First Class, een paradepaardje dat slechts door enkele maatschappijen aangeboden wordt, blijft iets wat voor vele reizigers onbereikbaar lijkt. Maar schijn bedriegt. Zo kan je via het Miles&Smiles programma van Turkish Airlines al voor 67.500 mijlen een ticket boeken vanuit Europa naar Zuid-Oost Azië. Nog steeds een flink aantal mijlen, maar zeker niet onhaalbaar. Ik boekte, niet zonder enige moeite (het call centervan Turkish kan namelijk maar niet begrijpen dat je niet met Turkish zelf wil vliegen) een trip van Parijs naar Bangkok met Thai Airways, een route die met de A380 gevlogen wordt. Naast de mijlen kostte deze trip mij €280 aan tax.

Op de luchthaven van Roissy was er bij de Thai Airways check-in een aparte balievoor First Class passagiers, waar ik door een assistente naartoe begeleid werd. De check-in dame vond mij tot mijn schrik eerst niet terug in het boekingssysteem, tot ze manueel de namen overliep en ik toch opdook. Blijbkaar waren ze er bij Turkish Airlines in geslaagd om mijn voornaam en familienaam om te wisselen. Gelukkig bleek dit geen probleem voor mijn boeking op te leveren en enkele seconden later rolde mijn boarding pass uit de printer. De dame overhandigde mij ook nog een Fast Track pasje en legde mij uit waar ik de Star Alliance lounge kon vinden.

Bij aankomst in de lounge werd ik begeleid naar het First Class gedeelte. Een smaakvol ingerichte, rustige lounge. Ik was nog net op tijd om enkele lekkere Franse croissants van het buffet mee te grissen alvorens het lunchmenu werd uitgestald. Het aanbod vond ik niet veel soeps, maar er was wel een heerlijke cognac aanwezig.

Na een uurtje in de lounge werd het tijd om mij naar de gate te begeven. Er zijn twee toegangen tot de dubbele boarding brug, en één ervan was exclusief voorbehouden voor First en Business passagiers. Dat is ideaal – je hoeft niet aan te schuiven of de rij Economy passagiers voorbij te steken.

Aan de deur van het toestel werd ik bij naam begroet door de purser en naar mijn stoel begeleid. De stoel, of beter: zetel, is ruim, zoals je zou verwachten en er is een overvloed aan kastjes om je spullen in op te bergen.

Er zijn 12 stoelen in First, de cabine zat halfvol op deze vlucht. Ik zat nauwelijks of een lid van het cabinepersoneel kwam zich voorstellen en overhandigde mij mijn Rimowa amenity kit en een pyjama. Tegelijkertijd informeerde hij naar mijn keuze als welkomstdrankje. Ik koos voor een glaasje champagne en enkele seconden later werd de hemelse Dom Perignon 2004 voor mij uitgeschonken. Ook werd mij de menukaart overhandigd. Ik had vooraf de kreeft besteld en kreeg te horen dat deze aan boord was. Boarding duurde eventjes en ondertussen werd de champagne meerdere malen bijgevuld. Het was al meteen duidelijk dat ik geen dorst zou lijden tijdens deze vlucht.

Mooi op tijd konden de deuren van het toestel gesloten worden en kort daarna rolden we al over de startbaan. Het is altijd een plezier om met de A380 te vliegen. Je hoort nauwelijks de motoren en turbulentie schijnt maar weinig vat te hebben op dit monster. Kort na take-off verscheen er een vers glaasje Dom Perignon voor mijn neus, vergezeld van schaaltje met nootjes (gelukkig niet in een plastieken verpakking…), korte tijd later gevolgd door  een bordje canapé’s.

Daarna werd de kaviaar geserveerd. De viseitjes werden uit hun schaaltje op mijn bord geschept, samen met de nodige garnituur. Het is natuurlijk leuk dat dit aan jouw zetel gedaan wordt, maar het bordje zag er daarna wel behoorlijk rommelig uit.

Als voorgerecht kregen we vervolgens getoaste Sint Jacobsschelp met zalm, breasola en een kwarteleitje in zongedroogde tomatenpuree. Vooral de Sint Jacobsschelp met zalm smaakte heerlijk.

Als hoofdgerecht verscheen mijn kreeft thermidor, heerlijk romig met lekker veel kreeftvlees erin. Ik koos voor een glaasje rode wijn, een Mercury Premier Cru 2012.

