Na een week te hebben door gebracht op het eiland Aitutaki, vloog ik op de terugweg in Air New Zealand business class van Auckland naar Shanghai. Het is niet meteen de meest directe route terug naar Europa. Maar toen ik destijds de weg naar huis in elkaar aan het puzzelen was wilde ik per sé op de Boeing 787-9 Dreamliner van Air NZ vliegen.

Ik had gehoopt op een Dreamliner in een volledig zwarte kleurschakering, zoals de All Blacks, het nationale rugby team van Nieuw-Zeeland. Maar helaas was het er eentje in de beter bekende zwart/wit kleuren, dat maakt op zich niet zoveel uit… Ik had voor mijn vlucht naar Shanghai een layover van dik 18 uur in Auckland en had daarom het Novotel geboekt. Dat hotel ligt vlak naast het vliegveld en het zou me de mogelijkheid geven om uitgerust aan de lange vlucht naar Shanghai te beginnen.

Air New Zealand Lounge – Auckland

Tijdens de heenreis richting de South Pacific was ik al eens in de lounge van Air New Zealand geweest. Deze lounge op het vliegveld van Auckland is één van de beteren waar ik heb verbleven. De lounge heeft een flinke oppervlakte, maar ondanks de grootte kan het er soms flink druk zijn.

De drukte komt met vlagen, dat merkte ik als ik er voor een paar uur zat. Het ene moment kon je er over de koppen lopen, terwijl je het volgende moment in alle rust kon genieten.

Je kan de lounge bereiken als je door het tax free gedeelte loopt. Vervolgens zie je borden hangen en moet je links achteraan in de hoek de roltrap nemen. Eenmaal boven weer links en dan de boarding pass laten scannen. De keren dat ik er vertoefde koos ik telkens voor een plek dicht bij het buffet en de bar. Waarom? Omdat ik dan m’n spullen niet elke keer onbemand moest achterlaten.

Het eten is er prima en wordt continue aangevuld. Op sommige tijden van de dag staat er zelfs een kok die ter plekke vers eten aan het bereiden is. Ik at er lichte maaltijden van pasta en kip. Het is namelijk geen fijn gevoel om met een propvolle maag een vliegtuig op te stappen.

Ik ben en blijf een Hollander, ondanks het feit dat ik het grootste deel van mijn leven al in België woon, maar ik blijf verslaafd aan kaas! Gelukkig was er meer dan genoeg kaas te vinden op het buffet. Die kans sloeg ik dus niet af.

Ik had zelfs nog ruimte over voor een klein dessert…

En met al dat vliegen ben ik waarschijnlijk rijp voor de AA… Wat is een lounge zonder champagne of whisky? Ik ben er niet vies van en probeer altijd wel (een paar) alcoholische dranken achterover te slaan. Het kalmeert de zenuwen weet je wel…

In de lounge had ik redelijk wat bekijks met het shirt wat ik droeg…

Boarding

Na een paar uur te hebben doorgebracht in de aangename lounge kon ik eindelijk naar de gate. Maar niet voor ik nog een nicotine stop had gemaakt. Ja ik weet het, het is en blijft een slechte gewoonte. Ik was toch blij dat Auckland één van de weinige vliegvelden is die een openlucht rokersruimte hebben.

Voor ik bij de gate terecht kwam werd mijn boarding pass nogmaals nagekeken. Het was een hele kleine pre-boarding ruimte waar we met veel teveel mensen tegelijk stonden. Mijn vlucht zou van Auckland richting Shanghai gaan met als gevolg dat het overgrote deel van de passagiers Chinezen waren.

Geen slechte woord over Chinezen in het algemeen, maar sommigen hebben gewoon geen manieren… Vanaf het moment dat ze het personeel van Air New Zealand naar de microfoon zagen grijpen, was het net een kudde koeien die massaal voor de gate gaat staan. Het maakte niks uit welke rij, gewoon lekker dwars voor alle rijen gaan staan.

Gelukkig hadden ze aan de gate personeel wat Chinees sprak en al snel werd er orde in de chaos geschept. Alle passagiers voor business class kregen ineens plaats in de priority lane.

Dit leek er al veel meer op, de spanning bouwde op! Ik had al zolang uitgekeken naar deze vlucht…

Eenmaal aan boord

Na een korte wandeling door de slurf stapte ik aan boord van de Boeing 787-9 Dreamliner. Hetgeen meteen opviel was het plezier waarmee de crew aan het werken was. Ze liepen te grappen met elkaar en waren oprecht vriendelijk tegen elke passagier. De sfeerverlichting van de cabine zag er mooi uit, maar er waren 2 dingen die meteen tegenvielen.

Als eerste was het de temperatuur van de cabine, het leek wel een sauna aan boord. Een beetje raar want buiten ging de herfst langzaam over in winter. Het zweet stond meteen op m’n rug…

De tweede tegenvaller was de stoel, toch wel een belangrijk onderdeel op een vlucht van meer dan 12 uur. Ik zat aan de linkerkant van het toestel en de stoelen stonden diagonaal naar het gangpad. Ik kon zonder problemen over de scheidingswand voor me kijken en de buurvrouw in de gaten houden.

