Op mijn afgelopen reis van ruim anderhalve maand door Latijns Amerika, had ik op de heenweg een stopover geboekt op IJsland. In dit artikel (klik) beschrijf ik een aantal tips en ideeën voor een stopover op dit prachtige eiland. Na 2 dagen sightseeing zou ik op een American Airlines laagseizoen-award met Airberlin, British Airways en American Airlines doorvliegen naar Mexico, maar een birdstrike na het opstijgen gooide roet in het eten: ik liep 16 uur vertraging op en uiteindelijk werd ik omgeboekt op een vlucht met Icelandair. Hoe dat proces in zijn werk ging, lees je hier (klik).

Check-in en lounge

Nadat ik omgeboekt was door de Airberlin groundcrew, ging ik naar de incheckbalie van Icelandair. Icelandair heeft in een apart, rustiger gedeelte van de luchthaven de incheckbalies voor Economy Comfort en Saga Class (de business class van Icelandair) en in een drukker gedeelte de incheckbalies voor de ‘gewone’ economy class. Ik werd door de medewerker van Airberlin naar de Economy Comfort-rij gestuurd en ik was de enige in die rij, dus ik werd meteen geholpen.

Het incheckproces was wat merkwaardig, met name omdat ik geen idee had op welke vlucht ik zat. Het was dus een soort verrassingsreis: ‘Hallo, ik heb een Icelandair-vlucht, maar ik heb geen idee hoe laat of waar naartoe…’. Ik werd wat raar aangekeken, maar nadat mijn paspoort gescand werd, werd mij verteld dat ik naar Denver zou vliegen en vanaf daar met United Airlines via Los Angeles naar León in Mexico. Ik vroeg om een stoel aan het raam en de Icelandair-medewerker begon wat moeilijk te kijken: ‘We zitten helemaal vol, dus ik heb alleen een stoel aan het gangpad. Maar u vindt onze Economy Comfort vast fantastisch, dus dat is hopelijk geen probleem!’ – een minuut later was mijn boarding pass geprint en werd mijn koffer ingecheckt.

Met mijn boarding pass kon ik door de priority-rij bij de veiligheidscontrole en ik zette koers naar de Saga Lounge, waar de Economy Comfort-passagiers van Icelandair toegang tot hebben.

De Saga Lounge bevindt zich in de Schengenzone van het vliegveld, maar meteen naast de paspoortcontrole voor vluchten naar non-Schengenlanden. Je moet er dus rekening mee houden dat je, wanneer je naar bijvoorbeeld de VS vliegt, eerst nog door de paspoortcontrole en een aanvullende securitycheck moet voordat je aan boord van je vlucht kan. De vriendelijke dame die mijn boarding pass controleerde wees me hierop en ik kon vervolgens plaats nemen in de lounge – die ik er mooi, ruim en goed verzorgd uit vond zien.

In de lounge waren een stuk of 5 verschillende zithoeken, een uitgebreid drankbuffet (wat zeker gezien de IJslandse drankprijzen erg indrukwekkend was), een buffet met snacks – waaronder een goede selectie kazen – en hier en daar plekken met tablets waarop je gebruik kon maken van het internet.

Ik vond de lounge erg prettig om op mijn vlucht te wachten: het eten was van erg goede kwaliteit, het was heerlijk rustig en het internet was razendsnel. Al met al een erg goede lounge, zeker als je bedenkt dat het van een semi-low cost airline is waarbij de Economy Comfort-passagiers er ook nog eens gebruik van mogen maken!

Ik nam wat te eten en gebruikte de wachttijd en het snelle internet om via de United-app mijn United Mileageplus Premier Gold-nummer aan mijn boeking toe te voegen. Op die manier kwam ik op de upgrade list voor mijn vluchten van Denver naar Los Angeles en Los Angeles naar León. Voor ik het wist was dat geregeld én waren de upgrades ook nog eens doorgevoerd: dat was dus een geluk bij een ongeluk door deze onverwachte omboeking!

Na een tweede portie lekkere, IJslandse kaas was het tijd om door de paspoortcontrole te gaan. Daar was het erg druk: bijna alle vluchten naar Canada en de VS vertrekken rond hetzelfde tijdstip, dus ik stond even in de rij en kon daarna gelijk doorlopen om te gaan boarden.

Bij de gate stond iedereen door elkaar heen te wachten tot het boarden begon. Er was geen duidelijke rij te zien, dus ik ging maar midden tussen de andere mensen staan (er was geen zitgelegenheid bij de gate). Na tien minuten wachten gingen de deuren open en stormden de mensen naar de gate – alsof ze bang waren dat de vlucht zonder hen zou vertrekken. Bij de gate werden de passagiers strikt gescheiden in twee rijen: één voor economy class en één voor Economy Comfort en Saga Class. Ik sloot aan bij de tweede rij en voor ik het wist was mijn boarding pass gescand en zat ik in een bus naar het vliegtuig toe, waar alle passagiers met twee trappen aan boord konden van de Boeing 757 die ons naar Denver zou brengen.

