De avond voordien was ik met collega’s op de boemel geweest en had niet overdreven diep in het glas gekeken. M’n hoofd voelde toch aan alsof er een klein mannetje in zat die op een grote trom aan het spelen was. Ik moest even doorbijten toen m’n wekker om 7 uur afliep. De slaap werd uit de ogen gewreven en ondanks de hoofdpijn stond ik met een glimlach op. Happy birthday to me! Vandaag ben ik jarig en ik vertrek naar Sri Lanka!

Uitgerekend dit weekend besloten de Belgische spoorwegen om aan het spoor in Brussel Centraal te werken. Hierdoor kon ik met de trein niet tot in Brussel Zuid komen. Flink balen, want daar had ik gepland om op de TGV richting Parijs te stappen. Niet dus! M’n mams was zo vriendelijk om me naar Brussel te brengen. Nog even een laatste check of ik echt al m’n spullen bij me had. Gepakt en gezakt! Op het moment dat ik de deur uitstapte kwam m’n ma eraan gereden, goede timing.

De GPS werd ingesteld want naar hartje Brussel rijden is geen sinecure, dan ben je blij dat zo’n elektronische stem hebt die je begeleidt. Ruim een uur later kon ik afscheid nemen en op zoek gaan naar een klein ontbijt. Ik had ruim de tijd.

Tuuuut zei de trein!

Ik had het geluk dat in de overvolle coupé de zitplaats naast me vrij was. Zo kon ik m’n benen toch ergens kwijt, want dat is niet zo vanzelfsprekend op de TGV voor iemand van mijn lengte. Eenmaal Brussel voorbij ging het gas erop en liep de snelheid tegen de 300 kilometer per uur aan. Met de TGV ben je op 1u15 op het vliegveld van Charles de Gaulle.

M’n ervaring van vorig jaar had me geleerd dat je van het perron af naar boven moet en dan richting Terminal 1 moet gaan. Hiervoor moet je weer naar beneden en dan met de shuttle trein naar de andere terminal. Al bij al ging alles vlot.

Inchecken

De check in was blijkbaar nog niet open. Ik informeerde bij de informatiebalie en de vriendelijke dame vertelde me dat het inchecken om 12u35 zou beginnen. Niet veel later kwam het personeel van Qatar Airways aangelopen en begon met de voorbereiding.

Wel grappig om in je trekking kleding met 2 rugzakken als enigste in de first class rij te staan. De blikken die je krijgt zijn geweldig. Ik kon me er absoluut niet druk in maken en voor ik het wist werd ik naar voren gevraagd. Ik overhandigde mijn boeking en paspoort en plaatste mijn grote rugzak, die voorzien was van een flight bag, op de weegschaal. Net geen 14 kilo, das netjes!

De dame van Qatar Airways overhandigde me twee tickets, eentje voor de vlucht in first class van Parijs naar Doha. De tweede vlucht zou in business class van Doha naar Colombo gaan. Daarnaast kreeg ik ook een uitnodiging voor de lounge.

Lounge

Vorig jaar vloog ik ook vanaf Parijs en toen was de nieuwe lounge van QR er nog niet. Ik kwam toen terecht in een lounge die niet veel uitstraling had. De nieuwe lounge van Qatar Airways daarentegen is geheel andere koek! Mooi qua lay-out en inrichting en niet overmate groot. Ik werd er aan de ingang ontzettend vriendelijk onthaald en kreeg prompt een kleine rondleiding.

Er loopt een aantal personeelsleden rond in de lounge die altijd ter beschikking staan. Vanaf het moment dat ik ging zitten kwam er meteen iemand langs om te vragen of ik iets wilde drinken. “Een glas champagne aub” en even later kreeg ik een glas Billecart-Salmon Brut met een kleine amuse bouche.

Ik had ondertussen wel trek gekregen dus ik besloot om een plaatsje te zoeken in het restaurant. Er is de mogelijkheid om à la carte te eten en er staan een aantal kleine buffetten met kaas en fruit. Na het kijken om de menukaart besloot ik om voor de kip biriyani te gaan, geen verkeerde keuze! Nadien nog een paar glaasjes champagne en ik was klaar om aan de vlucht te beginnen.

