Ik ben een vliegtuig liefhebber en dat steek ik niet onder stoelen of banken. Mensen zullen soms gek worden van de oneindige fascinatie voor vliegtuigen, goedkope tickets, miles en noem maar op. Maar sommige mensen denken bij het woord vliegtuig gelijk aan mij, wat in dit geval een groot voordeel was. Op uitnodiging van ABN-Amro mocht ik namelijk meevliegen met de Dutch Dakota Association in een DC-3!

Nadat ik mijn auto heb neergezet op het parkeerterrein op Schiphol-Oost, loop ik naar Wings Food & Drinks. Hier worden we opgewacht door diverse medewerkers van de bank. Na een kop koffie krijgen we een presentatie van Hidde Teppema van de Dutch Dakota Association.

Dutch Dakota Association

Uit de presentatie blijkt maar weer hoe veel tijd en energie alle vrijwilligers steken in het in de lucht houden van de DC-3. Er zijn ruim 100 vrijwilligers actief bij de in 1982 opgerichte stichting. Uiteraard komt ook de tragische ramp met de DC-3 in 1996 ter sprake, waarbij alle inzittenden op de Waddenzee om het leven kwamen. Teppema legt uit dat een dergelijk ongeval niet nogmaals kan voorkomen, omdat de techniek inmiddels is aangepast.

De PH-PBA (Prinses Amalia) waarmee we vandaag vliegen, kent een rijke historie. Het toestel heeft gediend bij D-day, de operatie Market Garden en deed dienst tijdens de luchtbrug tussen het Westen en Berlijn. In 1945 kocht Prins Bernhard het toestel, waarna het later tevens het eerste regeringsvliegtuig was. De Dutch Dakota Association heeft het toestel sinds 1998 in gebruik.

Hoewel het toestel nog in de kleuren van de KLM gespoten is, draagt KLM niet meer bij qua sponsoring. Gelet op de beperkte jaarbegroting van de stichting is dit eigenlijk treurig, maar wie weet pakken ze dit in de toekomst weer op. Door het wegvallen van deze sponsoring kan de stichting zeker nog een aantal leden gebruiken.

General Aviation Terminal

Na de interessante presentatie van Teppema is het tijd om naar de terminal te lopen. Vanaf Schiphol Oost vertrekken vooral privé jets. Tijdens de wandeling is het leuk om alle verhalen te horen. Vrijwel iedereen is een vliegtuig liefhebber of werkzaam in de luchtvaart.

Een bezoek aan de General Aviation Terminal is al een belevenis op zich. Normaliter zul je hier niet zo snel komen. Mocht het er ooit van komen: je bent hier altijd direct aan de beurt, kunt vervolgens in een lounge plaatsnemen, waarna je via een privé beveiligings check je vliegtuig in kunt stappen.

Nadat iedereen zijn boarding pass in ontvangst heeft gelopen, stappen we in een busje. Dit busje brengt ons vervolgens naar het vliegtuig, dat 500 meter verderop staat.

Er is vervolgens ruimschoots de gelegenheid om het toestel te bekijken. Vrijwel alles is toegestaan en niemand doet moeilijk. Iedereen even enthousiast, inclusief alle vrijwilligers.

Aan boord van de DC-3

Nadat ik een paar rondjes om het toestel ben gelopen, is het tijd om aan boord te gaan. Het toestel was voorheen uitgevoerd met grote business class stoelen. Inmiddels zijn er Economy Class stoelen in het toestel geplaatst, waardoor de capaciteit vergroot is.

Natuurlijk is de cockpit de eerste plaats om eens rond te kijken. De piloten zijn al druk bezig de voorbereidingen voor de vlucht te treffen. De beide piloten (in het dagelijks leven 747 piloot) maken echter alle tijd voor een praatje. Ze vinden het een feest om de DC-3 te vliegen. Het is volgens hun een stuk moeilijker om de DC-3 fatsoenlijk aan de grond te zetten dan een Boeing 747. Volgens de heren ben je als een gek op de roerpedalen aan het trappen tijdens de daling.

De aanwezige cockpit is overigens wel gemoderniseerd. Dit kun je vooral zien aan de aanwezige radio apparatuur.

Nadat ik plaats heb genomen in mijn eigen stoel (3D), merk ik dat het raam behoorlijk laag zit. Dit is in moderne toestellen heel anders. En dat de beenruimte vroeger beter was, kan ik bevestigen 😉 .

Tijd om te vliegen!

Na een praatje gemaakt te hebben met mijn buurman, beginnen de motoren te ronken. Vooral in het begin maken de motoren het nodige lawaai. Een pushback is niet nodig, met het staartwiel draait de DC-3 gelijk de juiste richting op. Voor de Schiphol-Oost baan moeten we vervolgens even wachten op een paar privé jets, waarna we mogen opstijgen.

Ik had eigenlijk verwacht dat er veel meer meters nodig zouden zijn voor de start, maar binnen no-time zitten we in de lucht. Omdat je relatief laag over Schiphol vliegt, is dit een prachtig gezicht. Al na ongeveer een minuut gaat het “stoelriemen vast” lichtje uit. Iedereen mag vervolgens vrij rondlopen in het toestel. Je moet je af en toe wel goed vasthouden, want het toestel schommelt zo nu en dan aardig heen en weer.

Wat tegenwoordig uniek is: je kunt tijdens deze vlucht gewoon de cockpit binnenlopen. Op het moment dat ik dat doe, vliegen we net over Zandvoort. Een geweldige belevenis om in de cockpit te staan, terwijl je zo laag over Nederland vliegt.

Nadat we via de Hoogovens in IJmuiden terugvliegen richting Zaandam, krijgen we van de luchtverkeersleiding toestemming om over Amsterdam terug naar Schiphol te vliegen. Ook dit is weer een mooi gezicht.

Van de stewardess (in het dagelijks leven stewardess op een DC-10 bij defensie) krijgen we vlak voor de landing nog een snoepje. Vlak hierna staan we al weer op de Schiphol-Oost baan.

Conclusie: prachtige ervaring!

Ik vond het een waar voorrecht om mee te mogen vliegen met de DC-3. Daarnaast heb ik bewondering voor de wijze waarop de Ducht Dakota Asssociation het toestel in de lucht houdt. Mocht je de kans nog eens krijgen om mee te vliegen met dit toestel dan kan ik het van harte aanbevelen. Dit kun je overigens gewoon boeken op de website van de Dutch Dakota Association. Voor € 75,00 per jaar kun je lid worden, waarbij je € 25,00 korting krijgt op een rondvlucht en je kunt jaarlijks de “Dakota Day” bezoeken.