De vlucht: Icelandair Economy Comfort van Keflavik naar Denver

Aan boord sloeg ik linksaf richting Economy Comfort en Saga Class. Het viel me gelijk op dat de indeling van deze Boeing anders was dan de indelingen die ik op internet had gezien: er waren maar 3 rijen Economy Comfort en daarvoor 5 rijen Saga Class. De Economy Comfort is vergelijkbaar met intra-Europe business class van bijvoorbeeld KLM (waarvan je hier (klik) een review leest of hier (klik) een video kunt zien): het zijn economy stoelen met een lege tussenstoel waarop een tafeltje is gezet.

Op het tafeltje tussen de stoelen stonden flesjes water en een kleine amenity kit te wachten. De amenity kit was redelijk eenvoudig, met oordopjes, een oogmasker, een handdoekje en een Mentos:

De beenruimte van de stoel was fantastisch: ik kon mijn benen zo ver strekken als ik wilde zonder de stoel voor mij te raken. Ik klapte mijn televisie uit de armleuning, bekeek de veiligheidsinstructie en voor ik het wist was de Boeing 757 opgestegen richting de Verenigde Staten – deze keer gelukkig zonder een groep ganzen te raken.

Vrij snel na het opstijgen kwam een stewardess langs met een karretje met eten en drinken. Ze legde uit dat Icelandair via een Buy-on-Board-concept werkt, maar dat voor Economy Comfort alles van het menu gratis is gedurende de hele vlucht. Ze zou 2 of 3 keer rondgaan met een karretje om dingen te verkopen, maar ik mocht te allen tijde naar achteren lopen of op een knopje drukken om iets extra’s te bestellen. Heel erg attent dat ze zo benadrukte dat alles inbegrepen was voor Economy Comfort-passagiers!

Ik bekeek de menukaart even (een digitale versie daarvan vind je hier – klik) en besloot voor een biertje en een ‘proeverij van hamburgers’ te gaan. Beiden waren erg lekker en het eten was van prima kwaliteit – al was de presentatie van alles wel heel duidelijk ‘low-cost’, maar als Economy Comfort-passagier kreeg je er als extraatje Saga Class-bestek en een servet bij…

Ik kletste wat met de vriendelijke dame in de stoel naast mij en zij vertelde dat ze bij de check-in een upgradebod had gekregen naar Economy Comfort voor 250 dollar. Op de heenweg had ze in de ‘gewone’ economy class gevlogen en dat was haar slecht bevallen: de beenruimte is minimaal, het eten is erg prijzig en de stoelen waren erg krap. Vandaar dat ze ervoor gekozen had om nu Economy Comfort te vliegen.

Ik had weinig verwacht van Icelandair, maar de service was erg goed: telkens kwam één van de vriendelijke stewardessen kijken of we nog wat te drinken wilden en af en toe werd er zelfs pro-actief een nieuw drankje gebracht: soms zelfs inclusief chips of nootjes (à €5,- voor een biertje en €3,- voor chips normaal gesproken…).

Ik besloot een film te kijken en terwijl ik mijn schermpje uitklapte kwam een stewardess gelijk een koptelefoon brengen, die volgens het in-flight magazine normaal €6,- gekost zou hebben – dus ook leuk meegenomen in de Economy Comfort!

Ongeveer 2 uur voor de landing werden er weer maaltijden te koop aangeboden in economy class. Als Economy Comfort-passagiers mochten we ook weer wat van het menu kiezen – ik ging voor een ‘snack box’, die lekker en van goede kwaliteit bleek te zijn.

De Boeing 757 was ook uitgerust met wifi: voor 10 euro was het mogelijk de hele vlucht van het (redelijk snelle) internet gebruik te maken – een goede deal voor een vlucht van 8,5 uur! Voor Saga Class-passagiers was de wifiverbinding gratis, dus dat is natuurlijk nog mooier.

8,5 uur na het opstijgen uit Keflavik kwam de Icelandair Boeing 757 aan in Denver, waar de passagiers tijdens de landing getrakteerd werden op prachtige uitzichten over de stad en de Rocky Mountains. Bij aankomst in Denver kon ik als één van de eerste personen van boord om zelfstandig bij de elektronische immigratie mijn vingerafdrukken en foto te maken voordat ik binnengelaten werd in de Verenigde Staten – een proces dat nog geen 2 minuten duurde!

Conclusie

De Economy Comfort-klasse van Icelandair biedt heel duidelijk een meerwaarde boven de gewone economy klasse: je krijgt overal op de luchthaven een prioritybehandeling, je krijgt toegang tot de mooie Saga Lounge en aan boord is alles inbegrepen waar je in de economy klasse soms fors voor moet betalen. Daarnaast zijn de lege middenstoel en de enorme beenruimte ook erg mooi meegenomen, maar het blijft natuurlijk ‘gewoon’ een economy stoel en niet een veel luxere stoel zoals bij bijvoorbeeld de Economy Comfort van Air New Zealand het geval is (klik hier voor mijn review daarvan).

De service aan boord was erg vriendelijk en de crew deed echt zijn best om de Economy Comfort-passagiers steeds wat extra’s te geven, wat ik erg waardeerde. Al met al was ik vrij onder de indruk van de Economy Comfort van Icelandair, maar het is onwaarschijnlijk dat ik in de toekomst er nog een keer mee ga vliegen: milestechnisch is het niet de meest handige maatschappij en de prijzen voor Economy Comfort zijn relatief erg hoog ten opzichte van de gewone economy prijzen…