Als een fanatieke milesverzamelaar houd ik dagelijks de beste deals bij van de luchtvaartmaatschappijen waar ik milestechnisch iets mee kan. Een paar weken geleden kwam er een mooie deal voorbij in de Business Class van OneWorld-maatschappijen vanuit Oslo naar de Verenigde Staten (die werd ook op ons forum geplaatst). Na kort de opties bekeken te hebben, besloot ik een ticket te boeken: omdat de vluchten in Business en First Class waren, omdat American Airlines momenteel een mooie actie voor bonusmiles heeft (klik) en omdat ik Executive Platinum member bij American Airlines ben, zou het totaal aan miles hard oplopen – wat het een mooie mileage run zou maken.  Na wat getwijfeld te hebben, besloot ik voor 400 euro een dagtrip in business class naar New Orleans te boeken: een stad die ik graag een keer wilde bezoeken en waarvan de economy class-tickets doorgaans een stuk duurder waren dan dit business class-tarief. Op deze trip zou ik eerst British Airways in Club Europe van Oslo naar Londen vliegen, daarna van Londen naar Miami in American Airlines Business Class in de nieuwe ’77W’ – een Boeing 777-300ER – en vervolgens in de First Class van een American Airlines Boeing 737 tussen Miami en New Orleans. De terugweg zou plaatsvinden met een US Airways Boeing A319 tussen New Orleans en Charlotte, gevolgd door de Envoy Suites op een A330 van Charlotte naar Londen en weer afgesloten met een Club Europe vlucht van British Airways. In deze review zal ik uitgebreid de (nieuwe) business class op de American Airlines Boeing 777-300ER bespreken.

Na een korte KLM-vlucht tussen Schiphol en Oslo, kwam ik in de loop van de ochtend aan op de luchthaven van Gardermoen, waar ik meteen kon inchecken voor mijn vlucht naar Londen. Na een klein ontbijtje in de OSL-lounge, vloog ik onder het genot van een paar flesjes Heidsick Monopole-champagne met British Airways naar Heathrows Terminal 5.

Op Heathrow pakte ik de transferbus naar terminal 3. Het was gelukkig rustig op de luchthaven, dus amper 25 minuten na het landen van mijn vlucht was ik in de terminal van American Airlines. Bij de veiligheidscontrole van Terminal 3 moest ik een boarding pass laten zien – die ze in Oslo niet voor me hadden kunnen printen. Gelukkig kon ik het gratis wifinetwerk van Heathrow gebruiken om een digitale boardingpass te downloaden zodat ik niet terug naar landside hoefde om een boarding pass te laten printen. Eenmaal door de veiligheidscontrole had ik nog 30 minuten tot het boarden van mijn vlucht: net genoeg tijd voor een drankje in een van de lounges in de terminal. In terminal 3 van Heathrow bevinden zich een American Airlines AAdmirals Club, een British Airways Galleries Lounge en een Cathay Pacific Lounge. Omdat ik hele goede ervaringen had met Cathay Pacific lounges in Hongkong, besloot ik een kijkje te nemen in deze lounge. Met mijn American Airlines boarding pass werd ik hartelijk welkom geheten in de lounge en ik begaf me meteen naar het zitgedeelte rechts van de ontvangstbalie. Ondanks dat er 3 grote American Airlines-vluchten en een paar British Airways-vluchten op het punt stonden te vertrekken, was de lounge volledig leeg: kennelijk waren de meeste passagiers er niet van op de hoogte dat je als OneWorld Business Class- of elitepassagier alle lounges van OneWorldpartners mag gebruiken. De lounge was niet veel bijzonders: er was een klein buffetje met warme en koude gerechten, wat snacks en een aantal soorten frisdrank en sterke drank. Daarnaast werden er Aziatische (noedel)maaltijden vers bereid voor de passagiers – vergelijkbaar met de noodle bar in de The Wing-lounge in Hongkong die ik eerder reviewde voor Ikvliegveel (klik hier voor de review). Na wat snacks en een drankje was het al tijd om naar mijn vertrekgate te gaan, waar het boardingproces van de 777 al in volle gang was. Er waren twee gates in gebruik: een voor priority passagiers (waaronder Business en First Class-passagiers en frequent flyers) en een voor de rest van de gasten. Ik liet mijn boarding pass scannen en kon meteen aan boord, waar ik door een enthousiaste steward naar mijn stoel gebracht werd. Ik was verrast door het ruime, moderne uiterlijk van de 777: het toestel van American Airlines zag er buitengewoon goed uit met een 1-2-1-indeling van Business Class-stoelen in een reversed herringbone-patroon.

