohammed kwam m’n glas weer bijvullen en vertelde me over de bar die aan boord was. Deze bevond zich achter het business class gedeelte van de cabine en ik moest er maar eens gaan kijken en hem nadien laten weten wat ik ervan vond.

Zo gezegd, zo gedaan en ik liep met een vol glas in m’n hand richting bar waar ik werd verwelkomd door Margaret, die er stond te praten met een andere purser. Er was slechts een andere passagier in de bar aanwezig, maar die was niet echt spraakzaam aangezien hij te druk bezig was met het goed leggen van z’n blonde haren om vervolgens selfie na selfie te trekken. Aan de blik in z’n ogen te zien had ie al genoeg cocktails op en enkele minuten later strompelde ie weer terug richting z’n stoel in de first class cabine.

Ik kreeg van Margaret een schaaltje met warme nootjes aangereikt, lekker knabbelen want van die bubbels krijg je trek! Even later ontdekte ik ook een fruitschaal op de bar, mmmm nog meer happen! M’n glas, wat ik vol had meegenomen uit first class, was ondertussen alweer geslinkt en dit had Margaret ook in de gaten.

“The Billecart-Salmon Rosé is really good, isn’t it” vroeg ze me, ik glimlachte en vertelde dat ik al een flinke dosis op had. “I’ve got a new bottle on ice here, would you like another glass?”, ach waarom ook niet! Op het moment dat de kurk uit de fles plopte kwam er een Australiër de bar ingelopen. Al snel raakten we aan de praat en hij bleek een piloot te zijn van Qatar Airways op de A350. Onder het genoot van een glas champagne en voor hem een glas rode wijn ging het al snel over het wereldje van de frequent flyers en hij wilde tot in de puntjes weten hoe ik m’n trip had geboekt.

Op een gegeven moment schakelde hij over op Johnny Walker Blue Label, maar ik bleef (voorlopig) bij de bubbels. Ik had er mijn missie van gemaakt om de fles, die in de ijsemmer stond, leeg te drinken! Ik was volledig de tel kwijt van het aantal glazen dat ik op had toen de fles uiteindelijk leeg was, maar ik zat aan m’n limiet qua bubbels, je krijgt er zo’n opgeblazen gevoel van… Margaret keek me poeslief aan en vroeg of ik zin had in iets anders, waarop ik antwoordde met de vraag welke whisky ze had. “Well we have Johnny Walker Blue Label, Jack D…”

“Double Jack Daniels without ice for me please!” Hopsakee, ik word nog een alcholist van al dat vliegen en kort nadien werd er aangekondigd dat we bijna in Doha waren. Dus ik kon terug naar m’n plek om het laatste stukje van de film mee te pikken.

Al Safwa First Class Lounge

Op het moment dat het toestel stil stond aan de gate kwam Jenni er aangelopen met m’n spullen: “Did you enjoy your flight with us today Mister Jansen?” Zonder twijfel de beste vliegervaring ooit! Ik bedankte iedereen van harte en stapte van boord. Tot m’n verbazing stond er aan het eind van de slurf een dame van Qatar Airways te wachten met een bordje met daarop mijn naam.

Ze vroeg me om haar te volgen door de terminal en ze zou me “fast tracken” door alle security en vroeg me of ik graag naar de Al Safwa First Class Lounge wilde gaan? “Does my smile give away my answer?” vroeg ik haar, maar ze bleef serieus en had het niet door wat ik bedoelde. “Yes please” dan maar en in geen tijd stond ik in de lobby van deze gigantische lounge.

“F*ck! Wat een plek!”, echt onwerkelijk deze lounge, je wil denk ik niet weten hoeveel hier geïnvesteerd is. Maar goed, tijd voor een extra belevenis. Je krijgt namelijk toegang tot de lounge als je in Doha aankomt en wanneer jouw vlucht in first class langer dan 5 uur duurde.

Het was ontzettend rustig in de lounge en ik had snel een plekje uitgekozen waar ik een mooi uitzicht had over de rest van de lounge en bar. Ook hier was het personeel supervriendelijk en al snel werd me gevraagd wat ik wilde drinken. Nou wat vers geperst sinaasappelsap en wederom een glas champagne!

Oh en eten, ik had ondanks het genoeg aan eten wat ik aan boord had gekregen alweer een stevige trek, dus ik vroeg of ik de menukaart mocht zien.

Ik had totaal geen besef van tijd meer, maar een steak gaat er altijd in, zelfs net na middernacht! Heerlijk bereid trouwens, gevolgd door nog meer champagne en een dessert…

De resterende tijd bracht ik door aan de bar of in de rokersruimte, een heerlijk muziekje op de koptelefoon, nog meer champagne en een grijns op m’n gezicht waar geen einde aan kwam!

Conclusie

Ik kan alleen maar concluderen dat dit een unieke ervaring is geweest, maar zou ik ooit zelf de volle pot betalen voor een vlucht in first class? Nee natuurlijk niet! Ik ben blij dat ik in het wereldje van de frequent flyers verzeild ben geraakt en dat ik deze vlucht op een véél goedkopere manier heb kunnen boeken.

Het enigste nadeel van deze ervaring is dat het smaakt naar nog meer… Want op deze manier wil je elke lange afstandsvlucht wel doorbrengen, je merkt niet eens dat je 6 uur hebt gevlogen want de tijd vliegt voorbij!