Voor mijn werk toog ik naar Oman: Turkish Airlines bracht mij per Boeing 737-800 in de Economy van Amsterdam, via Istanbul, naar Muscat en weer terug.

Amsterdam – Istanbul

Helaas vertrekt het toestel van Turkish Airlines met vertraging van Schiphol. Het tijdverlies halen we gedurende de vlucht echter weer in, waardoor we niet heel veel later dan de geplande aankomsttijd arriveren van Istanbul. Kort nadat het toestel in de lucht is, komt een van de stewardessen langs met een schaal met overheerlijk Turks fruit. Kort daarna is het tijd voor de maaltijd, een naar mijn mening erg smakelijke lunch.

Gedurende deze eerste vlucht vermaak ik me met het kijken van series, waardoor de tijd snel voorbij gaat en de landing ingezet wordt. Het eerste deel zit er op.

Turkish Airlines Lounge Istanbul

Ondanks het feit dat ik in Economy vlieg, mag ik van Turkish Airlines Nederland toch gebruik maken van de Business Class Lounge op de luchthaven: waarvoor dank! Collega Steven beschreef zijn ervaringen al eens (en die lees je hier (klik) terug) en daar is geen word van gelogen. Ondanks het feit dat ik aan boord prima gegeten heb, lonken de lekkere happen in de lounge. Turkse Mezze, Wiener Sachertorte, witte wijn, heerlijk!

Istanbul – Muscat

Op deze vlucht hadden we helaas wederom vertraging. Kort na het opstijgen volgt weer een maaltijd en net als op het traject Amsterdam – Istanbul smaakt die prima. Ik kijk daarna nog een film en val half in slaap. Tegen de tijd dat mijn lijf naar een bed verlangt, verkondigt de captain dat het niet lang meer duurt voor we Muscat bereiken.

Muscat – Istanbul

Het wordt een beetje flauw, maar ook dit traject lukt het Turkish Airlines niet op tijd te vertrekken. Aangezien het ver na middernacht is wil ik slechts een ding wanneer ik mijn stoel zie: slapen. Tegen het einde van de vlucht, u raad het al, volgt een maaltijd. Wellicht komt het door het gebrek aan slaap, maar het uitgeserveerde eten smaakt me niet.

Istanbul – Amsterdam

Doorlopen, snel snel snel van de ene kant van de luchthaven naar de andere kant. Door het verlate vertrek uit Muscat, loop ik nu de benen uit mijn lijf om mijn verbinding naar Amsterdam te halen. Omdat een grote Nederlandse delegatie dezelfde vlucht moet hebben, wordt er op iedereen gewacht. Fijn, maar met als gevolg: te laat vertrek vanuit Istanbul. Nu ik inmiddels wakker ben, denk ik nog een film te kijken. Ik kom bedrogen uit, want aan boord van dit toestel zijn geen eigen schermpjes. Jammer.

Uiteraard nog een maaltijd, de laatste en dat spijt me deze keer niet. Zo lekker als ik de maaltijden op de heenweg vond, zo weinig geniet ik er op de terugweg van.

Een beetje brak, sta ik een paar uur na vertrek uit Istanbul, terug waar ik bijna een week eerder begon, op Schiphol.

Conclusie

Niet eerder vloog ik met Turkish Airlines, de airline die diverse prestigieuze prijzen in wacht sleepte. Alle vluchten vloog ik in een Boeing 737-800 in de economy class. Zelf ben ik niet heel groot, maar wanneer je wat langer bent, kan ik me zo voorstellen dat de stoelen in deze klasse wat aan de krappe kant zijn. Wat ik persoonlijk fijn vond, was het uitdelen van een amenity kit tijdens de vluchten waarop men verwacht dat de passagier gaat slapen. Het blauwe tasje bevat: een paar antislip sokken, oordoppen, een oogmasker, tandenborstel + tandpasta en een klein potje lippenbalsem.

De maaltijden smaakten op de heenweg prima, maar op de terugweg gingen mijn dienblaadjes vrijwel vol terug met het cabinepersoneel. Ik vond het opmerkelijk dat op de stretch Istanbul – Amsterdam geen personal in-flight entertainment beschikbaar was. En vertraging kan elke luchtvaartmaatschappij overkomen zullen we maar denken. Persoonlijk vond ik de stoelen, catering, het personeel, de uitgereikte toilettasjes en de maaltijden op de heenweg prima. Zou ik nog eens met Turkish Airlines vliegen? Ja, ik denk het wel.