De luchthaven van Casablanca heeft twee vertrekterminals. De check in voor alle Royal Air Maroc vluchten vindt plaats in terminal 2. Er waren ruim voldoende balies open voor business klasse passagiers zodat ik in geen tijd mijn boarding pass had. Business klasse passagiers van RAM kunnen gebruik maken van een aparte security en grenscontrole.

Na enige tijd in de overbevolkte lounge doorgebracht te hebben begaf ik me naar de gate. Ook hier was er voor business passagiers een aparte doorgang.

De Boeing 737 toestellen van de RAM zijn uitgerust met een aparte business klasse, waar je 12 ruime stoelen terugvindt. Mijn stoel voelde wel een beetje doorgezeten aan.  Maar omdat de business niet eens voor de helft gevuld was kon ik zonder probleem verwisselen van stoel. De cabine was proper maar oogde een beetje vermoeid en afgeleefd.

De Royal Air Maroc biedt op haar korte afstandsvloot geen IFE aan, behalve de schermpjes aan het plafond. Kort nadat ik plaatsgenomen had kwam een crew lid langs om mij een (niet alcoholisch) welkomstdrankje aan te bieden. Daarnaast kreeg ik de keuze uit een aantal kranten en tijdschriften. De meeste waren wel in het Arabisch of Frans, maar gelukkig kon ik nog het laatste Time magazine uit de stapel vissen.

Precies op tijd werd de deur gesloten enkele minuten later hingen we in de lucht.

Kort na takeoff deelde de crew de menu’s uit en enige tijd later verscheen er ook een glaasje Laurent Perrier champagne, vergezeld van een zakje geroosterde amandelen, voor mijn neus.

Nadat we ons met een warm doekje konden opfrissen werd de maaltijd opgediend. Als voorgerecht kon ik smullen van gekarameliseerde gamba’s vergezeld van een slaatje.  Ik nam er nog een tweede glaasje champagne bij. Als hoofdgerecht koos ik voor een lekkere kipfilet in champignonsaus met rijst.  Wat wel telkens opviel is dat de crew geen drankjes kwam aanbieden, meerdere passagiers moesten zelf vragen om nog een glaasje wijn of een ander drankje. Na enige tijd wachten kreeg ik ook een heerlijk glas rode wijn voorgeschoteld.

Nadat het hoofdgerecht afgeruimd werd, kwam het cabinepersoneel langs met de kaasschotel. Op een karretje lagen een 5 tal kazen uitgestald, waaruit je jouw keuze kon maken.  Iets wat ik nog maar weinig gezien heb bij andere maatschappijen.

Na de kaasschotel verorberde ik nog het heerlijk karamelgebakje, vergezeld van een Marokkaanse muntthee en een glaasje Camus VSOP cognac.  De vlucht was ondertussen al ruim halfweg.  Na zo’n copieuze maaltijd dommelde ik eventjes weg, en werd vlak voor de landing gewekt met de vraag mijn stoelleuning rechtop te zetten. Een klein halfuurtje voor de voorziene aankomsttijd landden we tenslotte op Brussels Airport.

De Royal Air Maroc heeft de afgelopen jaren hard gewerkt aan haar product.  De maaltijden zijn van betere kwaliteit dan vroeger en ook het personeel heeft een meer professionele houding dan op mijn vluchten van enkele jaren geleden. Met haar scherpe prijzen en full service aanbod is de RAM een te duchten concurrent aan het worden op de routes tussen Europa en Afrika.

Bovendien heeft de maatschappij, die dit jaar overigens haar 60ste verjaardag viert, een akkoord afgesloten met Avios om tot dat programma toe te treden. Een mogelijke opname in de Oneworld alliantie lijkt dus meer en meer waarschijnlijk.