Omdat ik op dat moment al heel erg vol zat van al het eten en de bijhorende drankjes, sloeg ik het dessert en kaasplankje over en vroeg om een koffie vergezeld van een glaasje cognac. De crew stond er echter op om daar nog enkele macarons bij te serveren, we waren ten slotte net opgestegen uit Frankrijk.

Na de maaltijd bladerde ik eventjes door het keuzemenu van het in-flight entertainment, maar vond niet dadelijk iets naar mijn keuze, wat wel enigszins teleurstellend was. Gelukkig had ik ook mijn iPad volgeladen met films en series. Ondertussen schakelde de crew de cabineverlichting uit, waardoor het wel heel erg donker werd. Na een uurtje of twee besloot ik mij om te kleden. De passagiers in First kunnen uit twee toiletten kiezen, vooraan en achteraan de cabine. Het toilet vooraan is aan te bevelen, het is heel erg ruim en beschikt over een apart gedeelte om je om te kleden.

Ik had de crew gevraagd of het mogelijk was de lege zetel naast mij als bed te gebruiken en toen ik in pyjama terugkwam was de stoel omgetoverd tot een bed. Maar hier kwam mijn grootste probleem met deze vlucht. Niet alleen vond ik het bed veel te hard, de hoofdsteun van de zetel kantelt naar voor in bedmodus, en daarop komt dan het kussen. Hierdoor komt je hoofd veel te hoog te liggen. Als je dan, zoals ik, de gewoonte hebt om met je arm onder je hoofd te slapen, wordt het helemaal dramatisch. Je kan natuurlijk wat lager gaan liggen, onder de hoofdsteun, maar dan moet je jouw benen oncomfortabel hoog optrekken. Wat een spijtige zaak! Ik slaap zowiezo al weinig op vliegtuigen, maar met deze situatie kwam er van slapen helemaal niets terecht, bovendien lag de copieuze maaltijd te wegen op mijn maag.

Na enkele uren te liggen woelen en keren, gaf ik de strijd op en keerde terug naar mijn eerste zetel. Enigszins verrast moest ik daar vaststellen dat mijn koffie en cognac nog steeds niet afgeruimd waren. Blijkbaar komt de crew tijdens de vlucht niet op eigen initiatief langs. Toch iets wat je zou verwachten in First. Toen ik op de callbutton duwde om een cola te bestellen kwam er wel prompt een stewardess langs. Ze ruimde ook mijn koffiemok en cognacglas af en informeerde of alles in orde was, aangezien ik al zo vroeg mijn bed verlaten had. Ik gaf aan niet goed te kunnen slapen  en ze leek oprecht spijt te hebben hiervan. Ze stelde me ook een bordje met fruit en ijs voor als “middernachtsnack”.

Ik doodde verder de tijd met nog wat series te bekijken op mijn iPad. Enige tijd later kwam een andere stewardess langs die me vertelde dat ze gehoord had dat ik niet goed kon slapen en me een kopje thee van het prestigieuze Franse merk Marriage Frères aanbood uit haar persoonlijke collectie, wat aardig. De thee werd in een lekker klassiek aandoende pot geserveerd.

Een uurtje voor landing werd er geïnformeerd of ik ontbijt wou. Het diner lag me nog steeds wat zwaar op de maag, en ik vroeg of ik enkel wat fruit mocht, waarop er prompt een halve fruitmand verscheen.

Terwijl ik me rustig door de stapel fruit werkte werd ook de sfeerverlichting in de cabine ontstoken en kregen de andere passagiers ook hun ontbijt geserveerd. Enige tijd later werd de landing ingezet naar Bangkok Suvarnabhumi luchthaven, die je dankzij de staartcamera mee kan volgen op het grote IFE scherm

Na de landing werden de passagiers in First als eerste van boord gelaten en allemaal in een golfkarretje geladen om zo de lange tocht naar de grenscontrole te maken.

Al bij al heb ik gemengde gevoelens bij deze vlucht. De catering was uitstekend, maar de service voelde bij momenten wat ongepolijst aan. Ik heb al betere service gekregen in business om eerlijk te zijn, maar tegelijkertijd voel je wel aan dat de crew je met oprechte belangstelling bedient, en als ze jouw hun eigen thee aanbieden zegt dat natuurlijk veel over hoe ze met hun passagiers begaan zijn. Maar het grote minpunt voor mij was het bed dat jammer genoeg veel te oncomfortabel was om te kunnen slapen!