De wifi in de lounge is uitstekend en er is zelfs een terras buiten met uitzicht over het vliegveld. Roken is hier toegestaan.

Boarding

De lounge bevindt zich trouwens voor de security controle. Vanaf de lounge is het ongeveer 10 minuten wandelen naar de gate toe. Door de fast track security kwam ik vlotjes door de controle heen, zelfs met de hoeveelheid elektronica die ik bij me had.

Voor het boarden worden twee verschillende gates gebruikt, namelijk gates 35 en 36. Via gate 35 worden de passagiers voor first en business class aan boord gelaten. Iedereen die in economy vliegt, gaat via de deur aan gate 36 naar binnen.

Op het moment dat ik voet aan boord zette, werd ik vriendelijk begroet door de aanwezige crew. Allemaal lachende gezichten, blijkbaar was iedereen goed geluimd. Ik werd voorgesteld aan Lydia, zij zou tijdens deze vlucht voor mij gaan zorgen. Ze leidde me naar stoel 1A.

Ik haalde m’n fototoestel, iPod en GoPro camera uit m’n rugzak en deze werd nadien door Lydia netjes opgeborgen in het daarvoor bestemde compartiment. Met een brede glimlach zakte ik neer op m’n troon, ik keek zo uit naar deze vlucht!

Service

Terwijl het vliegtuig nog aan de grond staat in Parijs, mag er geen alcohol geserveerd worden. Ik koos daarom voor het groene limoen en munt drankje waar Qatar Airways bekend om is. Het is een heerlijke combinatie om te drinken en ik kreeg kort nadien ook nog een schaaltje met verse olijven en cheddar kaas.

Een collegaatje van Lydia, van wie me de naam ontsnapt, kwam zich voorstellen met een hese stem. Ze verontschuldigde zich omdat ze bijna geen stem had en overhandigde me nadien de menukaarten. Qua drinken was mijn keus eigenlijk al op voorhand gemaakt. Vorig jaar was ik verliefd geworden op de Billcart-Salmon Rosé, een heerlijke champagne! Als je jezelf eens wil verwennen, dan is ie nog betaalbaar ook, hij kost iets van 60 à 65 euro en is relatief goed verkrijgbaar.

Mijn keuze qua eten zag er als volgt uit: kaviaar als voorgerecht, kabeljauw als hoofdgerecht, nadien een kaasplankje en uiteindelijk gevolgd door een chocolade dessert. Alhoewel de crew vriendelijk was, vond ik de service aan boord van deze vlucht minder in vergelijking met die van vorig jaar. Misschien raak je te snel gewend aan de luxe. Maar om eerlijk te zijn had ik verwacht dat ze nog iets speciaals zouden doen voor m’n verjaardag, maar daar kwam niks van. Op zicht niet erg, maar dat had wel leuk geweest.

Ditmaal besloot ik me te gedragen en me in te houden met het nuttigen van champagne. Een wijze keuze eigenlijk. Na het eten heb ik nog een stukje van een film gekeken en besloot nadien om een paar uurtjes te slapen. Ik heb zelfs de bar aan boord van deze A380 niet bezocht.

Overstap in Doha

Vorig jaar werd ik bij aankomst in Doha opgewacht aan het einde van de slurf door iemand van Qatar Airways die me door de security heen loodste. Dat was deze keer niet het geval, gelukkig staat alles goed aangegeven. Het enigste wat geen zekerheid was, was het feit of ik toegang zou krijgen tot de Al Safwa first class lounge.

Indien je aankomende vlucht in Doha in first class is en langer dan 5 uur duurde, dan mag je de lounge in. Maar als de overstap langer dan 8 uur duurt, dan zal je worden doorverwezen naar de Al Mourjan business class lounge. Tenzij de aansluitende vlucht ook in first class wordt gevlogen. Ik zou in business class vliegen dus het zou erom spannen…

Vol zelfvertrouwen stapte ik de Al Safwa lounge binnen en meldde me aan het onthaal. De dame vroeg om mijn boardingpassen en begon te tokkelen op haar toetsenbord. Mijn overstaptijd bedroeg 8,5 uur en dat had zij ook gezien. “Just a moment please Mr Jansen, I need to check with my supervisor”, ja daar gaan de poppen aan het dansen. Maar tot mijn verbazing kreeg ik te horen: “Happy birthday Mr Jansen, welcome to the Al Safwa lounge”.

