Na een paar heerlijke dagen Barcelona, was het voor mij weer tijd om huiswaarts te keren. 30 uur voor vertrek, op het moment dat de online check-in opent, stuurt KLM er automatisch een e-mail uit met de melding dat er ingecheckt kan worden voor de vlucht. Dat vind ik ideaal: veel maatschappijen geven op het moment dat de check-in opent nog een aantal ‘goede stoelen’ vrij die je via Manage my Booking niet vantevoren kan selecteren, dus ik probeer altijd meteen in te checken zodra het inchecken open gaat. Erg handig dat KLM een e-mailtje ter herinnering stuurt als het kan. Op het moment dat het inchecken open ging, zat ik net op een terrasje te genieten van de Spaanse zon, dus onder het genot van een koud drankje kon ik met de WiFi van het barretje waar ik zat meteen inchecken.

Bij het inchecken kreeg ik geen uitdrukkelijk aanbod om een upgrade naar business class te kopen, maar ik zag dag een silent upgrade wel mogelijk was: ik kon voor €149,= per persoon een stoel in de business class selecteren. Ik vond dat relatief veel geld voor een korte vlucht en een stoel die grotendeels gelijk is aan die in economy class, dus ik besloot gewoon voor een stoel in de economy comfort zone te gaan, die ik verrassend genoeg zonder meerprijs kon selecteren. Bij de persoonsgegevens zag ik staan dat mijn Delta Skymiles-kaart gek genoeg herkend werd als een ‘Flying Blue Platinum’ kaart, wellicht dat het daar mee te maken had. In eerdere jaren had ik een Delta Gold-kaart, maar omdat ik de afgelopen jaren voornamelijk nog met OneWorld en StarAlliance heb gevlogen, heb ik ondertussen alleen nog een Delta Silver-kaart – die dus zeker niet herkend zou moeten worden als een platinum kaart. Waarschijnlijk leverde dat toch een gratis stoel in de economy comfort-zone op, dus ik vond het allemaal prima.

Barcelona-El Prat Airport

De volgende dag werden mijn moeder en ik opgehaald bij ons hotel en naar het vliegveld gebracht. Kennelijk waren we aan de vroege kant, want er stond nog bijna niemand bij de incheckbalies in de rij. We begaven ons naar de SkyPriority check-in (ondanks dat ik alleen nog maar een silver kaart heb, mag ik daar gelukkig nog steeds gebruik van maken) en we gaven onze koffers af. De vriendelijke grondstewardess drukte de boardingpasses af en tot mijn verbazing zag ik daar stoelen 2D en 2F op staan: beiden in business class! De grondstewardess bevestigde dat wij een upgrade hadden gekregen en legde ons uit waar de Pau Casals VIP-lounge, die KLM gebruikt voor haar vluchten vanaf Barcelona, zich bevond.

Wij gingen door de veiligheidscontrole, waar we gebruik konden maken van een rij speciaal voor business class passagiers, en wij besloten eerst wat te winkelen en rond te kijken voor we naar de lounge gingen. De laatste keer dat ik op Barcelona vloog was in 2008, toen de oude Terminal 2 nog gebruikt werd (gek genoeg is Terminal 1 kennelijk geopend ná Terminal 2…). Terminal 1 was aanzienlijk mooier dan wat mij nog bijstond van Terminal 2. Terminal 1 van het vliegveld van Barcelona is ruim, modern en schoon met een aantal taxfree winkels in het midden van de terminal:

Opvallend was dat er ook een groot openluchtgedeelte met een terrasje was op het vliegveld, dat uiteraard fanatiek gebruikt werd door rokers:

Na wat taxfreewinkels te hebben bekeken, gingen mijn moeder en ik richting de Pau Casals VIP Lounge. Deze lounge wordt voor zover ik kon zien door een groot aantal luchtvaartmaatschappijen gebruikt en bood daarna ook de mogelijkheid om tegen betaling gebruik te maken van de faciliteiten. Wij meldden ons bij de receptie, waar we een paar minuten moesten wachten tot onze boardingpasses gescand werden. Terwijl wij stonden te wachten, viel het op dat er ook prijslijsten van massages en beauty-behandelingen lagen – kennelijk werden die ook aangeboden in de lounge.