Ik nam snel plaats in mijn stoel, 9J en ik was verrast over de ruimte, verzorging en goede conditie van mijn stoel! Ik had uiteraard vaker in 777’s gevlogen en ook vaker in reversed herringbone-stoelen, maar deze stoel deed (zoals Ikvliegveel-collega Theo al opmerkte in zijn review) erg mooi aan – vergelijkbaar met de nieuwe Business Class van Cathay Pacific. De stoel -die ietsje richting het raam gedraaid stond- bood veel privacy en was van alle gemakken voorzien: van een oplaadpunt voor elektronica tot een kastje met make up-spiegel en (noice cancelling) koptelefoon tot elektronische bediening die de stoel in alle denkbare standen tussen rechtop en een plat bed kon zetten. Het verdient uiteraard een opmerking dat de stoel zelfs in de steilste rechtop-stand erg comfortabel was.

Verder bevonden zich in de stoel een menukaart (meer details volgen zometeen) en een amenity kit. American Airlines is onlangs begonnen met het maken en uitdelen van ‘heritage kits’, die de maatschappijen waaruit American Airlines is ontstaan een warm hart toedragen. De kit van deze vlucht was een American West-kit en was prima in orde, maar niets bijzonders.

Voor vertrek werden er douaneformulieren en drankjes uitgedeeld (waaronder echte champagne in plaats van prosecco of een andere bruiswijn, wat voor Amerikaanse maatschappijen niet gebruikelijk is) en werd de keuze voor de lunch opgenomen.

Het menu bestond uit een aantal keuzes qua hoofdgerecht: een vis. vlees, kip en vegetarische optie. Op de website van American Airlines is het mogelijk om het hoofdgerecht van te voren al vast te leggen en dat had ik ook gedaan: aan boord van vlucht AA39 naar Miami was al een biefstukje dat ik had gereserveerd. Het menu zag er als volgt uit:

Nadat de keuze voor het menu was opgenomen, werden er kranten en warme handdoekjes uitgedeeld. Toen iedereen aan boord was, werd de veiligheidsinstructie vertoond en vertrok de 777 naar Miami – zo’n 10 uur vliegen verderop. Tijdens het taxiën passeerden we onder meer de Qatar en Etihad A380 – die ik vlak na deze vluchten van en naar Londen zou gaan vliegen!