Al Safwa Lounge

Geweldig! Op naar een heerlijke maaltijd en nog een glaasje champagne! Ik besloot om me eerst even te gaan opfrissen in één van de badkamers van de lounge. De temperatuur in de cabine aan boord van de vorige vlucht was redelijk warm, dus ik had nood aan een fris gewassen gezicht.

Nadien liep ik naar het restaurant voor een heerlijke steak, gevolgd door een ijs dessert. Na 2 glaasjes champagne hield ik het voor bekeken. Wat?! Slechts 2 glaasjes? Ben je je leven aan het beteren Jansen? Nee, ik had nood aan slaap. Hetgeen zich de laatste maanden had afgespeeld in mijn leven, had een tol geëist op mijn slaapritme. Ik had het gevoel van oververmoeidheid, totaal geen fut meer…

Na wat rond te vragen waren er geen privé kamers meer beschikbaar om te slapen, maar ze boden me aan family room aan. Hierin stond een grote lederen bank waar ik makkelijk op kon slapen voor een paar uur. Ik kreeg nog een flesje water en nadien knipte ik alle lichten in de kamer uit. De wekker werd gezet en het duurde niet lang voor ik lag te pitten.

Op naar Sri Lanka

Mijn vlucht richting Colombo zou om 8u lokale tijd uit Doha vertrekken en iets voor 7u liep mijn wekker af. Ik had heerlijk geslapen en had nog tijd om mezelf op te frissen. Nadien liep ik nog even naar één van de vele tax free winkels om een fles whisky te kopen.

In business class bleken bijna geen passagiers te zitten, slechts 2 andere mensen. De rest van de mensen in business class waren piloten van Qatar Airways. Zij zouden deze Airbus A340-600 weer terugvliegen naar Doha.

Wederom kreeg ik een menukaart overhandigd, maar ik had eigenlijk geen trek. Een glas sinaasappelsap en een glas champagne zouden volstaan en nadien zou ik wat films gaan kijken.

Zo’n nood aan innerlijke rust en mijn gedachten volledig leeg te maken. Ik heb het einde van de film niet bewust meegemaakt, al snel was ik op weg naar dromenland. Ik werd gewekt door de stewardess en zij hielp me om mijn stoel weer rechtop te zetten.

Nadien kwam de cabin manager nog even langs om me te bedanken voor het vliegen met Qatar Airways en hij wenste me een fijn verblijf tijdens m’n rondreis in Sri Lanka.

We zijn er bijna…

Ik had me het vliegveld van Colombo volledig anders voorgesteld en zeker groter. Maar het vliegtuig stopte op het tarmac en er werd kort nadien een trap naast gezet. De passagiers uit business class mochten als eersten van boord en werden op een aparte bus gezet. We werden meteen naar de immigratiedienst gebracht. Eerst moest ik nog een formulier invullen, de bevestiging van mijn visumaanvraag had de officier niet eens nodig.

Hij was druk aan de praat op zijn mobiel en binnen een paar seconden plakte ie een sticker met bijhorende stempel in mijn paspoort. Dat ging vlotter dan verwacht en even later rolde mijn rugzak van de band. Het enigste wat ik nog moest regelen was geld wisselen en een lokale simkaart voor mijn mobiele hotspot. Ik wisselde 100 Euro om naar Rupees en voor 1300 LKR kocht ik een simkaart met 9 GB aan data die geldig was voor de komende 30 dagen.

In mijn ooghoek had ik al iemand zien zwaaien met een bordje met daarop mijn naam. Er verscheen een grote glimlach op de man zijn gezicht toen ik mezelf voorstelde. Alles werd in de wagen geladen omdat we snel op weg moesten, de rit zou zo’n drie en half uur duren! De afstanden op de kaart lijken relatief kort, maar de infrastructuur en het verkeer verhinderen een vlotte rit. De chauffeur vertelde uitgebreid over de cultuur, religies en geschiedenis van zijn land. Hij was trots terwijl ie zijn verhaal deed en elke keer had ie een lachend gezicht. Ik had het al veel gelezen en het is dus echt zo. Sri Lanka wordt niet voor niets het land van de glimlach genoemd!