Nu ben ik zelf niet zo breed gebouwd, maar de breedte van de stoel vond ik tegenvallen.

Ook qua beenruimte moest ik even slikken want door de positie van de stoel hadden ze aan het einde een voetenbankje gezet. Maar met mijn lange benen zat ik hier elke keer tegenaan. Op het moment dat ik m’n stoel onderuit zette en m’n benen op het voetenbankje zette, had ik iets meer ruimte.

Toen ik de stoel helemaal plat legde viel het ook enigszins tegen, want ik kon niet languit liggen. Ik moest m’n benen optrekken om er tussen te passen indien ik wilde slapen.

Een vlucht waar ik zo naar uitkeek en dan meteen zulke dingen die tegen zitten… Niet om blij van te worden, maar ik zei tegen mezelf dat ik er het beste van moest zien te maken. Nog geen minuut daarna zie ik ineens de voeten van m’n buurman voorbij de wand verschijnen, WTF!?

Nog een nadeel van de stoel was dat als je helemaal plat lag, je uit je stoel moest kruipen om in het gangpad te komen. Niet echt handig om tussen de 2 scheidingswanden uit te komen.

Service

Alle voorgaande minpuntjes werden goedgemaakt door de service van de crew! Dit maakt zo’n verschil op een lange vlucht. In vergelijking met sommige (Amerikaanse) maatschappijen werkt iedereen hier met plezier. Dat is te merken in heel hun doen en laten en de interactie met de passagiers.

Ik werd naar m’n stoel begeleid bij het binnenkomst. Nadien werd me gevraagd of ze m’n handbagage konden opbergen. Ik was nog maar net in m’n stoel neergeploft toen de stewardess langs kwam. “Would you care for some champagne mister Jansen?” “Oh yes please!”, wat een verwelkoming. Natuurlijk mochten de warme nootjes niet ontbreken.

Behalve de champagne kreeg ik ook de menukaart voor deze vlucht overhandigd. Een uitgebreide kaart, met eerst een introductie van de chef.

Deze diashow vereist JavaScript.

Als voorgerecht koos ik voor de garnalen, gevolgd door de steak. Allebei ontzettend lekker!

Na het voorgerecht werd me ruim de tijd gegeven om nog een glas champagne te nuttigen. Verschillende keren kwam de crew langs om te checken of alles nog in orde was. Even later werd het hoofdgerecht geserveerd.

Het nagerecht heb ik overgeslagen, mijn maag was ondertussen flink gevuld. Ik had voordien in de lounge ook al wat gegeten en wilde niet met een vol gevoel op m’n stoel liggen. Het zou een lange vlucht worden en ik wilde na het kijken van een film een poging doen om te slapen.

Na het eten had ik nog ruim 11 uur te gaan voor ik Shanghai zou aankomen. Het scherm van de IFE (In Flight Entertainment) kon ik uit de wand klappen en naar me toe draaien. Ik bladerde wat door het keuzemenu met films en kwam al snel iets tegen wat me aan stond.

Na de film van bijna 3 uur vroeg ik aan de stewardess of ze m’n bed wilde opmaken. Ik had ondertussen genoeg gedronken en het werd hoog tijd om m’n roes uit te slapen. Ik vroeg aan haar om me een uur voor landing wakker te maken. Op die manier had ik nog net genoeg tijd om aan boord een ontbijt te nuttigen.

Een deken voor het slapen was overbodig, want de temperatuur in de cabine was voor mij nog steeds véél te warm! Zweten als een rund was het gevolg tijdens m’n slaap… Maar ondanks dat heb ik toch goed kunnen slapen tot op het moment dat ik werd wakker gemaakt voor het ontbijt.

Het eerste wat ik naar vroeg was een stomende kop groene thee en een bordje muesli met yoghurt.

Ik had meer trek dan verwacht en vroeg wat er nog meer geserveerd werd. Ik kreeg nog een croissant en een omelet. Het omelet was heerlijk en vulde me meer dan genoeg. Op die manier had ik genoeg gegeten om m’n layover in Shanghai door te komen.

Conclusie

Na de landing in Shanghai duurde het even voor het toestel tot stilstand kwam. De gate waar het toestel normaal gezien moest parkeren was bezet. Het vliegtuig moest dus naar een remote stand en vervolgens zouden we met bussen naar de terminal worden gebracht. Ik bedankte de crew in business class voor hun service en vriendelijkheid. Ze keken ervan op en bedankten mij voor de complimenten.

Al bij al was het een leuke ervaring, maar de breedte van de stoel en de warmte in de cabine speelden teveel in het nadeel. Als je zo lang op een vliegtuig zit, dan wil je toch zo comfortabel mogelijk zitten. Als je dan helemaal beplakt van het zweet aankomt, dan heb je zeker niet de neiging om de ervaring te beoordelen met een hoog cijfer.

Indien ik er een rapportcijfer op moet plakken, dan zou ik deze vlucht een 6/10 geven. Zoals ik eerder schreef maakte de service aan boord veel goed. Moest deze zijn tegengevallen, dan had het een dikke onvoldoende geworden…