Nadat onze boardingpasses waren gescand, namen we plaats in één van de vele stoelen van de lounge. De lounge bestond uit één groot zitgedeelte en een aantal kleinere zitgedeeltes. Hier en daar in de lounge stonden televisies met vertrekinformatie van vluchten:

De lounge keek aan één kant in de verte uit over de start- en landingsbaan. Aan de andere kant bood de lounge direct uitzicht op de vertrekhal van het vliegveld:

Naast deze zitgedeelte was er in het midden van de lounge (een beetje een onhandige plek in verband met geluidsoverlast) een relaxruimte die verduisterd was en waar een aantal banken stonden waar je een dutje op kon doen:

Er was één klein buffet met een aantal soorten sterke drank en een paar flessen wijn. Daarnaast stond er ook cava:

Naast het ‘drankbuffet’ stonden er door de lounge aan aantal punten met koelkasten met daarin frisdrank en water en koffieautomaten:

Tot slot was er aan het uiteinde van de lounge nog een klein buffet met wat kleine snacks: chips, nootjes, olijven en wat croissant-achtige broodjes:

De lounge was keurig verzorgd en was een prima plek om een tijdje te wachten op je vlucht. Het was echter niets bijzonders en ook zeker geen lounge waar ik speciaal voor eerder naar het vliegveld zou komen (iets wat ik bijvoorbeeld wel zou doen voor de Cathay Pacific lounges in Hongkong, waar hier en hier korte reviews van te vinden zijn).

Vlucht KL1676 van Barcelona naar Amsterdam

Na een paar drankjes gedronken te hebben in de lounge, was het tijd om naar het vliegtuig te gaan. Het was nog een flink stukje lopen naar onze gate en daar aangekomen zagen we dat de vlucht al bijna klaar was met boarden. Ik zag bij de gate dat we zouden vliegen met een Boeing 737 in speciale Skyteamkleuren, dus daar maakte ik uiteraard even een foto van:

Wij konden via de priority boarding meteen aan boord en aangekomen bij het toestel zagen we dat de crew van het toestel moeite had om een Spaanssprekend jongetje te begrijpen. Ik bood aan even te helpen met vertalen en hij bleek ontzettende vliegangst te hebben. Na even tussen hem en de crew getolkt te hebben, kwam zijn vader eraan, die het één en ander overnam. Ik vond het erg opvallend dat er kennelijk niemand van de crew op deze vlucht naar Barcelona Spaans sprak, dat zou je wel verwachten op een vlucht naar Spanje! Terwijl mijn moeder en ik plaatsnamen in onze stoelen, kwam meteen de purser naar mij toe om mij te bedanken voor mijn (vertaal)hulp – erg vriendelijk van hem!

De business class was erg leeg op deze vlucht, we zaten met slechts 5 passagiers (waarvan 1 persoon in een Transavia.com-uniform) op een totaal van 4 rijen business class:

De stoelen van de KLM Europe Business Class zijn identiek aan die in de economy comfort-zone: in feite dus economy class-stoelen met ietsje meer beenruimte en die wat verder achterover kunnen. De beenruimte was dus totaal niets bijzonders en naar mijn idee vergelijkbaar met sommige longhaul-vluchten in economy class:

Daarnaast wordt in de business class de middelste stoel vrijgehouden. Daar wordt echter wel een plastic ‘ding’ overheen gezet zodat het in feite dienst doet als tafeltje:

Op de heenvlucht van Amsterdam naar Barcelona zat ik in economy comfort met -toevallig- ook de middelste stoel vrij. Toen was het mogelijk om de armsteunen iets omhoog te doen, wat breder uit te gaan zitten en het middelste tafeltje omlaag te klappen om daar dingen op te plaatsen. Dat vond ik persoonlijk prettiger en ruimer aanvoelen dan het plastic tafeltje op de middelste stoel.

Nadat het boarden voltooid was, ging de poging om het Spaanssprekende jongetje mee te krijgen op de vlucht nog steeds door. Het werd (ondanks de taalbarrière) erg goed aangepakt door de crew: met veel geduld probeerden ze het jongetje aan boord te krijgen en de piloot bood aan hem een een kijkje te laten nemen in de cockpit om te laten zien dat het allemaal niet zo eng is. Helaas mocht het niet baten: het jongetje besloot niet mee te gaan met de vlucht en zijn bagage moest van boord worden gehaald. De piloot deelde dit mee door de PA – leuk om te horen dat ze daadwerkelijk de reden van de vertraging opgeven en niet één of andere wazige verklaring over ‘bagageafhandeling’. Terwijl de bagage van het jongetje van boord werd gehaald, werden er kranten uitgedeeld:

Ik vond het ontzettend opvallend dat er verder geen ‘grondservice’ was: er werden geen drankjes uitgedeeld en jassen werden ook niet aangenomen. Er bevonden zich jashaakjes aan iedere stoel, dus dat laatste was gelukkig geen probleem, maar ik vond het wel opvallend. Het feit dat er geen drankjes voor vertrek werden uitgedeeld, vond ik erg jammer – maar dat is volgens mij standaard policy voor de KLM Europe Business class-vluchten.

