Toen British Airways afgelopen najaar een aanbieding had waarbij  alle bestemmingen in Business Class ongeveer dezelfde, lage, prijs hadden, heb ik meteen toegeslagen.

Direct ontstonden er op diverse fora discussies hoe je hier het meeste voordeel van zou kunnen pakken. Men was het er wel snel over eens: een ticket naar Honolulu is goed waard, als je tenminste zoveel mogelijk Avios en Tier Points wilt sparen. Over de trip naar Hawaii en hoe je het slimst kunt sparen bij BA heb ik in een eerder artikel al geschreven.

Er zijn vele wegen die naar Honolulu leiden, die van mij ging via New York. Voor de heenweg tussen Londen en New York Newark boekte ik de nieuwe Boeing 787 Dreamliner van British Airways in Business Class.

We arriveerden op Londen Heathrow Terminal 5 met een BA-vlucht vanuit Newcastle. De transfer op de luchthaven ging verrassend gemakkelijk! Binnen vijf minuten na het verlaten van het vliegtuig stonden we alweer air-side op de luchthaven. Als je van domestic naar internationaal gaat, is er geen extra security check en/of paspoortcontrole.

De BA-lounge was gemakkelijk te vinden. Er zijn diverse BA-lounges op Heathrow en alleen al in terminal 5A zijn al twee lounges. De “South lounge” en de wat kleinere “North lounge”. We gingen de South lounge binnen en ik was direct onder de indruk. Wat een enorme lounge en wat is het mooi ingericht!

Uitstekende zitgelegenheden, een uitgebreide drank-selectie, maar teleurstellend: bijna niets om te eten. Ja, je kon een kop soep nemen met een broodje, maar dat was het dan wel!

Het was al snel tijd om te boarden en mijn vlucht vertrok van terminal 5B, wat betekent dat je met een metro naar het volgende terminalgebouw moet. Met een enorm lange roltrap naar beneden kwamen we bij de shuttle-trein aan en een paar minuten later stonden we op terminal 5B.

Toen ik bij de gate aan kwam lopen, werd net de mededeling gedaan dat het boardingprocess ging beginnen met de business class passagiers van rij 1 t/m 7, dus ik kon in feite gelijk doorlopen.

Bij de ingang van het vliegtuig werd ik hartelijk begroet en mijn plek gewezen: stoel 2K bij het raam! Ik had van tevoren al gezien dat deze business class bij British Airways een concept heeft waarbij de stoelen wisselend naar voren of naar achteren gericht zijn. Maar in het echt zag het er toch best apart uit.

Om bij de stoel te komen, moet je niet al te breed gebouwd zijn. De doorgang vanaf het gangpad is namelijk best nauw. En ligt er op de stoel schuin achter iemand te slapen, dan wordt dit bijna onmogelijk omdat je dan over de benen van je achterbuurman/-vrouw moet stappen!

Dit geldt ook voor de middelste stoel in het middenstuk. Veel pricacy, maar de in-/uitgang is erg nauw.

Mijn plaats op stoel 2K was inderdaad zo’n stoel waarbij je achteruit vliegt! En ik kan inmiddels zeggen dat dat best raar is af en toe. Zoals met taxiën, opstijgen en landen. En als je vanuit je stoel links door het raam naar buiten kijkt, dat je dan tegen de VOORkant van de motor aankijkt!

Terwijl ik mijn stoel nog wat aan het verkennen was, kwam de steward langs met de pre-departure drinks. Ik nam maar eens een glaasje champagne. Ook werd er een amenity kit uitgedeeld. Deze was echter erg eenvoudig…

Het eerste dat mij opviel aan de stoel, was dat deze zo lekker zat! Het voelde als een zachte fauteuil!
Het interactieve (touch)scherm kan in- en uitgeklapt worden. En onderaan zaten nog twee laatjes om spullen in op te bergen. Het waren diepe laden van zo’n 10cm hoog waar veel in opgeborgen kon worden.

Naast mij zat een man op stoel 2J, maar zijn stoel was wel naar voren gericht. En zo kwam het dat we elkaar tijdens taxiën en opstijgen zo’n beetje recht aan konden kijken. Maar eenmaal in de lucht kwam een steward en met een druk op een knop kwam er een privacy-scherm omhoog.

Toen dat scherm omhoog stond, had ik mijn eigen cabine op stoel 2K. Heel veel privacy dus, terwijl mijn buurman op stoel 2J helemaal geen privacy had, aangezien hij direct aan het gangpad lag. Het is dus echt van belang om even uit te zoeken welke stoel je het liefst wilt hebben en deze zo snel mogelijk vast te leggen.

De menukaarten werden uitgedeeld en er werden drankjes uitgedeeld. Ik had wel zin in een glas rode wijn, maar twijfelde welke ik zou moeten nemen. Toen de steward langskwam, vroeg ik welke wijn hij adviseerde bij de kip die ik daarna zou gaan eten. Hij gaf zijn suggestie, maar kwam vervolgens terug met twee glazen rode wijn (het tweede glas weliswaar een klein slokje), zodat ik zelf het verschil kon proeven en mijn keuze kon maken. Heel leuk gebaar. Ik heb toen gekozen voor de pinot noir.

Het eten was lekker. Reuzengamba’s met salade als voorgerecht en als hoofdgerecht had ik voor kip misalla gekozen. Het zag er wat eenvoudig uit, maar smaakte erg goed! Er kwam nog een toetje en daarvoor ging ik maar voor de chocolade mousse met een kop koffie en een Baileys…

De foto’s zijn helaas wat donker en dat kwam ook doordat ik het lichtknopje niet zo 1-2-3 kon vinden. De cabineverlichting was wat gedoofd en door mijn afgebakende stoelkeuze is het ook niet mogelijk om even oogcontact met met iemand van het cabinepersoneel te krijgen als ze langslopen.

Het uitserveren van de maaltijd en ook het ophalen, is niet zo praktisch voor het cabinepersoneel. Bij kleine dingen werd het aangeboden over het privacyscherm heen. Maar bij een dienblad met eten, moest men eerst het privacyscherm naar beneden doen om te kunnen uitserveren.

De tafel was eenvoudig uit te klappen en desgewenst dichterbij te trekken.

De crew deelde vervolgens flesje water uit en liet de passagiers verder met rust.

Een uurtje voor de landing werd de pre-arrival snack uitgedeeld. Dit was een sandwich waar ik een kop koffie bij nam. De sandwich zat in plastic verpakt en zag er daarom niet zo exclusief uit. Maar het was een lekker tussendoortje.

De landing op New York Newark Airport werd onderbroken en het toestel maakte plotseling een doorstart. Vanuit de cockpit werd gemeld dat er een ander toestel te dichtbij zat en dat de landing overnieuw moest. Voordat er weer een rondje was gevlogen en de landing opnieuw ingezet werd, was er helaas ruim een half uur extra tijd bijgekomen.

Ik had de pech dat er meerdere (vertraagde) vluchten uit Europa op hetzelfde moment geland waren op Newark Airport. Het was dan ook een enorme drukte bij de paspoortcontrole. Stapje voor stapje schuifelde men verder en eindelijk, na ruim anderhalf uur, was ik in de US of A!