Check het hele artikel hier: http://www.nytimes.com/2014/09/14/u...e-mileage-run.html?rref=upshot&abt=0002&abg=0 Ik herinnerde mij dat er paar jaar terug al een discussie was om het verdienmodel te baseren op de ticketprijs en niet op de miles zelf, maar was dat alweer vergeten totdat ik dit artikel net las. Is dit de toekomst van alle FFP's?
Ik betwijfel of het een slimme zet van Delta is. Mileage-runners leveren ze extra business op. Velen zullen worden afgeschrikt door het nieuwe systeem van qualifying Dollars en dus naar andere airlines gaan. Dit is overigens wel ervan uitgaande dat ze nu winst op mileage runs maken (afgezien van error fares natuurlijk). Als ze geen winst op sommige mileage runs maken, dan is DAT het probleem dat opgelost moet worden. Hier schiet niemand iets mee op. Mileage-runners zullen nu naar de maatschappijen gaan waar ze "hun hobby" nog wel kunnen doen. Met als gevolg meer omzet voor die maatschappijen.
Ja dat bedacht ik me dus ook vanmiddag. Ik kan mij zo voorstellen dat FF's hier ook niet per se mee gebaat zijn. Ik denk juist dat de airlines eerder creatiever moeten worden in het aanbieden van goede deals in plaats van het te beperken. Uiteindelijk werkt loyaliteit twee kanten op. Het is een beetje alsof je in je voet schiet omdat je daar jeuk hebt. De jeuk is weg, maar het probleem niet
Revenue-based is de toekomst voor loyaliteitsprogramma's in de VS, no doubt. Mileage runners zijn niet of nauwelijks winstgevend voor luchtvaartmaatschappijen. In de VS heeft bijna iedereen wel een elite niveau, lounges zijn overbevolkt en iedereen heeft priority. Bedrijven willen natuurlijk dat jij zoveel mogelijk geld in hun business stopt en dat natuurlijk blijft doen. Ze bieden een loyaliteitsprogramma aan om jou te belonen voor je business. De VS heeft de grootste groep die-hard mileage runners puur omdat zij ook heel erg gestimuleerd worden door de co-branded creditcards. Citi AAdvantage creditcard sign-up bonus 100.000 miles na het besteden van $10.000 in 3 maanden. Ik hoor je denken, "$10.000 in drie maanden dat lukt me nooit hier in NL of BE." In Amerika kan je zo'n beetje alles op een creditcard zetten, huur van je huis, telefoonrekening, verzekeringen weet ik het allemaal. In Amerika werken ze ook met een ander systeem dan in Nederland om krediet uit te geven. In de VS moet je gewoon boven een bepaald creditrating zitten om een creditcard te bemachtigen. in Nederland wordt er aan de hand van jou inkomsten gekeken hoeveel krediet in totaal aan jou verstrekt mag worden. Dit zijn bijvoorbeeld creditcards, leningen, hypotheek etc. In de VS kan je makkelijk 15 creditcards hebben zonder hoge inkomsten, maar wel met een goede creditrating. In Nederland kan het al lastig zijn om 4 creditcards te hebben. Veder vind ik een revenue-based model wel een eerlijker manier om beloont te worden. Jij vliegt van New York naar Los Angeles voor €99. Ik betaal voor dezelfde vlucht en reisklasse €600 omdat ik een flexibel ticket boekte. Ik vind dat ik recht heb op een hogere beloning dan jij aangezien ik meer geld in de business stop. Daar gaat het toch om bij bedrijven in de reisindustrie? Omdat het dus in de VS vrij makkelijk is om een aardige miles saldo op te bouwen, stijgt het aantal miles wat je nodig hebt voor award vluchten weer. Dit leidt natuurlijk weer tot grote onvrede. Wat Delta, United en straks ook American Airlines gaat doen, revenue-based loyaliteitsprogramma is 1 stap, maar dat is lang niet voldoende. Zolang er van die hoge sign-up bonussen zijn voor creditcards, waaraan luchtvaartmaatschappij zelf ook schuldig zijn zullen het aantal miles voor je award vluchten torenhoog blijven. In Europa zie ik luchtvaartmaatschappij niet zo snel revenue-based gaan. Waarom niet? Als je American, Delta en United vliegt verdien je minimaal 100% miles ongeacht de boekingsklasse. In Europa is dat niet zo, op een paar uitzonderingen na zoals British Airways Executive Club. Hier ontvang je wel 100% miles (Avios), maar hier kwalificeer je voor elite niveau's aan de hand van tier niveaus. Koop je een flexibel ticket, dan ontvang je ook meer tier points dan een niet flexibel ticket. AF-KL's Flying Blue is eigenlijk een vorm van revenue-based, hoe meer je betaalt, hoe meer miles je ontvangt. Weekendje Barcelona voor €99 in boekingsklasse V, prima maar je krijgt maar 25% miles van de gevlogen afstand. Betaal ik meer, dan ontvang ik ook meer miles. Dit geldt natuurlijk ook voor andere loyaliteitsprogramma's zoals Miles & More van de Lufthansa group.
Aanvulling van mijn bovenstaande post. Omdat waarschijnlijk alle luchtvaartmaatschappijen in de VS overstappen op revenue-based loyaliteitsprogramma valt er voor de meeste mileage runners niet veel te kiezen. Ze kunnen natuurlijk wel elite status halen bij een luchtvaartmaatschappij uit Europa of Azië, Maar ze zullen in Amerika minder voordelen hebben zoals gratis domestic upgrades en prioriteit service op luchthavens dan als ze elite status hebben bij een Amerikaanse luchtvaartmaatschappij. Pak bijvoorbeeld Flying Blue Silver, deze status heeft voordelen die alleen gelden op Schiphol.
Mileage running in de VS komt inderdaad ten einde. Een aantal jaar geleden, toen het loonde om mileage runs te doen, was het crisis en de ticketprijzen waren bijzonder laag. Nu is dat voorbij. Daarnaast is de concurrentie in de VS drastisch verminderd door allerlei mergers (Continental-United, Delta-NWA, USair-American), en dat komt de prijzen ook niet ten goede. In plaats daarvan zijn de creditcard bonuses meer en meer de verdienmogelijkheid voor mileage addicts.
Aha, kijk! Dat wist ik niet. Ik dacht dat mileage runners een select groepje waren. Maar goed, mileage running komt dus effectief ten einde met een op revenue-based loyaliteitsprogramma, maar het is eerlijker. Tegelijkertijd maakt het dus niet uit naar welk model de Amerikaanse airlines overstappen, tenzij ze ook de creditcards aanpakken.
