Om mijn status challenge voor United MileagePlus Premier Gold te volbrengen moest ik 12.500 miles met United Airlines vliegen. Voor in oktober 2016 vond ik een retourtje Panama via Newark en Houston en deze vluchten leverden mij voldoende miles op om hieraan te voldoen. Toen ik in de trein naar Schiphol zat werd ik aangenaam verrast toen ik een e-mail kreeg van United Airlines dat ik was geüpgrade naar business class op mijn vlucht tussen Newark en Panama-Stad.

Nadat ik met een kleine vertraging vanuit Schiphol was aangekomen op de luchthaven van Newark moest ik eerst langs de douane. Ik had net een nieuw zakenpaspoort met 64 pagina’s aangeschaft omdat mijn vorige in nog geen 3,5 jaar helemaal vol was gestempeld! Na de gewoonlijke veiligheidsvragen die me werden gesteld kwam ik gelukkig weer zonder problemen Amerika binnen.

United Club

Omdat ik business class zou vliegen naar Panama had ik toegang tot de United Club lounge. Overigens had ik hier sowieso toegang tot omdat ik Star Alliance Gold ben en naar een bestemming buiten de VS reis. Ik had gelezen dat ik van de United Clubs niet veel hoefde te verwachten. Door mijn korte overstap en de vele mensen in de lounge heb ik hier geen foto’s genomen. Ik kon nauwelijks een zitplaats vinden, om nog maar van een stopcontact om mijn Ipad op te laden te zwijgen… Ook wat betreft eten was er niet veel. Ik nam een heerlijk wijntje met wat nootjes en besloot dan maar om aan de bar te gaan wachten tot ik kon boarden voor mijn vlucht naar Panama.

Aan boord

Mijn vlucht zou uitgevoerd worden door een Boeing 737-900. Een vrij nieuw toestel. Als business class passagier was ik één van de eersten die aan boord mocht. Het wachten bij de gate duurde voor mij dus niet lang en in het vliegtuig werd ik hartelijk begroet door de crew. Ik had stoel 4K. Gelukkig vlieg je binnen Noord-Amerika in een echte business class stoel en niet in economystoelen met een lege stoel in het midden zoals bij Europese maatschappijen.

Deze business class stoelen zitten goed. Bovendien is de beenruimte meer dan voldoende.

Nadat ik plaats had genomen werd me gevraagd wat ik wilde drinken voor het opstijgen. Ik had de keuze tussen jus d’orange en water en ging voor de jus d’orange. Deze werd geserveerd in een plastic bekertje. Geen alcohol dus voor het opstijgen van deze vlucht.

Kleine vertraging

Het boardingsproces verliep niet helemaal vlekkeloos. Het vliegtuig zat helemaal vol en ik zag dat mensen in economy hun handbagage niet kwijt konden. In het Engels en Spaans werd duidelijk omgeroepen dat kleine handbagage onder de stoel moet worden geplaatst en dat de opbergvakken boven dienen voor grotere bagagestukken. Nadat ook de laatste ruimbagage aan boord was konden we vertrekken naar Panama.

Na de veiligheidsinstructies van de crew konden we na een kleine vertraging het regenachtige Newark verlaten.

Toen we eenmaal in de lucht waren ging het ‘stoelriemen vast lampje’ uit en probeerde ik mijn stoel in een comfortabele positie te zetten. In tegenstelling tot vele business class stoelen op longhaul-vluchten waren er niet veel posities mogelijk. Daarna ging het gordijntje tussen economy class en business class dicht en werden er warme handdoekjes uitgedeeld.

Daarna kwam de crew al snel met de menukaarten aangelopen. Deze waren aan twee kanten bedrukt in zowel Engels als Spaans.

Om een beetje in de locale culinaire sfeer te komen besloot ik voor het rundvlees met de Caribische rijst en salade te gaan. Als aperitief besloot ik een champagne te nemen. Daarbij werden warme nootjes geserveerd.

Daarna duurde het niet heel lang voordat het eten werd geserveerd. Het rundvlees smaakte heerlijk en paste prima bij de bijbehorende salade. Ook de Caribische rijst smaakt verrukkelijk.

Na de maaltijd was het tijd voor het dessert. Hier kon ik slechts kiezen uit een ding, namelijk een Rapberry Brûlée Cheescake en deze smaakte heerlijk.

Na het dessert werd alles keurig afgeruimd en werd me gevraagd of ik nog iets wilde drinken. ‘Another champagne Mr. Boer?’ waarop ik volmondig ja antwoordde. Ook werden de immigratieformulieren uitgedeeld.

Ik had met opzet een stoel aan de rechterkant van het vliegtuig gekozen omdat ik het mooi vind om de zonsondergang te zien vanuit een vliegtuig. Op sommige momenten is het aan de ene kant van het vliegtuig al helemaal donker terwijl aan de andere kant de zon ondergaat. Dat levert soms fantastische plaatjes op.

Onder het genot van een champagne staarde ik uit het raam tot de zon helemaal onderging. Daarna besloot ik nog wat rond te kijken in het in-flight entertainment dat voldoende amusement bleek te bieden tijdens een vlucht. Het scherm is niet bijzonder groot maar zeker groter dan het gemiddelde scherm in Economy.

Na een vlucht van ongeveer 6 uur was het al donker toen het toestel landde op Aeropuerto Internacional de Tocumen. Ik bedankte de crew voor de aangename vlucht en liep de slurf in waar ik direct merkte dat ik me in een warm land bevond.

Conclusie

In de trein naar Schiphol werd ik aangenaam verrast met een e-mail dat ik was geüpgraded naar business class tussen Newark en Panama. De United Club op Newark was vanwege de drukte en het magere aanbod aan eten een tegenvaller. Het comfort van de stoel in het vliegtuig en het eten in business class op deze United vlucht maakten dat weer helemaal goed. Ik zou de business class van United Airlines zeker niet als een van de besten willen beoordelen, toch was ik blij met mijn upgrade. Te weten dat je op United vluchten in heel Noord-Amerika in Economy moet betalen voor een maaltijd.