Het eerste wat je opvalt aan het Sofitel in Abidjan is haar hoogte. Het hotel is gehuisvest in één van de hoogste gebouwen van West-Afrika, een toren van zo’n 100 meter hoog, en staat, zonder andere hoge bebouwing om haar heen, prominent aan de oevers van een baai.

Het hotel zelf heeft reeds een bewogen geschiedenis achter de rug. Het werd gebouwd in 1968, was lange tijd onderdeel van de InterContinental groep en één van de meest prestigieuze hotels in West-Afrika, waar vele bekende gasten logeerden. Totdat het, mede door de burgeroorlog in Ivoorkust, begon te verloederen en uiteindelijk voor een tiental jaren dichtging. In 2011 werd het interieur gerenoveerd en heropende het onder de vlag van Accors luxemerk Sofitel.

In de lobby valt meteen op dat het hotel uit de jaren 1960 dateert, de gouden jaren van Ivoorkust toen het land bloeide en economisch welvarend was. De architectuur is een mix van het modernisme van die tijd en typische Afrikaanse elementen.

De check-in verliep redelijk chaotisch. Hoewel er 3 personeelsleden achter de balie stonden lukte het hen niet om ons op een vlotte wijze in te checken. Paspoorten en LeClub Accor kaarten werden doorgegeven, gekopieerd, teruggegeven, opnieuw gevraagd. Het was een rommeltje, maar uiteindelijk kregen we dan toch onze kamersleutel en konden we naar de lift.

De lift komt uit op een donkere patio, met bloedrode kamerdeuren.

De kamer zag er ook luguber uit. Wie haalt het in zijn hoofd om te denken dat een bloedrode muur en ditto kasten en tafeltjs en een foto van wat op het eerste zicht het skelet van een paard lijkt, een aantrekkelijke hotelkamer vormen? Het Sofitel Abidjan blijkbaar… Bovendien is de kamer zowiezo al vrij donker vanwege het kleine raam. Wat meer heldere kleuren hadden dus best gemogen.

De kamer was ook vrij klein, waardoor het, overigens zeer comfortabele, bed nog groter leek dan het al was. Om te contrasteren met de bloedrode kasten en muur was de kleerkast in het fluo groen geschilderd. Hier was duidelijk over nagedacht.

De kleine badkamer was volledig in lichtbruin marmer bekleed en voorzien met een regendouche in het bad. Toen ik een douche nam bleek tot mijn verbazing dat mijn flacon douchegel reeds gebruikt was en halfleeg was. Onaanvaardbaar vind ik dat van een luxehotel.

Daar het al laat was besloot ik de receptie hier niet meer van te verwittigen, gelet op de chaotische checkin had ik er zowiezo al weinig vertrouwen in dat ze de situatie op een bevredigende manier zouden oplossen.

Het ontbijtbuffet bevond zich op de benedenverdieping van het hotel en je kan indien je dat wil je ontbijt buiten nemen aan de rand van het gigantische zwembad. Het buffet zelf vond ik tegenvallen, met slechts een beperkte keuze. De vers gebakken omelet met spek was wel heerlijk lekker.

Hoewel het hotelinterieur vernieuwd werd, lijkt er aan de buitenkant nog wat werk te zijn. Delen van het hotel zien er nog wat verlopen uit en ook de typische sixties kunstwerken langs het zwembad hebben al betere tijden gezien. Het zwembad zelf is ongelooflijk groot en wordt door het hotel dan ook “Le Lac”, het meer, genoemd.

Het hotel beschikt ook over een klasserestaurant op de 23ste verdieping, met een spectaculair uitzicht over de stad. Wel jammer dat je daar niet terecht kan voor een drankje.

Voor een drankje kan je wel terecht in de lobbybar die er ook behoorlijk groots uitziet, met lederen sofa’s (weeral in die rode kleur), hoge plafonds en een decor dat doet terugdenken aan lang vervlogen tijden.

Wat opvalt is hoe het personeel bij momenten geen flauw benul heeft van hoe hun gasten aan te spreken. Toen ik door de publieke ruimtes op wandel ging en de trap naar het zwembad wou afdalen werd ik op barse wijze aangesproken door een personeelslid dat wou weten wat ik daar deed. Een goeiedag of beleefdheidsvorm kon er niet vanaf. Het viel me ook op dat het management bijna volledig uit Fransen bestond. Maar deze slaagden er blijkbaar niet in om al het personeel de beleefdheid bij te brengen die je zou verwachten in een dergelijk hotel.

De check-out verliep redelijk vlot, hoewel ik wel lang moest wachten op de verificatie van de minibar. Dat ik zelf zei wat ik eruit genomen had bleek niet voldoende, het moest nog eens nagezien worden door het hotel zelf.

Al bij al was dit hotel een teleurstelling. Het gebouw is fantastisch en biedt veel potentieel, maar de vreemd ontworpen kamers, het chaotische personeel en ietwat verloederd buitenaanzicht doen afbraak aan de luxe uitstraling die je van een Sofitel toch mag verwachten.