Dit is een reisverslag van mijn laatste keer vliegen met American Airlines. Althans, voorlopig zal ik waarschijnlijk niet zo snel meer vliegen met American Airlines. Na deze reis zijn al mijn systemwide upgrades namelijk op. Bovendien vervalt mijn executive platinum status bij American Airlines. De reis gaat naar Sao Paulo via de Verenigde staten in slechts een paar dagen.

In dit verslag lees je over dag 5 en 6, de laatste dagen van de trip. Na de landing in New York ga ik de stad verkennen, waarna ik terug naar huis vlieg via Londen.

• Trip report: de laatste keer met American Airlines (dag 1);
• De laatste keer met American Airlines (dag 2);
• Trip Report: Naar Sao Paulo en terug (dag 3 en 4);
• Trip Report: via New York naar huis (dag 5 en 6, dit artikel).

Ontbijten boven New York

Omdat ik gister behoorlijk vermoeid was, lukte het goed om te slapen. Normaal slaap ik voor geen meter in een vliegtuig, dus het was pure winst dat het dit keer goed ging! Als ik wakker word, zie ik dat we al mooi op weg zijn richting New York!

Nadat ik me opgefrist heb in het (dit keer gelukkig schone) toilet, is het tijd voor een ontbijt. Terwijl ik het ontbijt nuttig, komt langzaam de zon op in New York. Ik ben geheel tevreden met het feit dat ik niet via Miami vlieg, zodat ik lekker vroeg in New York ben. Achteraf gezien ook wel noodzakelijk, want mijn vlucht van 22.10 uur is geannuleerd en vlieg nu om 18.45 al weer terug naar Londen.

Uiteindelijk is het pas iets na zes uur als we landen op John F. Kennedy airport. Bij de paspoortcontrole moet ik duidelijk nog wakker worden. De beambte vraagt waar ik vandaan kom en ik antwoord dat het goed met me gaat. Daar waar ze normaal best bot en streng kunnen zijn bij de TSA, moeten de heren nu keihard lachen. Ik lach terug en verontschuldig me, waarop ze aangeven dat ze vaker maffe dingen horen.

New York verkennen

Ook dit onderdeel heb ik weer slecht voorbereid, want ik heb eigenlijk geen idee hoe ik naar het centrum van New York moet komen. Gelukkig wijst dat zichzelf, bij de uitgang van de terminal kun je een kaartje kopen voor een busrit naar het centrum. Ondanks het vroege tijdstip is de bus afgeladen vol met mensen. Ook in New York is het verkeer niet al te best, maar in iets meer dan anderhalf uur sta ik in Manhattan.

Eenmaal in Manhattan is het eerst tijd voor een lekkere kop koffie. Verder geniet ik vooral van de drukte in het centrum van New York. Je hoeft niet echt een “doel” te hebben om hier uren te kunnen rondlopen.

Het is fantastisch weer, wat een grote bonus is voor deze dag. Het is nog wel aan de frisse kant, maar met een beetje beweging is het prima uit te houden. Ik besluit een kaartje te kopen om het Empire State Building te bezoeken. Hiervoor moet ik wel enige tijd in de rij staan, maar dat maakt me niet zo veel uit. Het uitzicht vanaf het Empire State Building is geweldig.

New York – Londen

Na nog een tijdje rondgelopen te hebben, is het helaas zaak om weer terug te gaan naar het vliegveld. Ik kan het me niet permitteren te veel risico’s te nemen. Je weet het immers maar nooit met het verkeer in New York. De busreis verloopt echter vlekkeloos, waardoor ik mooi op tijd op het vliegveld ben. Mijn boarding pass voor mijn vlucht heb ik al, dus ik kan rechtstreeks naar de security. Dit duurt vrij lang, ik sta al met al ca. 25 minuten te wachten.

Ik breng nog een bezoekje aan de Flagship Lounge van American Airlines. Een doorsnee lounge waar ze volop aan het verbouwen zijn. Het is mooi weer, dus met een glaasje Taittinger geniet ik nog even van het zicht op de vliegtuigen.