Vrij snel na het opstijgen werd er rondgegaan met drankjes en de warme nootjes waar American Airlines bekend om staat. Ik ging voor nog een glaasje Lanson Black Label – een champagne die ik in het verleden vaak bij Etihad had gedronken en die altijd goed beviel. Ik besloot wat aan de review van de vlucht te werken en na een refill van mijn champagne was het tijd voor de lunch: samen met een nieuw glaasje Lanson werden een heerlijke salade, humus met pitabroodjes en stokbrood met kaas geserveerd. Ik was erg onder de indruk van het eten: de kwaliteit was geweldig! De crew hield mij kennelijk goed in de gaten: ik nam goed de tijd om van mijn voorgerecht te genieten en pas toen alles leeg was, werd meteen mijn hoofdgerecht geserveerd – bestaande uit een biefstuk met rode wijnsaus met groente een aardappelpuree. In tegenstelling tot de perfecte biefstuk die Theo geserveerd kreeg bij American Airlines (klik), was deze biefstuk een beetje droog en naar mijn smaak veel te veel doorbakken.  Ik worstelde me door het vlees heen en keekondertussen al uit naar de het sundae-ijsje dat ik zelf samen kon stellen. Vrij snel werd dat al bezorgd: ik ging voor de karameltopping met chocola, nootjes en slagroom (tijdens Business Class-vluchten let ik liever niet op mijn gewicht…) en het ijsje was heerlijk! Na het ijsje was het duidelijk de bedoeling dat iedereen ging slapen: de cabineverlichting ging uit en iedereen werd verzocht zijn raampjes te sluiten (wat ik altijd erg jammer vind). Het was verrassend om te zien dat vanaf dat moment de crew nooit meer door de cabine kwam: iedereen die wat wilde eten of drinken moest zich melden in de galley. Gelukkig had de crew daar wel zijn best gedaan met het uitstallen van een buffet – van wraps en stokbroodjes met brie tot bonbons en minipizza’s. In de galley was meer dan genoeg lekkers te vinden! Ik pakte wat hapjes en vroeg om een drankje aan de crew, waarop een heftige discussie losbarstte: welk drankje kon je het beste mixen met de Amerikaanse frisdrank Dr Pepper? Iedereen van de crew had een andere favoriet en de discussie kwam tot een compromis toen ik besloot alle gesuggereerde drankjes een voor een met Dr Pepper te proberen – de vlucht duurde immers 10 uur! Zo gezegd, zo gedaan: ik nam een blikje Dr Pepper mee en een voor een kwamen de crewleden (die me tot ‘The Flying Dutchman’ gedoopt hadden) een mixdrankje brengen – wat erg goed beviel!

Na een aantal drankjes besloot ik wat te gaan slapen en ik zette mijn stoel in de slaapstand. De stoelen van American Airlines op de 777 gaan volledig plat en samen met het dekbed en het kussen is het een erg comfortabele manier om te reizen. Na een paar uurtjes slaap werd ik wakker gemaakt voor een snack voor de landing. Er was een keuze uit een charcuterie van kaas en vleeswaren en een pizza vergezeld van salade. Ik ging voor de laatste optie en hij was erg lekker! Na de pizza nam ik nog een glaasje water en zetten de piloten de daling in richting Miami. Tijdens de landing had ik vanuit mijn stoel een fantastisch uitzicht over de kust van Florida – waar ik een aantal weken voor deze vlucht nog vakantie gevierd had. Na de landing was ik in no-time van boord en door de nieuwe (en snelle) automatische paspoortcontrole was ik ook erg snel in de Verenigde Staten, waar ik incheckte voor mijn volgende vlucht en waar ik van een lekker koud drankje kon genieten in de AAdmirals Club in Miami.

Conclusie

Ik was ontzettend onder de indruk van de Business Class van American Airlines: ik heb vaak het idee dat Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen altijd de stiefkindjes zijn als het gaat om luxe en kwaliteit aan boord: ik ben een groot fan van maatschappijen uit het Midden-Oosten of Aziatische maatschappijen en ik doe altijd mijn best om Amerikaanse maatschappijen op langeafstandsvluchten te vermijden. Deze vlucht maakte duidelijk dat dat niet helemaal terecht was: het stoelcomfort was net zo goed (al dan niet beter) als op andere vluchten die ik gehad heb. Het eten en drinken was duidelijk een klasse minder goed: alles was prima verzorgd en zeker het eten was duidelijk beter dan in economy class, maar het was niets om over naar huis te schrijven en de dranklijst was nogal sneu vergeleken met andere ‘goede maatschappijen’ – met uitzondering van de champagne, die prima was! Al met al zou ik zonder twijfel nogmaals American Airlines vliegen tussen Europa en de VS – zolang de vlucht uitgevoerd wordt door de 777! Eerder reviewde ik de Business Class op de 757 van US Airways (klik), dat ook onder American Airlines-vluchtnummers tussen Amsterdam en Philadelphia vliegt en met dat toestel zou ik nooit vrijwillig op een Transatlantische vlucht nemen. Ondanks dat het eten en drinken niet fantastisch was en de service verre van pro-actief was, was het een ontzettend comfortabele vlucht en zou ik een vlucht op dit toestel van American Airlines aan iedereen kunnen aanbevelen!