Nadat de bagage van het jongetje met vliegangst van boord was gehaald, taxiede de Boeing 737 naar de startbaan en vrij snel stegen we op richting Amsterdam.

Vrij snel na het opstijgen werd het lampje ‘stoelriemen vast’ uitgedaan en werden er handdoekjes en menukaarten uitgedeeld. De menukaart bestond uit een papieren kaartje met daarop op een optie voor het ontbijt, de lunch en het diner waar je -afhankelijk van de tijd van je vlucht- het toepasselijke menu moest uitkiezen. Iedere optie had voor het hoofdgerecht twee keuzes.

Vrij snel bleek dat de verkeerde menukaart was uitgedeeld en deze werd weer ingenomen – vandaar dat ik geen uitgebreide foto’s van het menu heb kunnen maken. Vervolgens werd eenvoudigweg gevraagd om een keuze te maken tussen ‘vlees of vegetarisch’. Maar voor het eten gebracht werd, kreeg iedereen eerst wat drinken. Ik ging voor een glaasje cava (er was helaas geen champagne), dat in een miniflesje geserveerd werd:

Vrij snel daarna werd ook het eten gebracht. Ik weet niet precies wat het was (omdat de menukaart dus niet klopte), maar ik was zelf voor de vegetarische optie gegaan en het hoofdgerecht was erg smakelijk en lekker (Indiaas?) gekruid:

Tijdens het eten werd een aantal keer gevraagd of alles naar wens was en er werden pro-actief nieuwe drankjes aangeboden. Opvallend was dat mijn moeder en ik telkens bij naam werden aangesproken – erg vriendelijk! Omdat er maar weinig passagiers waren, maakte de crew ook telkens een kort praatje (‘Was u privé of voor zaken in Barcelona?’), wat de interactie zeker vergrootte. Na het eten nam ik een kopje koffie met een glaasje cognac, dat met een heerlijk Hollands stroopkoekje werd geserveerd:

Ik vind het zelf altijd leuk om in de gaten te houden waar een vlucht zich bevindt, ik heb mijn entertainmentsysteem dan ook vrij wel altijd op de Airshow staan. Helaas had deze vlucht geen entertainmentsysteem, dus het was een beetje gokken waar de Boeing 737 van KLM zich bevond. Op een gegeven moment vlogen wij voorbij een grote stad die -gezien de verstreken tijd- weleens Parijs zou kunnen zijn. Na een beetje speuren tussen de lampjes werd mijn vermoeden bevestigd: ik zag de Eiffeltoren!

Terwijl de vlucht Amsterdam naderde, werd ons gevraagd of wij nog wat wilden drinken. Mijn moeder vroeg om een glaasje Baileys, maar dat bleek helaas niet (meer) aan boord te zijn. De purser kwam vervolgens met een dienblaadje met de drankjes die er nog wel waren, zodat wij een keuze konden maken. Erg leuk:

Terwijl wij ons laatste drankje voor de landing dronken, kwam de purser een uitgebreid praatje maken om te vragen wat wij allemaal in Barcelona hadden gedaan. Na het praatje kwam hij terug met voor ons allebei een flesje cava om mee te nemen naar huis – nog als bedankje voor de hulp met het Spaanssprekende jongetje. Erg attent van hem!

Vrij snel zette het toestel de daling in en landden we op Schiphol, waar we erg snel aan de gate parkeerden en onze koffers op konden halen. Het was een leuke verrassing om een upgrade te krijgen op deze vlucht en ik heb ook zeker genoten. De crew was ontzettend attent en de service was dan ook erg goed – net als het eten en drinken. Helaas stelde de business class an sich weinig voor, zoals bij de meeste intra-Europese vluchten het geval is: de business class is in feite gewoon een economy comfort stoel waar de middelste stoel wordt vrijgehouden. In dat opzicht vind ik het altijd jammer dat er -op een paar uitzonderingen na zoals de vlucht van Garuda tussen Amsterdam en Londen (klik)– weinig ‘echte’ business class-vluchten in Europa te vinden zijn. Daarom vind ik het altijd een stuk leuker om vluchten in bijvoorbeeld Azië te maken, waar ik bijvoorbeeld van Tokyo naar Seoul (een afstand vergelijkbaar met Amsterdam-Barcelona) kon vliegen met een Airbus A380 (klik) met daarin een volwaardige business class. Al met al dus een zeer goede vlucht, maar zou ik er een veelvoud van de economy class-prijs voor hebben betaald? Waarschijnlijk niet…