Tijdens het wachten kijk ik nog eens op Flightaware en Flightradar24. Vliegfanaten zullen dit gedrag vast wel herkennen…. Ik ontdek hierbij iets merkwaardigs, het blijkt namelijk dat het vliegtuig precies mijn route aangehouden heeft. Het vliegtuig “volgt mij” al vanaf Miami en vliegt me vanavond ook weer naar New York. Hoewel me dit niet al te efficiënt over komt (hij heeft zowel in Sao Paulo als Miami vele uren niets staan te doen), is dit best grappig.

In het vliegtuig zit ik weer in mijn “favoriete” gedeelte van het toestel, de mini cabin (stoel 3A). De crew is wederom prima, maar heel veel heb ik er niet van mee gekregen. De rit van New York naar Londen is slechts zes uurtjes, waardoor ik probeer zo veel mogelijk te slapen. Bovendien, ik ben redelijk slaperig na twee nachtvluchten.

Het ontbijt sla ik over deze ochtend, zodat ik mijn slaap zoveel mogelijk maximaliseer. Er is ook geen enkele reden om in het toestel te ontbijten, ik heb straks tijd genoeg in de lounge. Tot slot: ik kan het ontbijt van American niet meer zien na deze zoveelste vlucht met ontbijt….

Terug in Europa

Een kopje koffie gaat er nog wel in. Sterker nog, ik moet beslist koffie hebben…. Tijdens het kopje koffie komt de zon op boven Europa. Ook al ben ik moe en heb ik het wel een beetje gehad met vliegen, de zonsopgang in een vliegtuig blijft iets magisch.

Na de landing is het weer tijd voor een busrit van Terminal 3 naar Terminal 5. Dit is nooit echt ideaal, maar dit keer is het ook nog eens super druk. Toch gaat het dit keer lekker snel bij de security. Normaal gesproken is “fast track” een ruim begrip op London Heathrow.

Eenmaal in de “Galleries First” lounge in Terminal 5, is het goed toeven. De zon schijnt volop en het is zowaar redelijk rustig. Nu moet je niet denken dat je de zitplaatsen voor het uitkiezen hebt, maar normaal gesproken is het in deze lounge super druk. Tijd voor een ontbijtje en nog wat vliegtuig spotten.

Na een aantal uren is het tijd voor de laatste vlucht. British Airways, Airbus A320 Economy. Het weer was uitstekend, maar zo’n laatste vlucht kan me vaak gestolen worden. Ik wil dan maar één ding: zo snel mogelijk naar huis. Het feest zit er weer op!

Tot slot

Na een kleine week vliegen zit het er helaas al weer op. Deze vluchten waren qua miles redelijk nutteloos. In betere tijden, voor de veranderingen bij American, zou deze trip zeker 40.000 miles opgeleverd hebben. Nu nog geen 10.000. Aan het eind van de rit had ik wel 50.000 “Elite Qualifying Miles” bij American Airlines opgebouwd, waardoor ik Platinum status bij American (Oneworld Saphire) heb behaald voor 2017. Maar dankzij een status match bij LATAM heb ik hier weinig aan, omdat de LATAM Black (Oneworld Emerald) meer voordeel geeft.

Desondanks was het de moeite waard in mijn ogen. Voor nog geen zeshonderd euro vloog ik dagen lang achter elkaar in Business en First Class. Kijk, als je in een vliegtuig stapt en men spreekt je aan bij naam, de champagne schenkt men vervolgens voor je ogen in een flute en men vraagt tot slot of je nog een extra kussentje nodig hebt, dan weet je: dit is niet American Airlines. Desondanks is business class vliegen ook bij American gewoon een feest. En ik heb er op deze manier een leuk avontuur aan vast geknoopt. Ik weet inmiddels wel dat nachtvluchten niets voor mij zijn. Laat mij overdag maar een beetje dagdromen in de lucht…..